e-Galatsi

σερφάροντας στο Γαλάτσι

Δεν βρέθηκε χώρος για Ελληνικά ακούσματα!    

Δεν είναι απαραίτητο να είναι κάποιος  "Ελληναράς"` - ξιπασμένος προγονολάτρης. Αρκεί να είναι Έλληνας  πολίτης που νοιώθει καλά  με την εθνικότητά μου, με τις παραδόσεις της χώρας μου , τα τραγούδια της, τους ρυθμούς της , τη μουσική της και βέβαια με τους Έλληνες δημιουργούς πολιτισμο.
Τούτο, ουδόλως σημαίνει ότι πιστεύει σε κλειστά σύνορα, αναφορικά με την τέχνη. Αντίθετα θεωρεί ευεργετική την όσμωση και αλληλεπίδραση  (όχι επιβολή ) των πολιτισμών. Δεν θεωρεί ,όμως,  ευεργετική την αντιγραφή δυτικών προτύπων.                                        
Ο Έλληνας πολίτης, αυτός ο πατριώτης και διεθνιστής,  μπορεί να διαθέτει   το κριτήριο του μέσου  (όχι άσχετου – αδιάφορου ) πολίτη – ακροατή, χωρίς να είναι απαραίτητο , να διαθέτει ειδική γνώση γύρω από την μουσική και να μην δύναται να εκφραστεί  με μουσικούς όρους, ούτε να   "χάνεται"  αναζητώντας  την αφετηρία – πηγή  κάθε ακούσματος….                                                                                                                                
Γιατί αυτός ο Έλληνας , που έζησε στο Γαλάτσι ,όλη την γιορταστική περίοδο, έπρεπε να συμβιβαστεί  με τα  μουσικά ακούσματα στη λεωφόρο Βέικου, στα πλαίσια των Δημοτικών εορταστικών εκδηλώσεων ;                                                                                                                                
Γιατί έπρεπε να νοιώσει ότι βρίσκονταν σε δυτικές πρωτεύουσες  του Βορρά ,( π.χ.  Βιέννη –Κοπεγχάγη), ίσως Ν. Υόρκη….;
Μήπως δικαιολογείται η απορία -  λύπη του , γιατί οι μουσικές  παραδόσεις  της χώρας του, δεν είχαν  τον απαιτούμενο χώρο στις χριστουγεννιάτικες  γιορτές στη πόλη του;
Μήπως δικαιολογείται η απαίτησή του να μην έχουμε και του χρόνου τα ίδια;
Μήπως ,έστω αργά ,πρέπει να ανοίξει η "περί πολιτισμού"  κουβέντα και στη πόλη μας;  

Toυ Ίκαρου Πετρόπουλου

 

Διαβάστε περισσότερα του ιδίου