Η απόφαση λειτουργίας κέντρου φιλοξενίας προσφύγων στο Ολυμπιακό Γυμναστήριο Γαλατσίου(ΠΑΛΑΙ),μπορεί να ήταν ξαφνική και να αιφνιδίασε την Δημοτική Αρχή της πόλης μας,σίγουρα όμως υπήρχε εδώ και αρκετό καιρό στο μυαλό των ιθυνόντων(κυβέρνηση).Παρά ταύτα η εγκατάσταση των προσφύγων έγινε χωρίς καμιά στοιχειώδη προετοιμασία,με αποτέλεσμα η λειτουργία του Κέντρου να εξαρτάται κυρίως από τον Δήμο και τους εθελοντές που με αυταπάρνηση και πολύ αγάπη προσπαθούν να απαλύνουν τον πόνο εκατοντάδων ξεριζωμένων συνανθρώπων μας από τη πατρίδα τους.
Βέβαια στη σημερινή εποχή του μνημονίου και της κοινωνικής αποσύνθεσης , η συνεχώς αυξανόμενη τάση δραστηριοποίησης εθελοντικών οργανώσεων ή εθελοντών , είναι αποτέλεσμα της αδυναμίας του κράτους ,να αντιμετωπίσει τα ολοένα και πιο σύνθετα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα.
Έτσι λοιπόν οι εθελοντικές οργανώσεις και οι εθελοντές ουσιαστικά δραστηριοποιούνται στην παραγωγή των "δημοσίων αγαθών και υπηρεσιών ". Αγαθά που το Κράτος αδυνατεί να προσφέρει σε επαρκή ποσότητα και ποιότητα.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στο κέντρο φιλοξενίας προσφύγων στη πόλη μας,που χωρίς την εθελοντική προσφορά συμπολιτών μας θα ήταν κυριολεκτικά μια "αποθήκη ψυχών".Οι εγκαταστάσεις που δημιουργήθηκαν για να εκπληρώσουν τα φαραωνικά και μεγαλεπήβολα σχέδια και όνειρα ,κυβερνώντων και εθνικών εργολάβων,είναι αχρησιμοποίητες από το 2004 και πολύ λογικά παντελώς ανέτοιμες για να φιλοξενήσουν ανθρώπους.Γιατί φιλοξενία δεν είναι να στοιβάξεις 1200 ανθρώπους σε δυο αίθουσες και να τους προσφέρεις ένα πιάτο φαί. Η φιλοξενία απαιτεί να υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας, υγειονομική περίθαλψη και μια υποτυπώδης οργάνωση.
Είναι αδύνατον τη νύχτα να μην υπάρχουν γιατροί (υπάρχουν την ημέρα, εθελοντές βέβαια)σε έναν χώρο ,που "φιλοξενεί" 300 παιδιά και μωρά.Είναι πολύ μεγάλη ευθύνη να αποφασίσει ένας "αναρμόδιος" εθελοντής ,πότε και αν θα πρέπει να καλέσει ασθενοφόρο.Και το πρόβλημα συνεχίζεται και μετά την διακομιδή του ασθενή.Χωρίς τον απαραίτητο διερμηνέα πως θα γίνει η απαραίτητη ενημέρωση γιατρού και ασθενούς?Πότε και πως θα επιστρέψει ο μπαμπάς και το παιδί-μωρό στις εγκαταστάσεις του ΠΑΛΑΙ?
Tο συμπέρασμα είναι,ότι κανένα κράτος δεν μπορεί να αναπτυχθεί βασιζόμενο στη συνεισφορά των εθελοντών, ατομικά ή συλλογικά, με τυπικές ή άτυπες μορφές. O εθελοντισμός είναι ένα θέμα που μας αγγίζει όλους, μπορεί όμως να λειτουργεί μόνο συμπληρωματικά και επιβοηθητικά του κράτους.Το πραγματικό χρέος του κράτους που πρέπει να γίνει βιώσιμο,είναι η κοινωνική συνοχή και η αξιοπρεπής διαβίωση των πολιτών και όχι η εξυπηρέτηση των τοκογλύφων και όλων αυτών ,που επαναχαράζουν τις οικονομικές και πολιτικές επιρροές τους,με αίμα στον παγκόσμιο χάρτη.
