e-Galatsi

σερφάροντας στο Γαλάτσι

Λένε ότι η ηλικία σε σχέση με την νεότητα είναι μειονέκτημα.  Κι όμως ,μερικές φορές ,όχι μόνο φιλοσοφικά, η  ωριμότητα σου προσδίδει πλεονεκτήματα .Τούτο συνέβη  στις 2.11.16 στο `` ΚΑΜΙΝΙ `` στην εκδήλωση του ΚΚΕ :  " Για τα 70 χρόνια από την ίδρυση του Δημοκρατικού στρατού Ελλάδας".                                                                                                      
Έχοντας  "εισπράξει ", στο χωριό μου , το τρομακτικό κλίμα σε βάρος , όχι μόνον των αγωνιστών του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ που, μετά τα Δεκεμβριανά ( 1944 ) ,  αναζητούσαν μία ήρεμη και αξιοπρεπή ζωή , αλλά και γενικότερα κάθε έντιμου πολίτη που δεν συμβιβάστηκε με τη ξένη κατοχή και το φασισμό  (λευκή τρομοκρατία )  και δεν συντασσόταν με την "έννομη τάξη" που διαμόρφωναν τα   αποκρουστικά καθάρματα –αλήτες, δοσίλογοι συνεργάτες των κατακτητών   ( βρέθηκαν τιμητές αντί παραδειγματικής τιμωρίας ) χάρηκα, από καρδιάς , ακούγοντας την κύρια εισήγηση.                                                                                                                      

Λίγες φορές έχω παρακολουθήσει  τόσο τεκμηριωμένη και, κυρίως, αντικειμενική παρουσίαση των γεγονότων μίας πολυτάραχης περιόδου, ιδιαίτερα μετά την απελευθέρωση και την αποχώρηση των Γερμανών και τον σχηματισμό της πρώτης εθνικής κυβέρνησης υπό τον Γ. Παπανδρέου  ( Συμφωνία Γκαζέρτας, συμφωνία Βάρκιζας, η ευθύνη του Ζαχαριάδη, οι λαθεμένες εκτιμήσεις της ηγεσίας , ο ρόλος της ΕΣΣΔ, η ζωή στις απελευθερωμένες περιοχές , η συμμετοχή και η αποχώρηση από την κυβέρνηση `` εθνικής σωτηρίας `` , η αποχή  από τις εκλογές to 1946…).  Ήταν τόσο κοντά σε εκείνα που εγώ  "φέρω" σαν παιδάκι της κατοχής  και στα όποια, όχι μονόπλευρα, διαβάσματά μου.                                                                                                                                    

Στέκομαι στην αναφορά του ομιλητή  σχετικά με τις μετακινήσεις  μελών του κόμματος σε άλλα κόμματα .Δεν άκουσα συνηθισμένους χαρακτηρισμούς  αλλά ερμηνεία:  "πίστεψαν ότι η χώρα θα βρεθεί σε τροχιά σοσιαλισμού με τις μεταρρυθμίσεις " .                

Τούτο σε αντίθεση με την βασική θέση του ΚΚΕ ότι  ο  πόλεμος Κεφαλαίου  και εργατικής τάξης είναι αδυσώπητος, είναι συνεχής , δεν χωρούν φτιασιδώματα ούτε συμβιβασμοί και κάτω από οιασδήποτε συνθήκες ( ακόμη και πολέμου ) προέχει ο ταξικός αγώνας . Κοντολογίς, ο άνθρωπος (δεν συγκράτησα το όνομά του ) τίμησε  τη δυνατότητα   να συζητούν  οι άνθρωποι  μεταξύ τους ( ακόμη  και οι κομμουνιστές – αριστεροί ) .                                   

Κι αν καταφέρουν αυτό, για μία γεμάτη συγκλονιστικά γεγονότα ιστορική  περίοδο ( 1940 – 1944 και  1945 – 1949 ),επόμενο θα είναι να  ανοίξουν και να συνεχίσουν τη συζήτηση για την επίσης ιστορική – συμπυκνωμένη  σημερινή περίοδο που ξεκινάει από   το 2008- 2010 και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το τέλος της  και τις καταλυτικές ( ; ) συνέπειες επάνω στο λαό.  Ένα λαό που με βάση το μάθημα της τότε `` αυτοάμυνας ``.των λαθών  και της τιμημένης ήττας  , θα πρέπει  να αναζητήσει το δρόμο της αποτελεσματικής άμυνας στην καταιγιστική επίθεση που σήμερα  δέχεται .Και τούτο επείγει.

 

Του Ίκαρου Πετρόπουλου

6.11.2016

 

Διαβάστε περισσότερα του ιδίου