Απόψεις

Πληροφοριακά Στοιχεία: Δημιουργήθηκε : 11 Δεκέμβριος 2021

Κοίτα τα ζώα και δες πως χρησιμοποιούμε την έννοια της ελευθερίας όταν μιλάμε γι’ αυτά. Κάποιοι εκτρέφουνε λιοντάρια, τα αιχμαλωτίζουν και τα εξημερώνουν, τα ταΐζουν και μερικοί τα βγάζουν και βόλτα. Ποιος όμως θα πει για ένα τέτοιο λιοντάρι πως είναι ελεύθερο; Και μήπως δεν ισχύει πως όσο πιο ήσυχο είναι το λιοντάρι τόσο δουλικότερο είναι; Και υπάρχει μήπως κάποιο λιοντάρι που, αν αποκτούσε συναίσθηση και λογισμό, να ήθελε να είναι ένα από τούτα τα λιοντάρια;

Δες και τα πουλιά που αιχμαλωτίζονται και τα εκτρέφουν σε κλουβιά. Δες τι τραβάνε στην προσπάθειά τους να δραπετεύσουν. Μερικά απ’ αυτά προτιμάνε να πεθάνουν από πείνα παρά να υπομείνουν μια τέτοια μοίρα. Ενώ όσα επιβιώνουν, μετά βίας μένουν ζωντανά και μαραζώνουν, κι έτσι και βρούνε κάποιο ανοιγματάκι, ξεπηδάνε να φύγουνε. Τόσο πολύ αγαπούν τη φυσική ελευθερία και το να ζουν ανεξάρτητα κι αδούλωτα.

- Και τι πρόβλημα έχεις να ζεις μέσα στο κλουβί σου;

- Σοβαρά μιλάς; Γεννήθηκα για να πετώ όπου θέλω, να ζω στην εξοχή, να τραγουδώ όταν θέλω. Εσύ όλα αυτά μου τ’ αφαιρείς και μετά ρωτάς τι πρόβλημα έχω;

Γι’ αυτό και τα μόνα που τα αποκαλούμε ελεύθερα είναι εκείνα που δεν αντέχουν την αιχμαλωσία, αλλά που με που αιχμαλωτιστούν δραπετεύουν πεθαίνοντας. Δεν έχεις διαβάσει τον Διογένη που λέει πως υπάρχει ένας τρόπος να εξασφαλίσεις την ελευθερία σου: να ‘σαι έτοιμος να πεθάνεις. Και γράφει ο Κυνικός φιλόσοφος στον Πέρση βασιλιά: «Των Αθηναίων την πόλη δεν μπορείς να την υποδουλώσεις. Όχι περισσότερο απ’ όσο μπορείς να υποδουλώσεις τα ψάρια». «Γιατί; Δεν μπορώ άραγε να τους αιχμαλωτίσω;». «Άμα αιχμαλωτίσεις έναν Αθηναίο, αμέσως θα σου ξεφύγει, σαν τα ψάρια. Γιατί άμα πιάσεις ένα ψάρι, αυτό πεθαίνει. Κι αν οι Αθηναίοι πεθαίνουν αμέσως μόλις τους αιχμαλωτίσεις, τότε τι έχεις να κερδίσεις απ’ την προσπάθειά σου;». Αυτά είναι τα λόγια ενός άνδρα ελεύθερου, που εξέτασε σοβαρά το ζήτημα και που προφανώς βρήκε τη λύση του. Τι το περίεργο, όμως, αν εσύ κοιτάς αλλού και δεν βρίσκεις ποτέ λύση;

Ο δούλος προσεύχεται ν’ αφεθεί αμέσως ελεύθερος. Για ποιο λόγο; Νομίζετε πως θέλει να καταβάλει τον φόρο που πληρώνεις όταν απελευθερώνεσαι; Όχι, θέλει να ελευθερωθεί επειδή φαντάζεται πως ο λόγος που ως τώρα τα πράγματα του πάνε στραβά κι η ζωή του δεν ρέει καλά, είναι ότι δεν έχει αφεθεί ελεύθερος. «Αν απελευθερωθώ», λέει, «αμέσως τα πράγματα θα μου πάνε υπέροχα, δεν θα λογοδοτώ σε κανέναν, θα μιλάω στους πάντες σαν ίσος κι όμοιος, θα πηγαίνω όπου θέλω, θα γυρνάω όπου θέλω κι απ’ όπου θέλω.

Κι έπειτα ελευθερώνεται κι αμέσως, μην έχοντας που να φάει, ψάχνει να βρει κάποιον να κολακέψει και να κάτσει δίπλα του να γεμίσει το στομάχι του. Έπειτα θα εκπορνευτεί και θα υπομείνει τους χειρότερους εξευτελισμούς, ή αν βρει κάπου να του δίνουν ένα πιάτο φαΐ, θα πέσει σε δουλεία πολύ χειρότερη απ’ την προηγούμενη. Μπορεί πάλι να βγάλει λεφτά. Αλλά επειδή θα μείνει στην ψυχή του άξεστος, θα ερωτευτεί κάνα κοριτσάκι και θα μυξοκλαίει θρηνώντας για την τύχη του και θα λαχταρά την δουλεία.

Θα λέει: «Τι τά ‘θελα; Πριν άλλος μ’ έντυνε, άλλος μού ‘δινε παπούτσια, άλλος με τάιζε, άλλος με φρόντιζε, αρκεί εγώ να τον υπηρετούσα σε λίγα πραγματάκια. Κοίτα τι τραβάω τώρα ο κακομοίρης, κι έγινα δούλος πολλών αφεντάδων αντί ενός…. Αν όμως βάλω στα χέρια μου δακτυλίδια[1] , τότε η ζωή μου θα κυλήσει φίνα και θα ‘μια ευτυχισμένος απόλυτα».

Και τότε, για ν’ αποκτήσει τα δακτυλίδια, υφίσταται τα όσα του αξίζουν. Αποκτά τα δακτυλίδια κι αρχίζει πάλι τα ίδια. Λέει τώρα: «Αν συμμετάσχω στην επόμενη εκστρατεία, θα ξεφύγω απ’ όλα τα δεινά μου». Συμμετέχει στην εκστρατεία, υφίσταται τα πάνδεινα, κι όμως ζητάει να πάει και σε δεύτερη, κι έπειτα και σε τρίτη[2] . Και φτάνει στο αποκορύφωμά του και γίνεται συγκλητικός. Και μπαίνοντας στη συνέλευση γίνεται πάλι δούλος, πέφτει στη δουλεία την πλέον φινετσάτη και την πιο αστραφτερή. Την πιο ψεύτικη και την πιο επικίνδυνη.

Τώρα αυτά αλήθεια γιατί τα γράφω; Για να τα διαβάσει το Κονκλάβιο και μήπως αντιληφθεί πόσο βαθιά νυχτωμένο είναι; Πόσο βαθιά μέσα στον βούρκο της δουλείας χώνεται, όταν αερολογεί, γοητευμένο μάλιστα από τη νοητική στέρηση που το χαρακτηρίζει; Το ξέρω, και αύριο το πρωί θα τσακωθείτε σαν τα κοκόρια για το αν θα βγεί πρώτος ο γάπ ή ο ανδρουλάκ. Και την κοκορομαχία σας την βαπτίζεται μικρή βουλή για να δώσετε μιά σταλιά αίγλης στον κατήφορο του πολιτικού σας βίου μιάς και είστε άπαντες βολεμένοι. Ναι, και έκ του ασφαλούς φλυαρείτε. Πόσο όμως καλύτερη θα ήταν η ζωή σας, πιο αρμονική και πιο ξεκάθαρη, αν, αντί να σπαταλάτε τον χρόνο σας με πράγματα παρακμιακά, ν’ ανοίγατε την αρχαία ελληνική γραμματεία και να διαβάζατε τι στην ευχή είπαν όλοι εκείνοι οι πανεπιστήμονες της ανθρωπότητας. Γιατί αν το κάνετε, θα πάψετε και τις επιεικώς γελοίες αναλύσεις σας διότι ό,τι υπάρχει σήμερα στον κόσμο, η ελληνική αρχαία γραμματεία το έχει πει.

[1] Να προβιβαστεί δηλαδή σε ιππέα.

[2] Η συμμετοχή σε τρείς εκστρατείες ήταν προϋπόθεση για να γίνει κανείς συγκλητικός

TOY "ΠΕΖΟΠΟΡΟΥ"

ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟΥ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

- Παλαιό Τέρμα -Ζαχαροπλαστείο Νάταλι

- Κονκλάβιο κι ελευθερία

- Ηλίααααα ρίξτο το ΠΑΣΟΚ

- Τους νέους Αντιδημάρχους τους ξέρουμε.Τον επόμενο Δήμαρχο τον ξέρουμε?

- Οι στοές στο Γαλάτσι

- Καφέ 48 - κλιμάκιο του Κονκλάβιου και ο αθλητισμός της πόλης

- Ρομποτική ή πολιτική?- Επιστήμη ή ανοησία?

- Πολίτες - Ενημέρωση και πράττειν άλογα

- Τα λουκάνικα του συμβούλου και άλλα τινά

- Ο τελευταίος Μαραθωνοδρόμος

- Το Πολυτεχνείο ,η θυσία του & τα κόμματα

- Απάντηση του Πεζοπόρου στην επιστολή-κόλαφο που έλαβε από το Κονκλάβιο Γαλατσίου!

- ΜΚΟ στο ΠΑΛΑΙ και παίζω-πορεία

- Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ

- Ta ΜΜΕ του Γαλατσίου..

-Οι "προοδευτικοί" εν Γαλατσίω φίλοι μας...και όχι μόνο

- Το Κονκλάβιο του Γαλατσίου ,έλυσε το πρόβλημα του COVID 19 στο Ιντερνετ καφέ.

-Ε κεί στο Ιντερνετ καφέ,γιατι φλυαρείτε και δεν λέτε απολύτως τίποτα?

-Το Χάος επόμενη Δημοτική αρχή?

- ‘Εν ἀρχή ἦν τὸ Χάος ... τού Γαλατσίου

- Στον καιρό του "Μπάλου"

- Δήμαρχος μαινόμενος

- Φιλάνθρωπος ή φιλόζωος

- Από την καλύβα ψηλά στο βουνό, στη γκρίζα πόλη .

- Οι αναλυτές γκρεμίζουν - τα χελιδόνια κτίζουν...

-- Καψούρες....
- Οι αναλύσεις στο Καφέ Gallo

- Ντεϊσμός και Ύβρις

Λαχανόκηποι και κάνναβις

- Στο κήπο της Παναγιάς της Ινδιάνας

-... Το Πανηγύρι

--- 12 ο' clock

- -Η Αίθουσα αναμονής στο Γαλάτσι

- Σφοδρή σύγκρουση του Δημάρχου με τον υιό του Δαιδάλου

- Αμπέλια και λαχανόκηποι στο Γαλάτσι

- Είναι η κ. Έλενα Ζέρβα η αντανάκλαση της κ. Αυλωνίτου;

- Ξανθή και κόκκινη Παναγιά

- Το Γαλάτσι στην αρχαιότητα

- Η διανόηση του Γαλατσίου στην εξορία

- Τα ιερά της πόλης μας

- Ίδιες ειδήσεις - ίδια προπαγάνδα - ίδιες μορφές

- Είδωλα ή άλλως αντανακλάσεις

- Όλα είναι "Μήδεια"...

- Αφιέρωμα στον Έρωτα

- Πανδημία και Φρόϋντ ή άλλως το καφενείον η Ελλάς - μέρος Β'

- Πανδημία και Φρόϋντ ή άλλως το καφενείον η Ελλάς

-Πλατεία Ιάκωβου Καμπανέλη...στο Γαλάτσι

- Διανόηση στο καφέ Ιντερνέτ ...

-Προς αφελείς ψηφοφόρους …

-Ο Διανοούμενος ...

-Λεωφόρος Βέϊκου

Πληροφοριακά Στοιχεία: Δημιουργήθηκε : 10 Δεκέμβριος 2021

Με αφορμή μία ωραιότατη ασπρόμαυρη φωτογραφία που βλέπετε πιο κάτω, σκέφτηκα να γράψω δυό πράγματα σαν γέννημα-θρέμμα της πόλης πού ‘μαι κι εγώ. Ασφαλώς και δεν είμαι σοφός όπως αρκετοί έν Γαλατσίω συμπολίτες μας αλλά έχω νομίζω το δικαίωμα να πω ένα-δυό πράγματα για την αδικημένη περιοχή μας, όπως τουλάχιστον την έζησα

Πριν αρχίσω, ας κάνω μία ανάλυση (αν και δεν μου αρέσουν οι αναλύσεις, οι πολιτικές τουλάχιστον) για το τι ακριβώς διακρίνουμε στην φωτογραφία. Αρχίζοντας από τ’ αριστερά, διακρίνουμε ένα μηχανάκι, που πρέπει να ήταν Zundapp ή Sachs, δίχρονα και τα δύο αν θυμάμαι καλά και γερμανικά. Μπροστά από τον μοτοσικλετιστή, δεν διακρίνεται στην φωτογραφία, όμως εκεί υπήρχε όλο σχεδόν το 24ωρο πιάτσα με TAXI, αλλά κυρίως πειρατικά. Πίσω ακριβώς από την κυρία που διασχίζει κάθετα την τότε Λεωφόρο Βέϊκου, διακρίνεται ένα μικρό δρομάκι, αυτό ήταν το τελείωμα της οδού Σύρου που σήμερα καταλήγει στην οδό Σωκράτους. Δεξιά από το δρομάκι, φαίνεται πεντακάθαρα το καλύτερο ζαχαροπλαστείο της εποχής, το θρυλικό Νάταλι. Ειδικότερα τις Κυριακές, σαν επέτρεπε ο πανοσιολογιότατος Χρυσόστομος να φύγουν οι πιστοί από την Αγία Γλυκερία, πολλοί από αυτούς οικογενειακώς κατέληγαν για γλυκό ή πορτοκαλάδα και λεμονάδα στο Νάταλι. Και για καφέ φυσικά. Έχω την εντύπωση ότι τα γκαρσόνια φορούσαν παπιγιόν, δεν είμαι όμως απόλυτα σίγουρος.

Δεξιά από το Νάταλι, ο δρόμος που διακρίνεται, είναι η οδός Πρωτοπαπαδάκη που δεν είχε ιδιαίτερα μεγάλο μήκος. Δεξιά της, διακρίνονται τα κτίρια που σώζονται και σήμερα, στο πρώτο υπήρχε πριν λίγα χρόνια η Εθνική Τράπεζα, στο μεσαίο κτίριο υπάρχει και σήμερα το κατάστημα Κωνσταντίνου με υδραυλικά είδη και στο τρίτο κτίριο λειτουργεί σήμερα στο ισόγειό του η καφετέρια Mom. Μάλλον την γράφω σωστά. Αν όχι, διορθώστε με.

Όλος αυτός ο μεγάλος χώρος που περιελάμβανε το Νάταλι αλλά και τα κτίσματα πίσω από αυτό, απαλλοτριώθηκε αργότερα, κι έτσι έχουμε σήμερα την διπλής κατεύθυνσης οδό Πρωτοπαπαδάκη που αρχίζει από το σημείο αυτό και πηγαίνει προς Παλαιό Ψυχικό κτλ. Η δε φωτογραφία, πρέπει να είναι τραβηγμένη από τη ταράτσα του εμπορικού καταστήματος του Καρόζη. Του καλύτερου έμπορα τότε της πόλης. Το λεωφορείο που στρίβει, μάλλον είναι Scania Vabis. Scania η μηχανή και τα μηχανικά μέρη και Vabis το αμάξωμα, δηλαδή ελληνικής κατασκευής. Την εποχή εκείνη υπήρχαν βαρβάτες εταιρείες όπως η Vabis, η Βιαμάξ κ.ά. που έφτιαχναν και αμαξώματα μεγάλων οχημάτων και έκαναν παράλληλα και εξαγωγές. Το λεωφορείο είχε τότε αφετηρία το Παλαιό Τέρμα, τον χώρο που διακρίνεται δηλαδή και στον οποίο έπαιρνε στροφή – και ο προορισμός του ήταν η οδός Στουρνάρη. Πολύ αργότερα δημιουργήθηκε το Νέο Τέρμα, αυτό που ξέρετε, λίγο μετά την Τράλλεων.

Πολύ ανάλυση έκανα όμως και βαρέθηκα, κουράστηκα, αυτοί οι θεομπαίχτες οι αριστερίζοντες, ήθελα να ‘ξερα, δεν κουράζονται, δεν βαριούνται σε ολάκερη τη ζωή τους να είναι χαμένοι στην ανάλυση, αδυνατώντας με την περιορισμένη αντίληψή τους να κατανοήσουν τον θείο Μάρξ; Τέλος πάντων, την εντελώς διαφορετική τότε πόλη μας από το σήμερα, άλλαξε κατά πολύ ο επί σειρά δεκαετιών δήμαρχός της, ο αείμνηστος Β. Παπαδιονυσίου, που με δυό λόγια ας το πω, την κατέστρεψε. Αναφέρομαι στον ιστό της πόλης και όχι στο Άλσος Βέϊκου που από μόνο του είναι μία πικρή ιστορία. Πως έλεγε κάποτε το κρατικό ραδιόφωνο σε εκπομπή του: πικρή μικρή μου αγάπη! Έτσι και το Άλσος.

Για να σωθεί η πόλη μας, μόνο ένας δρόμος υπάρχει, ν’ αρχίσουμε να γκρεμίζουμε, τουλάχιστον το 50% αυτής. Και, μέσα από το εμφανιζόμενο ΧΑΟΣ, να αρχίσουμε να οικοδομούμε την ΤΑΞΗ. Για να γίνει εφικτό όμως κάτι τέτοιο, θα πρέπει να μας δώσετε τα κλειδιά της πόλης στις επόμενες δημοτικές εκλογές. Αλλά δεν θα το κάνετε, φοβάστε, σας αρέσουν φωτογραφίες όπως αυτή εδώ, συγκινείστε, αλλά ως εκεί. Η συγκίνηση, τα συναισθήματα έν γένει καλοί μου συμπολίτες, δεν δίνουν λύσεις. Η λύση είναι το ΧΑΟΣ …

ΤΟΥ "ΠΕΖΟΠΟΡΟΥ"