Λένε ότι η ηλικία σε σχέση με την νεότητα είναι μειονέκτημα. Κι όμως ,μερικές φορές ,όχι μόνο φιλοσοφικά, η ωριμότητα σου προσδίδει πλεονεκτήματα .Τούτο συνέβη στις 2.11.16 στο `` ΚΑΜΙΝΙ `` στην εκδήλωση του ΚΚΕ : " Για τα 70 χρόνια από την ίδρυση του Δημοκρατικού στρατού Ελλάδας".
Έχοντας "εισπράξει ", στο χωριό μου , το τρομακτικό κλίμα σε βάρος , όχι μόνον των αγωνιστών του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ που, μετά τα Δεκεμβριανά ( 1944 ) , αναζητούσαν μία ήρεμη και αξιοπρεπή ζωή , αλλά και γενικότερα κάθε έντιμου πολίτη που δεν συμβιβάστηκε με τη ξένη κατοχή και το φασισμό (λευκή τρομοκρατία ) και δεν συντασσόταν με την "έννομη τάξη" που διαμόρφωναν τα αποκρουστικά καθάρματα –αλήτες, δοσίλογοι συνεργάτες των κατακτητών ( βρέθηκαν τιμητές αντί παραδειγματικής τιμωρίας ) χάρηκα, από καρδιάς , ακούγοντας την κύρια εισήγηση.
Λίγες φορές έχω παρακολουθήσει τόσο τεκμηριωμένη και, κυρίως, αντικειμενική παρουσίαση των γεγονότων μίας πολυτάραχης περιόδου, ιδιαίτερα μετά την απελευθέρωση και την αποχώρηση των Γερμανών και τον σχηματισμό της πρώτης εθνικής κυβέρνησης υπό τον Γ. Παπανδρέου ( Συμφωνία Γκαζέρτας, συμφωνία Βάρκιζας, η ευθύνη του Ζαχαριάδη, οι λαθεμένες εκτιμήσεις της ηγεσίας , ο ρόλος της ΕΣΣΔ, η ζωή στις απελευθερωμένες περιοχές , η συμμετοχή και η αποχώρηση από την κυβέρνηση `` εθνικής σωτηρίας `` , η αποχή από τις εκλογές to 1946…). Ήταν τόσο κοντά σε εκείνα που εγώ "φέρω" σαν παιδάκι της κατοχής και στα όποια, όχι μονόπλευρα, διαβάσματά μου.
Στέκομαι στην αναφορά του ομιλητή σχετικά με τις μετακινήσεις μελών του κόμματος σε άλλα κόμματα .Δεν άκουσα συνηθισμένους χαρακτηρισμούς αλλά ερμηνεία: "πίστεψαν ότι η χώρα θα βρεθεί σε τροχιά σοσιαλισμού με τις μεταρρυθμίσεις " .
Τούτο σε αντίθεση με την βασική θέση του ΚΚΕ ότι ο πόλεμος Κεφαλαίου και εργατικής τάξης είναι αδυσώπητος, είναι συνεχής , δεν χωρούν φτιασιδώματα ούτε συμβιβασμοί και κάτω από οιασδήποτε συνθήκες ( ακόμη και πολέμου ) προέχει ο ταξικός αγώνας . Κοντολογίς, ο άνθρωπος (δεν συγκράτησα το όνομά του ) τίμησε τη δυνατότητα να συζητούν οι άνθρωποι μεταξύ τους ( ακόμη και οι κομμουνιστές – αριστεροί ) .
Κι αν καταφέρουν αυτό, για μία γεμάτη συγκλονιστικά γεγονότα ιστορική περίοδο ( 1940 – 1944 και 1945 – 1949 ),επόμενο θα είναι να ανοίξουν και να συνεχίσουν τη συζήτηση για την επίσης ιστορική – συμπυκνωμένη σημερινή περίοδο που ξεκινάει από το 2008- 2010 και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το τέλος της και τις καταλυτικές ( ; ) συνέπειες επάνω στο λαό. Ένα λαό που με βάση το μάθημα της τότε `` αυτοάμυνας ``.των λαθών και της τιμημένης ήττας , θα πρέπει να αναζητήσει το δρόμο της αποτελεσματικής άμυνας στην καταιγιστική επίθεση που σήμερα δέχεται .Και τούτο επείγει.
Του Ίκαρου Πετρόπουλου
6.11.2016
Διαβάστε περισσότερα του ιδίου
- Ποιος έδωσε το κλειδι?.
- Λυπάμαι....
- Πρός Φίλες και Φίλους της Τ.Ο Σύριζα
- Η υποκρισία των νοικοκυραίων
- Aς μιλήσουμε για πολιτική,με ψυχραιμία και απόσταση
- Ti να συμβαίνει άραγε με το ΠΑΛΑΙ;
- Δύο Δήμοι ...διαβουλεύονται
- Χρονογράφημα: Τρεις + μία σκηνές γιά το ΠΑΛΑΙ και ένας συνειρμός
- Η "Αγιά Σοφιά" του Μελισσανίδη βρήκε το δρόμο της. Το ΠΑΛΑΙ ορφανό; Χωρίς επενδυτή;
- Aπό την κατάληψη στην υποκουλτούρα
- Γιατί όχι και στο Παλαί?
- Άκου ρε φίλε..
- Προς Οργάνωση Μελών Σύριζα Γαλατσίου
- Με παράπονο και οργή:Γιατί όχι και στο Γαλάτσι
- Μια καθοριστική συνάντηση ευθύνης
- Μεταξύ Άλσους Βέϊκου, πεζογέφυρας και ΠΑΛΑΙ
- Προς τον κ. Σταύρο Κοντονή,Υφυπουργό Αθλητισμού
- Γιατί λέμε ΟΧΙ
- Που 'σαι Παπαδιονυσίου!
- Πέντε συζητήσεις για το ΠΑΛΑΙ:";Aκου φιλαράκο"
- Καλό ταξίδι Κώστα!
- Ευτυχώς κάποιοι επιμένουν
- Η χθεσνοβραδινη συζήτηση στο Αμπάριζα
- Γύρω από μία συγκέντρωση στο Γαλάτσι...
- Τουαλέτες φίλτατοι
- Η ιστορία της πόλης δεν παραγράφεται από κάποια δήλωση..κάποιου προέδρου
- Στο Κνωσός ο κόσμος επιβράβευσε την ΔΡΑΣΗ
- Χαλαρότερα στη κριτική,αλλά και στις θωπείες
- Αντί ευχών
- Στη δίνη των εκλογικών εκβιασμών
- Στο Αμπάριζα
- "ΠΑΛΑΙ":Απλές σκέψεις-Συναισθήματα
- Μόνο οι αληθινοί αγώνες είναι αποτελεσματικοί
- Ακόμα δεν ήρθε το Μετρό στο Γαλάτσι