Νοιώθω χρέος μου έναν  αποχαιρετισμό στο Κώστα Καλεσάκη,που απρόοπτα αρρώστησε  και εξ ίσου απρόοπτα έφυγε από την ζωή και κηδεύθηκε σήμερα Σάββατο. Του χρωστάω  δύο κουβέντες διαφορετικές, γιατί με τον Κώστα εν ζωή δεν χρειαζόταν, επειδή στη παρέα των πολλών μπορούσαμε  να εκφραζόμαστε  με κινήσεις χεριών ,με συσπάσεις χειλιών ,με μορφασμούς ,με γκριμάτσες , σαρκάζοντας και αυτοσαρκαζόμενοι. Αποτέλεσμα ήταν  απολαυστικές  θορυβώδεις συζητήσεις που έβγαζαν γέλιο. 

 Με τον Κώστα  γνωρισθήκαμε αρκετά καλά τις τελευταίες δεκαετίες, εγώ πλασαρισμένος   ως τρίτος ,σε μια αχώριστη παρέα των ‘’ 2 ‘’ ( Καλεσάκης – Μούκας). Είχαμε πετύχει υψηλό βαθμό εκτίμησης από τότε που κατέβηκα στα Δημοτικά με Λεβογιάννη – Χατζούδη-Χωριανόπουλο και συνεχίστηκε μέχρι τις μέρες μας όπου από εμένα επεδίωκε περισσότερα.

Ήταν ευφυής και διαβασμένος ο Κώστας . Γι αυτό δεν συμβιβαζότανε με την μετριότητα .Δεν ισοπεδώθηκε σε παρέες χαλαρές. Δεν επεδίωξε να ψηλώσει το μπόι του που ήταν ψηλό. Τακτικές ήταν οι έξοδοί του για καφέ  με την Αρετή και τις κόρες του. Καταλάβαινες ότι είχες να κάνεις με μία ξεχωριστή με στενό ιστό οικογένεια. 

Δεν είχε ένα απλό πέρασμα από το Γαλάτσι ο Κώστας, ώστε η ‘’ φυγή ‘’ του να μην αποτελέσει μείζον κοινωνικό γεγονός .Ο Κώστας ήταν μία ισχυρή και συνειδητοποιημένη προσωπικότητα γνωστός για την ενεργή πλην διακριτική συμμετοχή του στα κοινά της πόλης . Ήταν τακτικός  θαμώνας στο                              INTERNET  Café, όπως  και στο καφέ της  ‘’ ΓΙΩΤΑΣ ‘’ . Καθημερινός δε περιπατητής στη Λεωφόρο Βέϊκου.                                                                                                                                                                                            

Κεντρικό χαρακτηριστικό γνώρισμα του Καλεσάκη ήταν του υποδειγματικού πολίτη, όχι όπως τον εννοούν οι κομματικές γραφειοκρατίες, αλλά όπως αυτός, υπακούοντας στις αρχές του, τις εφάρμοζε

Ήταν πολιτικοποιημένος  χωρίς όμως να τον αγγίξει ο κομματικός πατριωτισμός.Ήταν αυστηρός απέναντι στο δογματισμό και στο λαϊκισμό  ,είτε αφορούσε στο κεντρικό πολιτικό επίπεδο είτε στο Γαλάτσι. Δεν χαιδευε αυτιά γιατί ως πολίτης δεν ζήτησε την εξαργύρωση της προσφοράς του στα κοινά.  Ήταν παρών σε κάθε δραστηριότητα της πόλης, όχι μόνο στις κεντρικές εκδηλώσεις, όπως το ΠΑΛΑΙ, οι αναδασώσεις, το κέντρο πόλης, οι κοινόχρηστοι-κοινωφελείς χώροι …

Χαρακτηριστική η είκόνα του ΚΏΣΤΑ ήταν να τον βρίσκεις χωμένο  στις φυλλωσιές των δένδρων στο δάσος Γαλατσίου να τα κλαδεύει ,να τα χαϊδεύει. Ήταν το πρότυπο του οικολόγου.

Είναι βαρύς ο πόνος, τρομακτική η απώλεια για την γυναίκα του και τα δύο παιδιά του. Είναι, όμως παρηγοριά να σκέπτονται ότι η ζωή τους επιφύλαξε έναν τέτοιο σύζυγο ,έναν τέτοιο πατέρα! 

Κώστα Καλεσάκη, καλό ταξίδι ! Να πεις του Βασίλη ότι τον σκεπτόμαστε!

"Ίκαρος Πετρόπουλος"

Διαβάστε περισσότερα του ιδίου 

• Πέντε συζητήσεις για το Παλαί:"Άκου φιλαράκο"
• Ευτυχώς κάποιοι επιμένουν
• Η χθεσνοβραδινη συζήτηση στο Αμπάριζα
• Γύρω από μία συγκέντρωση στο Γαλάτσι...
• Τουαλέτες φίλτατοι
• Η ιστορία της πόλης δεν παραγράφεται από κάποια δήλωση..κάποιου προέδρου
• Στο Κνωσός ο κόσμος επιβράβευσε την ΔΡΑΣΗ
• Χαλαρότερα στη κριτική,αλλά και στις θωπείες
• Αντί ευχών
• Στη δίνη των εκλογικών εκβιασμών
• Στο Αμπάριζα
• "ΠΑΛΑΙ":Απλές σκέψεις-Συναισθήματα
• Μόνο οι αληθινοί αγώνες είναι αποτελεσματικοί 
• Ακόμα δεν ήρθε το Μετρό στο Γαλάτσι