Τι κάνουν οι άνθρωποι σήμερα με τον χιονιά; Φοβούνται! Η «Μήδεια», αρκετές μέρες πριν εκδηλωθεί είχε εισβάλει στο μυαλό μας σαν τρομοκράτης κι έσπειρε πανικό. Από το χθεσινό βράδυ που άρχισε να δηλώνει την παρουσία της, ο τρόμος έγινε αβάσταχτος, θέριεψε, σαν τότε που ο Ιμπραήμ πασάς σκορπούσε τον τρόμο στην Πελοπόννησο. Τσαλακώθηκε για τα καλά ο Ιμπραήμ στο Ναβαρίνο, η «Μήδεια» θα χαθεί σε δυό-τρείς μέρες αναίμακτα. Αλλά ο τρόμος, τρόμος.
Στα ανώτατα κλιμάκια της πολιτικής, τσαλακώνονται για το αν ο κρατικός μηχανισμός θα μπορέσει να ανταπεξέλθει ή όχι στα προβλήματα που έχουν ήδη έρθει – δρόμοι κλειστοί, συγκοινωνίες παρκαρισμένες κλπ. Η αντιπολίτευση σύσσωμη βάλει κατά της κυβέρνησης, η κυβέρνηση βάλει κατά της αντιπολίτευσης, ώστε το θέατρο του παράλογου στην πολιτική σκηνή να ισορροπεί. Τι νόημα θα είχε αν όλη η πολιτική σκηνή αντιμετώπιζε με σοβαρότητα ακόμα και έναν απλό χιονιά σαν «την Μήδεια;». Γιατί τίποτε περισσότερο από έναν απλό χιονιά στη μέση του χειμώνα είναι όλο αυτό το τρομολαγνικό σκηνικό που δημιουργούν ανεπαρκείς συμπολίτες μας κατέχοντας θέσεις κλειδιά. Αν υπήρχε μία έστω σοβαρή και άνευ κρότων αντιμετώπιση ενός χειμωνιάτικου φυσικού φαινομένου, ίσως να μας έλεγαν Ελβετία και όχι Ελλάδα. Εδώ όλα, τα πάντα, πρέπει υποχρεωτικά να περάσουν από πολιτική αντιπαράθεση.
Το μαγευτικό πρωινό ξημέρωμα, ας το απολαύσουμε με ένα άσμα ταξιδιάρικο. Γιατί στη ζωή που έχουμε γαμήσει κυριολεκτικά, όλα είναι ένα αδιάκοπο καταπληκτικό ταξίδι.
ΠΕΖΟΠΟΡΟΣ
