Με ορμέμφυτη  παρόρμηση να κάνω εντυπωσιακή είσοδο  στα της πόλης μηδένισα τον πεζοπόρο. Βιάστηκα. Τον στόλισα χωρίς φειδώ.

Όμως, με το τελευταίο  σημείωμά του "Ο γέροντας της Λ.Βέϊκου" , ο πεζοπόρος  δείχνει ότι έχει ευαισθησίες και τόλμη, δεν είναι του πεταμού.      

Χειρίστηκε  με λεπτότητα  και ευαισθησία το γνωστό  ζήτημα ενός  ανθρώπου που, ενδεής, αμίλητος, βρώμικος,  περιφέρεται στην πόλη . Το ζήτημα με απασχολούσε , αποτελεί κοινωνικό ζήτημα , όμως, δεν ήξερα πως να το πιάσω.

Διάβασα το σημείωμα του πεζοπόρου και το καταχάρηκα. Μέσα σε αυτό είδα τον διστακτικό εαυτό μου ( μπορεί και φοβισμένο )  να πω κάτι που το  έβλεπα, ,όμως στεκόμουν παράμερα και τον κοίταζα τον "γέροντα ",χωρίς να τον πλησιάζω , χωρίς να  αρθρώνω κουβέντα .

Για την αλήθεια είχα εντοπίσει  κάποια αναφορά σε ιστοσελίδα – έντυπο , σχετική  με τον εν λόγω άνθρωπο. ‘Ηταν ψυχρή, απόμακρη, κοντά στη λογική , λύστε  αυτό το πρόβλημα, εσείς οι ανώνυμοι, με καμία αναφορά σε υπαρκτούς θεσμούς και υπηρεσίες   που έχουν  αρμοδιότητες.
Η επίπεδη  κοινωνία μας δεν καταλογίζει πλέον ευθύνες, μουρμουρίζει μόνον .                                                                                    

Συγχαρητήρια πεζοπόρε

Το σημείωμά σου είναι η πραγματική δημοσιογραφία. Πρέπει να διαβαστεί απ’  όλους και από τις ένοχες συνειδήσεις.

Αν συνεχίσεις έτσι και κόψεις , ελαττώσεις δραστικά το γλείψιμο,  θα σε χρίσω βοηθό  για  να... σώσουμε την πόλη!

28/6/24                                                                                             

Ο Μπαγάσας