Υπήρχε ένα άσμα για καψούρηδες παλαιότερα , που έφερε τον τίτλο: Ξανθή αγαπημένη Παναγιά, και μάλιστα τη στιγμή αυτή που γράφω το παρόν σημείωμα, το ακούω και συγκινούμαι. Έτσι λοιπόν συγκινημένος ένιωσα σαν αντίκρυσα στο Άλσος του Βέϊκου την Κόκκινη Παναγιά.

Η πρώτη αστραπιαία σκέψη που δημιουργήθηκε ήταν: έχε γούστο να εισχώρησαν ύπουλα οι κομμουνιστές στο Άλσος και να ύψωσαν το δικό τους Τρόπαιο. Συγκρατήθηκα να μην κλάψω, αλλά ευτυχώς, γρήγορα η σκέψη επανήλθε στη λογική και σκέφτηκα: Μάλλον ο Δήμος ετοιμάζεται έν μέσω πανδημίας για απαγορευμένο καρναβάλι. Ναι, μάλλον η σκέψη αυτή φάνηκε σωστή, τουλάχιστον από τις δηλώσεις που διάβασα λίγες μέρες αργότερα.

Ο Δήμαρχος, ομολόγησε την τσαχπινιά του: ναι, είναι μη σύννομη με την δασική υπηρεσία η εγκατάσταση Κόκκινης Παναγιάς στο Άλσος. Όμως Δήμαρχος είναι, έχει τα μέσα και θα νομιμοποιήσει την αυθαιρεσία. Από κοντά, να στηρίξει την παράνομη πράξη και η κυρία Έλενα Ζέρβα -που είναι μάλιστα και δημοτική σύμβουλος- αναφέροντας κι αυτή συγκινημένη. Αφού αναγνώρισε την παρανομία από την διοίκηση του Δήμου, συνέχισε χαριτωμένα να γράφει σε δελτίου τύπου που εξέδωσε: Εφόσον η τοποθέτηση του προκατασκευασμένου ορθόδοξου χριστιανικού ναΐσκου είναι πλέον γεγονός, θα σταθούμε στο πλευρό της διοίκησης κατά την διαδικασία της νομιμοποίησης του. Γράφει μερικές ακόμα άνοστες παραγράφους το δελτίο τύπου, αλλά πήγα στο τέλος του που είναι και η ουσία.

Για τα καρναβάλια λοιπόν οι δηλώσεις τόσο του Δημάρχου και άλλο τόσο της κυρίας Ζέρβα.

Σαν πολίτης του Δήμου, θα πρότεινα να φυτευτεί δίπλα στον «ναΐσκο» και μιά κόκκινη μηλιά[1]  , για να θυμόμαστε εμείς οι νεώτεροι μέχρι που μπορεί να φτάσει ο «πατριωτισμός» και η υποκρισία από «εθνικά» σκεπτόμενους συμπολίτες μας που διαθέτουν τα μέσα και «το σθένος» για τόσο σημαντικά έργα στην πόλη μας. 

 

Παλιά, στα «πολιτιστικά κέντρα» που ακουγόταν η Ξανθή Παναγιά, έρρεαν τα αφρώδη ποτά και το ουίσκι, το άχ και βάχ έκαναν το πιατικό να ραγίζει, στις μέρες μας, θα ρέει το θείο άναμμα και θα γεμίσει το Άλσος λιβάνια. Κάθε εποχή έχει τους δικούς της καημούς!