Από τότε που πρωτοήρθα στο Γαλάτσι ( 1977 ) << έπαιζε >> το θέμα της  υπογειοποίησης  του κόμβου  Γαλατσίου – Λ. Βέϊκου και δημιουργίας  κεντρικής πλατείας. Η πόλη έπρεπε να αποκτήσει ταυτότητα. Γύρω από το θέμα  στοιχήθηκαν  δυνάμεις ζωντανές μεν, μειοψηφικές δε.   
         
Εκτός της δραστηριότητας ενεργών πολιτών,  Θυμάμαι την    <<  πρόταση Αρνή >> που πρόβαλε η << Ηχώ του ΓΑΛΑΤΣΊΟΥ >> με πρωταγωνιστή τον Β. Αποστολίδη και την ,εκ τούτου, ρήξη του με τον παντοδύναμο  ΠΑΣΟΚικό  Δήμαρχο Β . Παπαδιονυσίου που, παρά τις δυνατότητές του, δεν έβλεπε το αύριο. Του αρκούσε η τρέχουσα διαχείριση. 

Αλήθεια είναι ότι το έργο ήταν τεράστιο, υπερέβαινε τις δυνατότητες ενός δήμου. Μόνον με την ένταξή του  σε ένα ευρύτερο πρόγραμμα ( Δ.Ε.....) θα μπορούσε  να τελεσφορήσει.  Η υπερθέρμανση της οικονομίας ( τα πρώτα χρόνια του ΠΑΣΟΚ ) ήταν η πρώτη ευκαιρία. Μοναδική , όμως, ευκαιρία ήταν αυτή των ολυμπιακών αγώνων.  Ο Δήμος μας κηρύχτηκε    << ολυμπιακός >>, όχι μόνον λόγω του ΠΑΛΑΙ, όσο γιατί ήταν η πύλη προς το κέντρο των Ο.Α., το ΟΑΚΑ.  
Ήταν τέτοιος ο ενθουσιασμός που διέτρεχε την Ελληνική κοινωνία και τόσο εύκολη η  << χρήση >> του δημόσιου ταμείου, που το έργο μπορούσε άριστα να ενταχθεί.. Απλά δεν προβλήθηκε, δεν διεκδικήθηκε !.                                         

Η δεύτερη, μεγάλη κι αυτή, ευκαιρία ήταν αυτή του ΜΕΤΡΌ. Όμως, η πόλη υπνώτουσα ,ως συνήθως,  ξύπνησε  όταν όλα είχαν τελειώσει!.  
                                                                                         
Στο μεταξύ,  νέες  αντιλήψεις ( πολεοδομικές ,κατασκευαστικές), γύρω από την δομή των πόλεων  επικράτησαν με αποτέλεσμα σειρά Ελληνικών  πόλεων με  μεγάλα προβλήματα, κατάφεραν και μέσα από << προγράμματα >> απέκτησαν μία νέα ταυτότητα ,διαφορετική εκείνης του  << κέντρου πόλης >> . 
Ο σφυγμός των πόλεων διαχέεται σε διαφορετικές μικρότερες – μεγαλύτερες πλατείες – ελεύθερους χώρους, που επικοινωνούν  με μονόδρομους  με κατάλληλο φωτισμό. Έχουν γίνει  λειτουργικές  και αισθητικά αγνώριστες.

 Ενώ, κανένας δεν διανοήθηκε να τολμήσει  την δημιουργία πλατείας με λεφτά  των κατοίκων της πόλης, τον τελευταίο χρόνο αποφασίζεται και μάλιστα με αυξημένη Δημοτική πλειοψηφία( ! ), η δημιουργία του έργου  με    αγορές και απαλλοτριώσεις  κτιρίων και οικοπέδων  με λεφτά Γαλατσιωτών ( δάνεια και χαράτσι )  που, ότι και να λένε, δεν ...φτάνουν. Και το μόνο που θα πετύχουν είναι ,ελλείψει πόρων, η  περαιτέρω υποβάθμιση του πολιτισμού, της κοινωνικής αρωγής, της ποιότητας ζωής ,της συντήρησης  των άθλιων υποδομών ,σχολείων, δρόμων, πεζοδρομίων, Παλαι ,  φωτισμού του   αστικού ιστού και του  Άλσους κ.λ.π.

Για να πείσουν ( και να πειστούν! ) για την απόφασή τους , επικαλούνται την άνοδο της αξίας των ιδιωτικών οικοπέδων και κτισμάτων που... θα επέλθει  με την.... έλευση του....ΜΕΤΡΟ!. Κοντολογίς  τους ιδιοκτήτες τους πιάσανε << Κώτσο>>. 
Αυτοί, οι ιδιοκτήτες ντε, δεν  << βλέπουν>> το  μέλλον !!!  
Φαίνεται, ότι είναι  κανόνας : οι μεγάλες πλειοψηφικές αποφάσεις να λαμβάνονται κάτω από καθεστώς εκβιασμού, όπως στην κεντρική πολιτική σκηνή                                                                     
<< Ψηφίστε μας για να μην έρθουν οι άλλοι >>, έτσι  στο Γαλάτσι   
<< Να προλάβουμε να τα αγοράσουμε πριν... ξυπνήσουν  και τα  ακριβήνουν !>> 

Είναι κρίμα και άδικο η πόλη, με ορατά προβλήματα υποδομών και πόρων συντήρησής τους να << μεγαλοπιάνεται >>, αφού  για μία ακόμη φορά ( τρίτη ) , δεν είδε  τη λύση του προβλήματός της ,με τον αναπροσανατολισμό της προς το ΠΑΛΑΙ,  τους παρακείμενους ελεύθερους χώρους  μεταξύ ΠΑΛΑΙ και Αγίας ειρήνης, την επικοινωνία ΠΑΛΑΙ – Αθλητικό κέντρο ( κάθετη υπογειοποίηση )και την μεταφορά του σφυγμού της πόλης στην  περιοχή : 
Αγία Ειρήνη – Παλαί- Αθλητικό κέντρο – Άλσος -περιαστικό δάσος

Η  λύση<<  φώναζε >>. Το ασθενικό κίνημα που είχε ,κατά περιόδους αναπτυχθεί τις πρόβαλλε. Όμως, οι κάθε φορά πλειοψηφικοί άρχοντες είχαν τους δικούς τους υπολογισμούς .Έχουν συνηθίσει  να προβάλλουν την εικόνα , να επιδιώκουν τον εντυπωσιασμό και, όταν δεν αδρανούν,  να  λαμβάνουν   αδιέξοδες, πάνω από το μποϊ της πόλης, αποφάσεις.             

 Όσο δε για βεβαιώσεις << πιστοληπτικής ικανότητας  >>,ενός Δήμου, που αντιμετωπίζει πρόβλημα υπεξαίρεσης  χωρίς παράθεση στοιχείων (  έκθεση κ.λπ. ), η ανεξήγητη ,επ αυτού, σιωπή δεν έπρεπε να  εκλαμβάνεται ως αρκετή.

Toυ Ίκαρου Πετρόπουλου

Περισσότερα του ιδίου