e-Galatsi

σερφάροντας στο Γαλάτσι

Aπό το χωριό στο… SURVIVOR

Πληροφοριακά Στοιχεία
View Comments

Παλιά στο χωριό:

Τα καλοκαίρια, όλο σχεδόν το χωριό μετακόμιζε  στα αγρόσπιτα ,κοντά στα ποτιστικά, στα ζώα,στις σταφίδες,τα σύκα…Όλη η αγροτική περιφέρεια του χωριού έσφυζε από ζωή,κυρίως από τα  "παιδόπουλα  "( 3-6 παιδιά κάθε οικογένεια ). Με τη δύση του Ήλιου ,όταν σταμάταγαν οι δουλειές μαζευόμαστε σε ομάδες ,( Νιχωρταίο Ναζηραίοι,Ναζηραίοι – Μπαλιαγαίοι, Καμπίσιοι – Βουνίσιοι κ.λ.π) .Οι ομάδες διοργάνωναν ποικίλους αγώνες,αρχικά ειρηνικούς ( ποδόσφαιρο, βόλεϊ, απλούν ,τριπλούν ,τρέξιμο...).Στη συνέχεια όμως, είχαμε  "συρράξεις"  με γιουρούσια, πετροπόλεμο,  χρήση   "όπλων " από ξύλο,( σφεντόνες, τόξα,δοξάρια…). 

Ο συναγωνισμός ήταν έντονος, μπροστά τα μεγάλα αδέλφια,πίσω οι μικροί, όλοι ψυχωμένοι για την ομάδα. Εκφράζαμε δυναμισμό,συχνά,  στα όρια της βίας. Ακόμη και στα προσωπικά αγωνίσματα ( πάλη κατά ηλικία…) καθένας πάλευε για την ομάδα.Είμαστε όλοι συμμετέχοντες – συμμέτοχοι. Δεν έλειπαν τα ατυχήματα, σπανίως σοβαρά.Ο ενθουσιασμός και η παραβατική συμπεριφορά μας ενίοτε προκαλούσε  το "σύστημα ", δηλαδή, τo μακρύ χέρι του .. πατέρα που δρούσε ανάλογα με τις πληροφορίες και  την κουλτούρα του. 

Πρέπει να διευκρινίσω ότι αυτό το σκηνικό,ήταν μία λεπτομέρεια  στο  "γίγνεσθαι"  του χωριού.Γιατί η ζωή τότε,παρότι εξαιρετικά δύσκολη ,ήταν  όμως, γεμάτη ατόφιο πολιτισμό. Κι αυτός δεν ήταν τα δικά μας παιχνίδια.
Ήταν η θεατρική ομάδα Εύας που χωρίς κανένα τεχνικό μέσο ήχου-φωτισμού ανέβαζε Σαίξπηρ και καθήλωνε στην πλατεία 1000 χωριάτες (  απίθανοι ντόπιοι ηθοποιοί, κειμενογράφοι,ιστορικοί του τόπου ,κατά τεκμήριο αριστεροί,που το εμφυλιακό κράτος της δεξιάς τους εξόρισε η τους ανάγκασε σε φυγή ).
Ήταν οι πλούσιες λαϊκές   γιορτές στην μεγάλη πλατεία , τις Απόκριες και την Καθαρά Δευτέρα ,… όπου  λαϊκοί ντόπιοι  "ποιητάρηδες"  και μαστόροι του έμμετρου και μη λόγου, πέρναγαν από την κοφτερή γλώσσα τους καθένα με τις αδυναμίες του ,τα κουσουράκια του,με συμπάθεια κι ενίοτε μικροδυσαρέσκειες .
Ήταν η συρροή  τα Σαββατοκύριακα στο εξοχικό κέντρο στου  "Φάνη ",  όπου κάτω από τον πλάτανο έπαιζαν αυτοσχέδιοι οργανοπαίχτες με πολύ χορό. 
Ήταν η ποδοσφαιρική ομάδα,κομμάτι,τότε κι αυτή πολιτισμού,μιάς και οι άνθρωποι συμπλέκονταν στις διάφορες δραστηριότητες. Ήταν…………  

Τώρα στο Γαλάτσι με το SURVIVOR

 Ανεξάρτητα της εναντίωσής μου για την παραχώρηση του Άλσους , δεν μπόρεσα να διακρίνω στοιχεία΄που να τοποθετούν το Survivor  στον πολιτισμό, όπως μας… διδάσκει ο επί του πολιτισμού αρμόδιος Δημοτικός παράγοντας που, ως ακραιφνής καλαμοκαβαλάρης, μοιράζει αφειδώς  "χαρακτηρισμούς". Και τέτοιοι χαρακτηρισμοί  αναγκαστικά προδίδουν εμπάθεια ασύμβατη με τον πολιτισμό.

Την όποια ιδέα για το SURVIVOR την απέκτησα μέσω ζάπινγκ. Τις ημέρες, όμως, των τελικών στο θεατράκι του Άλσους,ευρισκόμενος εντός νοσοκομείου,υποχρεώθηκα και παρακολούθησα ,όχι μόνον την ανούσια τελετή ανάδειξης του νικητή αλλά και τα προβαλλόμενα στιγμιότυπα - σκηνές των αγώνων στον Άγιο Δομίνικο.
Δεν διέκρινα σοβαρές διαφορές  των δικών μας παιδικών αγωνισμάτων  με το SURVIVOR .  Οι μόνες διαφορές είναι ότι εμείς τότε, πιτσιρικάδες, δρούσαμε αυτόβουλα,είχαμε συμμετοχή,αυτενεργούσαμε, είμαστε ομαδικοί..Έτσι διαμορφώνεται ο πολίτης. Στην κατεύθυνση αυτή έχει χρέος  ο πολιτισμός να στοχεύει . Σε πολίτη ενεργό κι όχι παθητικό δέκτη.

To SURVIVOR , oυσιαστικά  δεν είναι παιχνίδι ,χρησιμοποιεί το παιχνίδι εντάσσοντάς το στις τεχνικές της αδίστακτης κερδοσκοπικής επικοινωνίας που θέλει και τον γονιό σύμμαχο. όμως πολιτισμός δεν είναι.

Το SURVIVOR , λένε, σημείωσε μεγάλη θεαματικότητα και αυτό έδωσε τη δυνατότητα σε ασεβείς στο Γαλάτσι , να το κατατάξουν στον πολιτισμό. Λένε ότι έχουν μαζί τους το 80%του λαού.Έτσι λειτουργούν οι λαϊκιστές.Οικειοποιούνται κάθε θετική γι αυτούς   "πέτσινη"  μέτρηση - πληροφορία και δεν διστάζουν να ιεροσυλούν εντάσσοντας την ιδέα του εθελοντισμού στις κερδοσκοπικές επιδιώξεις του Αλαφούζου και του αλλοδαπού συνεταίρου του!!!

Δεν διέκρινα σοβαρούς ανθρώπους της τέχνης – πολιτισμού να ασχοληθούν με το SURVIVOR. Γιατί άλλωστε.Μιά παραγωγή Ελλήνων και Τούρκων ήταν, σαν τόσες και τόσες. Ήταν η σύγχρονη τώρα εκδοχή  ενός παιχνιδιού  που παίζαμε το 1950, ,διασκεδαστικό για την πιτσιρικαρία  που,απλά , το παρακολούθησαν και μεγάλοι,όπως τόσες και τόσες χαζοεκπομπές. Διάβασα μία καταιγιστική απόφαση της Γ΄ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης.Το περνάει γενιές δέκα τέσσερες. Χρειαζότανε.

Προσπαθώντας να ερμηνεύσω τη  "βουτιά στη στεριά "  του  "ειδήμονα" στο  Γαλάτσι, αντιλαμβάνομαι ότι το Survivor αποτελεί επένδυση, όχι μόνον για τους παραγωγούς που θα το επαναλάβουν, αλλά και γι αυτούς που κολακεύτηκαν με  την τέλεση των τελικών στο Γαλάτσι και από μερικά ευρώ που πήραν .

Εκτός άλλων ωφελημάτων, επένδυσαν και σε ψήφους των σημερινών 10- 12 /χρονων και στην νεανική αφέλειά τους .Δεν είναι,όμως, η αφέλεια που  ωθεί, από θέση ευθύνης,τον  "ειδήμονα"  να μην ελέγχει τι βγαίνει από το στόμα του και την πένα του!.

 

Toυ Ίκαρου Πετρόπουλου

 

Διαβάστε περισσότερα του ιδίου