Οι Κύπριοι όταν θέλουν να χαρακτηρίσουν κάποιον άσχετο τον αποκαλούν "αχάμπαρο". Όταν θα συναντήσω Κύπριο θα ρωτήσω πως αποκαλούν εκεί στη μεγαλόνησο κάποιον που είναι παράλληλα και κουτοπόνηρος.
Ένας τέτοιος τύπος "καρφωμένος" στην "πεζοπορούσα" αθλιότητα του, επιδίδεται επί πλέον και σε θεωρητικές ακροβασίες σε τεντωμένο σκοινί. Πασχίζει με συχνές αναρτήσεις στο e-galatsi.gr, παραδίδοντας μαθήματα αντικομμουνιστικής διαπαιδαγώγησης και αντιγράφοντας συγχωρεμένους ειδικούς του είδους που έκαναν καριέρα σιτιζόμενοι πλουσιοπάροχα από το μετεμφυλιακό προτεκτοράτο, να περάσει απέναντι. Αλλά πάντα πέφτει στο κενό που χάσκει από κάτω του και μπλουμ... στο βόθρο των κουτσουλιών των δικών του και των ομοίων του μέσα.
Αυτός λοιπόν ο τύπος δεν έχει πάρει χαμπάρι ότι εδώ και 35 σχεδόν χρόνια η ανθρωπότητα υφίσταται την μονοκρατορία της βαρβαρότητας. Το αντίπαλο δέος δεν υπάρχει και τα λόγια τα παχιά για ευημερία έγιναν κουρελόχαρτα. Οι πόλεμοι πολλαπλασιάστηκαν , η φτώχεια εξαπλώθηκε, οι λίγοι πολλοί πλούσιου έγιναν πλουσιότεροι και οι πολλοί φτωχοί φτωχότεροι. Αλλά ο κουτοπόνηρος δεν έχει πάρει χαμπάρι. Γι αυτόν φταίει ο Στάλιν - λογικό για όλους τους ιδεολογικούς απογόνους ή μήπως και απευθείας απογόνους των ενδεδυμένων με τη Εθνική στολή του τσολια που ορκίζονταν πίστη στον Αδόλφο Χίτλερ, να τους ταράζει η εικόνα της κόκκινης σημαίας με το σφυροδρέπανο στην καρδιά του τέρατος. Είναι σύνδρομο αξεπέραστο για τους φανερούς και κρυφούς Μιχαλολιάκους και Κασιδιάρηδες .
Ούτε περνάει από το μυαλό του ότι όσα κέρδισαν οι απανταχού της γης εργαζόμενοι από την πίεση του αντίπαλου δέους και τους αγώνες των ταξικά συνειδητοποιημένων στη Δύση, από το 1992 τα παίρνουν πίσω οι εξουσιαστές και οι εργαζόμενοι επιστρέφουν στις συνθήκες των αρχών του περασμένου αιώνα. Και αν του περνάει ως ακραιφνώς κουτοπόνηρος, αποφεύγει. Ο προβληματισμός του εστιάζει στον Ένγκελς που όντας βιομήχανος υπήρξε θεωρητικός της σοσιαλιστικής κοινωνίας. Όσο και να πεις είναι ένα ζήτημα φλέγον.
Ότι πεθαίνουν καθημερινά από την πείνα δεκάδες χιλιάδες μικρά παιδιά χωρίς πρόσβαση στα εμβόλια και ότι εκατομμύρια άνθρωποι στον λεηλατημένο από τους δυτικούς αποίκους, ο λεγόμενος τρίτος κόσμος δεν έχει πρόσβαση στο νερό, ούτε που πάει το μυαλό του ποιοι ευθύνονται. Για τον συγκεκριμένο τύπο φταίει η κρίση σιτηρών στην νεογέννητη ΕΣΣΔ εν μέσω του Α' παγκοσμιου πολεμου. "Την μπάλα στην εξέδρα και παρακαλώ να μου μιλάτε από το ένα αυτί το δεξί. Από το άλλο δεν ακούω"
Και δε θα του βάλω δύσκολα για το ρηχό του πολιτικό υπόβαθρο ώστε να του ζητήσω να σκεφτεί και να απαντήσει, τι φταίει και ενώ η παγκόσμια διατροφική παραγωγή με τις νέες δυνατότητες που εισφέρει η επιστήμη και η τεχνολογία, φτάνει για να τραφεί διπλάσιος από τον υπάρχοντα πληθυσμός στον πλανήτη, αυτό δεν συμβαίνει;
Επ' αυτού και εφόσον εκφράσει τη διάθεση να γίνει επιμελής, μπορώ να τον παραπέμψω στο βιβλίο του Νίκου Μπογιόπουλου " Είναι ο καπιταλισμός ηλίθιε". Με λίγο προσεκτική ανάγνωση ίσως από αχάμπαρος, αρχίσει κάτι να χαμπαριαζει. Αν και είναι αργά νομίζω για τον συγκεκριμένο γνωστό - άγνωστο. Η βλάβη του είναι ανήκεστη και δογματικά αδιαπραγμάτευτη.
Και επί των τοπικών δεν έχει καμία απορία που στο Αθλητικό κέντρο Γαλατσίου, το Γαλάτσι είναι εκτός. Και κυρίως δεν έχει ιδέα ποιός έχει την ευθύνη. Αντίθετα αυτή η ντροπή περιποιεί διθυράμβους εκ μέρους του που προκαλούν την ίδια αηδία με αυτή της θέασης γυμνοσάλιαγκα.
Δεν θέλω να του καταλογίσω σκόπιμη αφωνία για την τοπικού επιπέδου απευθείας αναθέσεις για έργα στο Δήμο που διεκπεραίωναν από σύστασης Δήμου Γαλατσίου τα συνεργεία του. Επ' αυτού και επειδή δε θέλω να τον αδικήσω θα τον κατατάξω στους αχάμπαρους.
Την αποφυγή του όμως να σχολιάσει έστω και ακροθιγώς τους κυπτοαυχενισμούς της Δημοτικής Διοίκησης σε ότι αφορά την διεκδίκηση αντισταθμιστικών για τα έργα του ΜΕΤΡΟ που για πολλά χρόνια θα καθιστούν τη ζωή στο Γαλάτσι αβίωτη καθώς και την μη διεκδίκηση των 10 εκατομμυρίων ευρώ το χρόνο που παρακρατεί παράνομα η κυβέρνηση από τους Γαλατσιώτες , δεν βρίσκω άλλο χαρακτηρισμό πέρα από αυτόν του πατενταρισμένου κουτοπόνηρου στα πλαίσια της ταύτισης του με ότι αρνητικό εκφράζει αυτή η Δημοτική Διοίκηση .
Εδώ σταματάω. Δε συνεχίζω άλλο προς το παρόν.
Θα μπορούσα να συνεχίσω αλλά υπάρχει κίνδυνος οι αναθυμιάσεις του εν πεζοπορία αναδύοντα μούχλα και σαπίλα, να φτάσουν μέχρι τις εγκαταστάσεις των λημμάτων στη Λυκόβρυση. Εξάλλου δεν μου φταίνε σε κάτι οι λόγω λημμάτων βεβαρημένοι Λυκοβρυσιώτες για να επιβαρυνθούν κι άλλο.
Γιάννης Κατσώνης του Θανάση
