Οι πρόσφυγες θύματα του δικού τους μνημονίου(πόλεμος) φεύγουν από το ΠΑΛΑΙ και μαζί τους "φεύγει" για μια ακόμα φορά από τους κατοίκους του Δήμου Γαλατσίου και ο Αθλητικός αυτός χώρος .Eπιστροφή στο παρελθόν λοιπόν,αφού μετά από 54 μέρες η πόρτα του ΠΑΛΑΙ κλείνει και πάλι.Ο μνημονιακός ιδιοκτήτης του,το ΤΑΙΠΕΔ,θα προσπαθήσει για μια ακόμα φορά να το "αξιοποιήσει" ,βρίσκοντας τον κατάλληλο "επενδυτή".Βλέπετε το κράτος αυτό,θεωρεί περιττή μια επένδυση στους νέους και τα παιδιά αυτής της πόλης, αυτής της χώρας.
Τις 54 αυτές ημέρες,καταρρίφθηκαν πολλοί μύθοι,γύρω από το φαραωνικό αυτό οικοδόμημα,δείγμα κατασπατάλησης Δημοσίου χρήματος.Το κράτος,παρ' ότι βρήκε τα χρήματα για να το κατασκευάσει, δίνοντας την ευκαιρία στους εθνικούς εργολάβους να ανοίγουν σαμπάνιες στην υγειά μας, δηλώνει αδυναμία να το συντηρήσει και να το αποδώσει στους φυσικούς ιδιοκτήτες του,που δεν είναι άλλοι από τις Γαλατσιώτισσες και Γαλατσιώτες.
Και όμως η φιλοξενία των προσφύγων ,μας έδωσε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε,ότι το κόστος λειτουργίας του ,υπολείπεται κατά πολύ των εκατομμυρίων, που πολύ έξυπνα κάποιοι διέδιδαν.Με χαμηλό κόστος και σε χρόνο ρεκόρ ,επαναλειτούργησε μετά δέκα(10) χρόνια εγκατάλειψης και απαξίωσης και μπόρεσε να προσφέρει μια δόση ανθρωπιάς σε παιδιά και οικογένειες που οι πόλεμοι ξερίζωσαν από τις πατρίδες τους.
Πολλοί πίστευαν ,ότι το Γαλάτσι είναι μια πόλη απάνθρωπη,αδιάφορη και εξέφραζαν διάφορους φόβους και ανησυχίες για την φιλοξενία των προσφύγων.Οι Κασάνδρες όμως διαψεύσθηκαν.Η δίμηνη διαμονή των προσφύγων ,όχι μόνο δεν δημιούργησε κανένα πρόβλημα στη πόλη μας,αλλά αντίθετα ανέδειξε την μεγάλη αλληλεγγύη και τον εθελοντισμό των πολιτών του Γαλατσίου.Μια συμπεριφορά που σίγουρα θα εκδηλωθεί και στο μέλλον και που τόσο ανάγκη έχουμε τις δύσκολες αυτές στιγμές.
Το Γαλάτσι των 100.000 κατοίκων έχει ένα και μοναδικό Κλειστό Αθλητικό Κέντρο,το οποίο δεν καλύπτει ούτε καν τις βασικές ανάγκες άθλησης.Συνωστισμός των ομάδων μπάσκετ, βόλεϊ και γυμναστικής,με τα παιδιά αρκετές χειμωνιάτικες βραδιές να προπονούνται ή να παίζουν αγώνες μέσα στο κρύο και κάτω από ψιλόβροχο.Και αυτή η τραγική κατάσταση,όταν ακριβώς δίπλα υπάρχει ένας τεράστιος χώρος που ρημάζει εδώ και 11 χρόνια,γιατί το κράτος και οι κυβερνήσεις αποφάσισαν να τον θυσιάσουν μαζί με τα αεροδρόμια,λιμάνια ,μισθούς και συντάξεις στο βωμό των μνημονίων.Ένα έργο προυπολογισμού 12εκατομμυρίων €υρώ ,που τελικά μας κόστισε 67 εκατομμύρια €υρώ, κινδυνεύει να χαθεί,αυτή τη φορά για πάντα.
Ο καθένας λοιπόν ας αναλάβει τους ευθύνες τους.Και δεν αναφέρομαι βέβαια στην κυβέρνηση,που μας κορόιδευε τόσα χρόνια σαν αντιπολίτευση και υποσχόταν την Δημόσια και Αθλητική χρήση του ΠΑΛΑΙ,αλλά σε όλους εμάς και την Δημοτική Αρχή.Μην αφήσουμε αυτό το καταραμένο μνημόνιο,να στερήσει εκτός από την δουλειά και την αθληση και ψυχαγωγία των παιδιών μας.
