Ο ήχος του μετροπόντικα

View Comments

Βρέθηκα πάλι στην αιώνια πόλη τούτες τις μέρες. Και γράφω «αιώνια» όχι για την Ρώμη αλλά για τη δική μας πόλη. Το Γαλάτσι εκ του «Γαλάκη», διότι ανθρωπωνύμιο είναι και τίποτε άλλο λιγότερο ή περισσότερο. Και το «Γαλάκης» είναι βυζαντινό όνομα, δηλαδή υπάρχει από τον ύστερο Μεσαίωνα. Ποιος ήταν ο Γαλάκης δεν γνωρίζω, προφανές είναι όμως ότι αυτός υπήρξε επιφανής ανήρ στον καιρό του, άνθρωπος ισχυρός, μεγαλοϊδιοκτήτης (κοινώς τσιφλικάς) και όταν μιλούσαν τρίτοι για την ιδιοκτησία του έλεγαν: «στου Γαλάκη», στου Γαλάτση, κατά την αττική διάλεκτο (Καρύτσης-Καρύκης, κτλ.). Δοθείσης εδώ της ευκαιρίας, καταθέτω επίσημη πρόταση στον δήμαρχο της καρδιάς μας αλλά και στον σύντροφο Γρηγόρη, από κοινού, να κάνουν τις δέουσες ενέργειες ώστε ν’ αποκτήσει η πόλη μας το πραγματικό της όνομα «Γαλάτση».

Αναφέρομαι στον δήμαρχο της καρδιάς μας και στο σύντροφο Γρηγόρη, διότι μόνο αυτοί είναι ικανοί στα κοινά του Δήμου μας. Οι υπόλοιποι κομματόφρονες δώθε και κείθε, έχουν εξαϋλωθεί από την πολιτική του δημάρχου της καρδιάς μας αλλά και από την σοβαρότητα που ο σύντροφος Γρηγόρης και οι συν αυτώ, αντιμετωπίζουν τη σκληρή πραγματικότητα. Δεν γνωρίζω τι στάση θα κρατήσει ο αγαπητός Larry King για την πρότασή μου, αν την υιοθετήσει ή την αφορίσει. Και το αναφέρω αυτό διότι είναι ακόμα οργισμένος που το ΚΚΕ στις δημοτικές εκλογές ενημέρωσε τον δήμαρχο για τα άκυρα ψηφοδέλτια. Με την πράξη του εκείνη όμως τόσο ο σύντροφος Γρηγόρης κι άλλο τόσο το κόμμα του, δίδαξαν πολιτικό πολιτισμό, έναν όρο που δυστυχώς έχει χαθεί στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε. Το οξύμωρο όμως εδώ είναι ότι και ελάχιστοι λανθάνοντες κουκουέδες αντί να συμπορευθούν με τις αποφάσεις του «εύ αγωνίζεσθαι» που δίδαξε το κόμμα τους, περί άλλων τυρβάζουν και δρούν προβοκατόρικα. Υπάρχουν κι αυτοί και ζουν ανάμεσά μας, απολωλότα πρόβατα είναι, ας τα σφίξουμε όμως στην αγκαλιά μας με θέρμη.

Χθές το βράδυ λοιπόν, αργά, περί το μεσονύχτιο, επιστρέφοντας από την βόλτα μου, στάθηκα στη Λ. Βέικου, να πάρω κάποια χρήματα από το AΤΜ μιάς τράπεζας. Κόσμος δεν υπήρχε, αραιά και που έβλεπες κάποιον στο δρόμο, αυτοκίνητα δεν υπήρχαν επίσης, εκείνο που υπήρχε όμως ήταν η απόλυτη σχεδόν ησυχία. Σπάνιο πράγμα για την πόλη μας η ησυχία, τις μεταμεσονύχτιες όμως ώρες είναι κανόνας.

Όταν έφυγα από την τράπεζα, κάτι δεν μου πήγαινε καλά όμως, κάτι άκουγα, έναν ακαθόριστο μακρινό θόρυβο, ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα. Στάθηκα για ώρα ακούνητος, μήπως και καταλάβω τι συμβαίνει. Ένιωσα, έτσι τουλάχιστον νομίζω, θόρυβο κάτω από τα πόδια μου, Ένα θόρυβο ρυθμικό, αν αυτή είναι η σωστή λέξη, ένα μοτίβο ήχων, έναν ακαθόριστο ήχο σαν από κομπρεσέρ. Δεν ξέρω, προς στιγμή πήγε ο νους μου σε σεισμό, αλλά όχι, δεν ήταν σεισμός.

Ξαφνικά, σκέφτηκα τον μετροπόντικα. Μήπως αυτός ήταν κάτω από τα πόδια μου κι εγώ αντιλαμβανόμουν τους κραδασμούς του; Ειλικρινά δεν ξέρω, δεν γνωρίζω καν σε ποιο σημείο βρίσκεται ο μετροπόντικας. Αν κάποιοι από εσάς τύχει και βρεθείτε αργά στη διασταύρωση της πόλης μας, αφουγκραστείτε αν μπορείτε, ακούγεται όντως ο μετροπόντικας ή ήταν η ιδέα μου;

Ο Πεζοπόρος Ν^ο1

To Οδοιπορικό μου

-Oι άγνωστοι μουσικοί της πόλης μας- Όνειρα & αυταπάτες

-O μετροπόντικας στο Γαλάτσι, έπεσε πάνω στη μεγάλη στοά?

-Ειδικό αφιέρωμα στους νησιώτες του Γαλατσίου

-Από το Γαλάτσι, στα Διαπόντια νησιά

-Oι καλοί άνθρωποι της πόλης μας

-O Mανωλάς στον Πανναξιακό

-ΠΑΣ Γαλάτσι ή ΠΑΤΟΣ Γαλάτσι?

-Στη θέση του ΠΑΛΑΙ..ουρανοξύστης?