Αν ήμουν Ουκρανός θα πολέμαγα τα Ρωσικά Τανκς
Αν ήμουν κάτοικος Ντονέτσκ, Ντονμπας, Μαριούπολης... θα ήμουν απέναντι από τους φασίστες Αζοφικούς
Είμαι, όμως, στην Ελλάδα , σταυροδρόμι ανατολής – Δύσης, γέφυρας των λαών και
Ενώ Καταδικάζω απερίφραστα την Ρώσικη εισβολή στην Ουκρανία, όπως, άλλωστε και κάθε πόλεμο ,κατά παραβίαση του διεθνούς δικαίου.
Εν τούτοις σου αρνούνται την ιδιότητα του σκεπτόμενου πολίτη .
Κατά την άποψή τους, οφείλεις να παραμείνεις μονοσήμαντα στην καταδίκη.Μόνον σε αυτή !.
Να πάψεις να είσαι πολίτης, να μην σκέπτεσαι, να μην συζητάς τις αιτίες ,τα προσχήματα, τις προκλήσεις ,να μην ανατρέχεις στο χθες, στο σήμερα ,στο αύριο , στη Σερβία, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στην Συρία, στην Λιβύη........
Επιμένουν, σώνει και καλά, να συμπορευτείς με την υποκρισία της δύσης, με τον νέο – μακαρθισμό, με την αντιρωσική υστερία, την απαγόρευση ρωσικών πολιτιστικών εκδηλώσεων, την υστερία των ΜΜΕ , το πάγωμα λογ/σμών Ρώσων εργαζόμενων σε Ελλάδα, την αποστολή πολεμικού υλικού σε χέρια τίνων, εναντίον ποίων; μήπως Ελληνόφωνων;
Προκαλεί ,πράγματι, κατάπληξη πόσο εύκολα χωριζόμαστε σε στρατόπεδα και πόσο εύκολα σου απονέμουν τον χαρακτήρα του κρυφο-Πουτινικού !!!!!!:!.
Διαβάζω ότι κάτι ανάλογο παίζεται με την μεγάλη συναυλία της προσεχούς Δευτέρας << αλληλεγγύη για όλους >> που ο τίτλος << για την ειρήνη >> δεν άρεσε σε κάποιους<< πατριώτες>> και... πυροβόλησαν.
Ευνόητο παραμένει ότι η συμπάθεια για τον δοκιμαζόμενο Ουκρανικό λαό, δεν συμβιβάζεται με αντιλήψεις φίμωσης, ανελευθερίας και απαίτησης δημόσιας δήλωσης.
ΥΓ: Τι σημαίνει η απόφαση του Πούτιν , να πληρώνουν σε Ρούβλια το Ρωσικό αέριο οι <<έχθρικές χώρες >>;
Μήπως βήμα για νέο παράλληλο νομισματικό σύστημα ανταγωνιστικό προς Δολλάριο / ευρώ;
Έχει καμία τύχη;
Ποια η θέση, επ αυτού, των αναδυόμενων οικονομιών του πλανήτη ;
Του Ίκαρου Πετρόπουλου
Περισσότερα του ιδίου
Εικόνα,εντυπωσιασμός,μετέωρες αποφάσεις
Πανδημία εποχής:προβολή μαγικής εικόνας!!
Η μελέτη Λύτρα-Τσιόδρα στα γραφεία του Σύριζα Γαλατσίου
Το να ακούς καλά είναι προσόν,το να κακολογείς είναι αδυναμία !
Πορεία λύτρωσης του ανθρώπου ή συντριβή της γης?
We4all : Παλαιότερα "αγγλικούρες", τώρα Δενδροφύτευση στο ΠΑΛΑΙ!
Ακόμα και το "4" ,είναι πολύ μεγάλος αριθμός κε Δήμαρχε!
Μίκης Θεοδωράκης
Διακρίθηκαν για το ήθος και την σεμνότητά τους
Πόσα χρόνια απέχει η Ιπποκράτειος Πολιτεία από το Άλσος Βεϊκου?
Είναι η ώρα : Καμία έκπτωση σε βάρος της αξιοπρέπειας του ανθρώπου και του περιβάλλοντος!.Πόσο απέχει η ΓΚΡΑΒΑ από το ΆΛΣΟΣ?
Aνοιχτή επιστολή προς Δήμαρχο και Πρόεδρο ΠΕΔΑ
Το Survivor,o Eρντογάν, ο Ilitzali και το Γαλάτσι!!!
Ακατανόητες αποφάσεις στον Δήμο Γαλατσίου
Το χρέος των Δημοτικών Κινήσεων(για το εκκλησάκι στο Άλσος)
Γιατί όχι το Γαλάτσι?
Να πολεμήσουμε τον φόβο
Δήμαρχος στο Σαντιάγο
Aνακρίβειες και αλήθειες-διόρθωση....ημαρτημένων
Τα είπα στον ΔήμαρχοΟ κόσμος στα "υιοθετημένα" της ΔΡΑΣΗΣ.Γιατί έκλεισε το Άλσος?
Ερωτηματικά και αγωνίες
Η πανδημία & χιονόπτωση διδάσκουν ότι: Οι Ιδιωτικοποιήσεις είναι πηγή δεινών για τον άνθρωπο!
Έστω κι έτσι,ακούστηκε το Γαλάτσι
Γιατί δεν κατέβηκες στις Δημοτικές εκλογές;
Αντίο....Βασίλη Αποστολίδη
Ο Θανάσης Βέγγος, ο μέγιστος αυτός ηθοποιός και άνθρωπος, κατοικούσε στον Βόρειο Πόλο[1], στα σύνορα τρόπον τινά Γαλατσίου & Κυπριάδου. Κάθε τόσο όμως, ανηφόριζε μέχρι την Λεωφόρο Βέϊκου για να κουρευτεί. Ήταν επί χρόνια μόνιμος πελάτης στο κουρείο του Αντώνη Μπουγιούκα, το παλαιότερο σήμερα κλασικό κουρείο της πόλης μας.
Την αρχαία εποχή στην πόλη μας, εκεί, στην κλινική του Κολιόπουλου, είχε το κουρείο του ο Μίμης Νικολόπουλος. Αν δεν απατώμαι, το δούλευε μαζί με τον αδερφό του τον Σούλη. Μπαρμπέρηδες ζόρικοι και οι δυό, το ψαλίδι το έπαιζαν στα δάκτυλα. Αργότερα, χώρισαν κι άνοιξαν κουρεία, ο μέν Μίμης επί της οδού Απειράνθου ο δε Σούλης επί της Λ. Βέϊκου, εκεί περίπου που βρίσκεται σήμερα το εμπορικό με τα ανδρικά ρούχα του Βασιλακάκη.
Φανατικός οπαδός της ΑΕΚ ο Μίμης, ο Σούλης φανατικός Παναθηναϊκός. Εγώ, σαν γνήσιος Απολλωνιστής που ήμουν (ακόμα είμαι αλλά δεν ασχολούμαι πλέον με τα θεάματα), κουρευόμουν πότε στον ένα και πότε στον άλλο.
Ο Μίμης, πιο προχωρημένος σαν οπαδός, σε κούρευε κι έλεγε φωναχτά τα σχέδια του: να, εδώ θα κάνω ένα μπαράκι, όταν έρχεται για κούρεμα ο Μπάρλος (παλιός πρόεδρος της ΑΕΚ), να πίνει τα ουϊσκάκια του. Ο Σούλης, ήταν πιο σοφιστικέ τύπος. Και οι δυό, άριστοι επαγγελματίες.
Ο Αντώνης ο Μπουγιούκας, είχε φανατικούς πελάτες που μπορεί να περίμεναν με τις ώρες για να κουρευτούν από τα χέρια του. Είχε βοηθό τον Λάζαρο, ένα καλοσυνάτο γεροντάκι που κούρευε συνήθως όλους τους υπόλοιπους. Πιτσιρικάδες σαν ήμασταν με τον αδερφό μου, μας πήγαινε στον Αντώνη ο πατέρας μας για κούρεμα γουλί, αλλά μας άφηνε μιά φράντζα μαλλί μπροστά. Ήταν της μόδας την αρχαία εποχή το παιδικό αυτό κούρεμα. Για να δυναμώνουν τα μαλλιά μας, όπως έλεγαν οι σοφοί γέροντες που είχανε σπουδάσει τη ζωή.
Το κουρείο του Αντώνη ήταν ιδιοκτησία του Σπύρου Τσάκωνα, κληρονόμου της γνωστής οικογένειας. Το ζητούσε με επιμονή και υπομονή ο Αντώνης να το αγοράσει και τελικά τα κατάφερε, το έκανε δικό του. Μετά τον Λάζαρο, είχε σαν βοηθό τον Παναγιώτη, πολύ καλό κουρέα, ήταν δε κωφάλαλος. Αργότερα, όταν άνοιξε ο Παναγιώτης δικό του κουρείο επί της οδού Σολωμού, κουρευόμουν κι εκεί. Ο Τσάκωνας, κουρευόταν πάντα στον Αντώνη, στον δε ελεύθερο χρόνο του (είχε άπειρο ελεύθερο χρόνο), έκανε τις δικές του τανζανιές στην ήσυχη πόλη μας. Μερικές μάλιστα φορές, όταν το αλκοόλ είχε το πάνω χέρι, η αστυνομία έδινε λύσεις. Μερικές φορές δημιουργούσε προβλήματα και στο μαγαζί που ήταν πίσω από το περίπτερο της Δόξας, όταν το δούλευε ο αδερφός της ο Μπάμπης ή λίγο αργότερα όταν τα δούλευαν τα κορίτσια, η Μαίρη και η Βάσω. Το μαγαζί αυτό, που αν θυμάμαι καλά ήταν μεζεδοπωλείο (μπορεί να κάνω και λάθος), είχε μιά μεγάλη τέντα που από τα κενά της, άφηνε ο Τσάκωνας αυγά κι έπεφταν στους θαμώνες του μαγαζιού μιάς και κατοικούσε δυό ορόφους από πάνω.
Μικρή πόλη τότε σαν ήμασταν, τα κουρεία αυτά εξυπηρετούσαν με τον καλύτερο τρόπο τους πελάτες τους. Και όλα αυτά τα κουρεία, ξύριζαν και τον πελάτη τους. Το ξύρισμα ήταν ιεροτελεστία, τέχνη που αποφεύγουν σήμερα τα σύγχρονα κουρεία για λόγους που αγνοώ. Όταν εμφανίστηκε σε παγκόσμια κλίματα το Aids, καλώς σταμάτησαν να ξυρίζουν με την λεπίδα. Βγήκαν όμως στο εμπόριο καινούργιες λεπίδες που άλλαζαν τα ξυραφάκια, οπότε δεν συνέτρεχε λόγος σοβαρός για να μην ξυρίζουν. Σήμερα, μπορεί να υπάρχει και εγώ να μην το ξέρω, κουρείο δηλαδή που να ξυρίζει τον πελάτη του. Αν υπάρχει τέτοιο κουρείο, καλό είναι να το μάθουμε.
Σήμερα, μονάχα το κουρείο του Αντώνη θυμίζει την αρχαία δόξα της πόλης μας που πλέον γίνεται κάθε στιγμή που περνά και πιο απρόσωπη. Πιο γκρίζα. Για άλλους πιο πολύχρωμη.
Το δημοσίευμα αυτό θα ήταν ατελές αν δεν υπήρχε αναφορά και για το κουρείο του Ρίζου, στο Παλαιό Τέρμα, δίπλα από το μαγαζί του κύρ Βαγγέλη Καρόζη. Μάλλον αυτό ήταν τα αρχαιότερο στο Γαλάτσι κι ευχαριστώ θερμά τους αναγνώστες που με τα σχόλια τους διόρθωσαν-εμπλούτισαν το άρθρο μου. Παραθέτω δε τα σχόλια της κόρης του Ρίζου όπως αυτά εμφανίστηκαν στα κοινωνικά δίκτυα. "Κατερίνα Τζερκτζόγλου ... προς Νἰκο Σταυρόπουλο - έτσι ακριβώς κύριε Νίκο. Ο Φάνης πήγε στην Αυστραλία και ο Ρίζος κράτησε για 10 χρόνια περίπου το κουρείο του. ανάμεσα στα 2 καφενεία του κύρ Αντώνη και των αδελφών Κάβουρα. Παρά δίπλα το υαλοπωλείο του Καρόζη και το φαρμακείο της κυρίας Στασινάκη. Μπροστά από το καφενείο το περίπτερο του κύρ Μήτσου. Τι ωραία χρόνια! Το κουρείο του Ρίζου το έζησα και από αυτό μεγάλωσα γιατί ήταν ο μπαμπάς μου". Αστραπιαία, διαβάζοντας τα σχόλια για το καφενείο του Ρίζου, επανήλθε το κενό μνήμης. Σε αυτό το κουρείο πρωτοπήγαμε για κούρεμα και χρόνια αργότερα στου Αντώνη.
[1] Ο Βόρειος Πόλος ήταν ζαχαροπλαστείο που χάρισε το όνομά του στην περιοχή. Και στάση λεωφορείου «Βόρειος Πόλος».
Του "ΠΕΖΟΠΟΡΟΥ"
ο Οδοιπορικό μου
- Ποδοσφαιρικός αγώνας στο Άλσος Βέϊκου - Δήμαρχος εναντίον όλων
-Πλατεία Ιάκωβου Καμπανέλη...στο Γαλάτσι
- Διανόηση στο καφέ Ιντερνέτ ...
- Ποδοσφαιρικός αγώνας στο Άλσος Βέϊκου - Δήμαρχος εναντίον όλων
-Πλατεία Ιάκωβου Καμπανέλη...στο Γαλάτσι
- Διανόηση στο καφέ Ιντερνέτ ...
Τις τελευταίες δεκαετίες η αλλαγή της πόλης μας είναι αξιοπρόσεκτη. Προς το καλό και προς το κακό, αυτά τα δυό άλλωστε βαδίζουν παρέα, χέρι-χέρι. Ειδικότερα η λεωφόρος Βέϊκου έχει πάρει εντελώς άλλη μορφή σε σχέση με το παρελθόν. Έχω ακούσει να λένε κάποιοι, ότι η ανατολική πλευρά της λεωφόρου είναι εμπορικότερη της δυτικής πλευράς. Τούτο, ίσως να είναι και αληθές μα δεν παίρνω όρκο διότι τον απαγορεύει ρητά ο χριστιανικός Λόγος. Μα, θα αναρωτηθεί κάποιος εδώ, τότε στα δικαστήρια γιατί υπάρχει ο όρκος; Και όχι φυσικά μόνο σε αυτά. Μα η απάντηση εδώ είναι απλή, διότι ο χριστιανικός κόσμος είναι υποκριτής και με τον όρκο παραβιάζει αυτά για τα οποία υποτίθεται πως νοιάζεται και πιστεύει. Σύμφωνοι, η πίστη είναι νεκρή ενέργεια (πίστη σε κάθε τι) αλλά μην ξεφύγω από το θέμα διότι άλλα έχω στο νού μου.
Παλιότερα λοιπόν, στην ανατολική πλευρά της λεωφόρου Βέϊκου, εκεί που σήμερα είναι η Wind και παλιότερα ο Ζογγός με τα ωραία λουλούδια του, υπήρχε το γαλακτοπωλείο του Βασίλη Τζώρτζου (βρίσκεται έν ζωή) που επεκτάθηκε κι έφτιαχνε απίθανα σουβλάκια. Σουβλάκια γνήσια, αληθινά κι όχι τις σαβούρες που σερβίρουν τα περισσότερα σουβλατζίδικα με τις πατάτες τηγανιτές σ’ ένα πιτόγυρο. Μέγιστη ασέβεια αυτή προς το σουβλάκι. Αργότερα το κατάστημα του Β. Τζώρτζου μετακόμισε 20 μέτρα παραδίπλα, εκεί που είναι σήμερα το εμπορικό κατάστημα Status με ανδρικά ρούχα.
Στην δυτική πλευρά της λεωφόρου Βέϊκου, εκεί που βρίσκεται σήμερα το εμπορικό κατάστημα του Βασιλάκη με ανδρικά ρούχα, ή ίσως ένα κατάστημα βορειότερα, υπήρχε η ταβέρνα του Βλάχου με σπεσιαλιτέ την ψητή γουρνοπούλα. Μέγας ψήστης ο Βλάχος αλλά έπειτα από εκεί πήγε για ένα διάστημα στο Παλαιό Ψυχικό σαν ψήστης και στη συνέχεια είχε (μπορεί να την έχει ακόμα) την εξαιρετική ταβέρνα στο Μαρκόπουλο του Ωρωπού. Βορειοτέρα από την ταβέρνα του Βλάχου, είχε δικό του στέκι ο Μίνωας, με καφέ και μεζέ και τσίπουρο και μπύρα.
Ο Μίνωας, ήταν ιδιόρρυθμος σαν άνθρωπος (όλοι είμαστε) αλλά ήσυχος. Κοιτούσε το μαγαζί του, τις ιδιορρυθμίες του, πάντοτε χαμογελαστός και φιλότιμος. Αργότερα, έκλεισε το στέκι αυτό κι άνοιξε ένα πρακτορείο ΠΡΟΠΟ. Μάλλον δεν θα πήγε καλά και το έκλεισε, από τότε και μετά, μέχρι και σήμερα, τον χώρο αυτό τον χρησιμοποιεί ώς κατοικία. Δικός του είναι ο χώρος, ό,τι θέλει τον κάνει.
Με τα χρόνια να περνούν, οι ιδιορρυθμίες του ίσως αυξήθηκαν αλλά και πάλι, αν έκανε κακό σε κάποιον αυτός ήταν ο εαυτός του και μόνο. Προ ημερών λοιπόν, έπιασε φωτιά η κατοικία του και μαζί με την φωτιά ξέρασε κακία σεβαστός αριθμός συμπολιτών μας, προσάπτοντας πολλά και διάφορα στον Μίνωα. Μερικοί δε έξ αυτών, άρχισαν και τις υποθέσεις: κι αν έσκαγαν οι μπουκάλες προπανίου; ….. κτλ. Όταν αρχίζεις και κάνεις μία υπόθεση, δημιουργείς ένα πρόβλημα και κοιτάζεις να δώσεις λύσεις. Παλεύεις έν ολίγοις, να δώσεις λύσεις σε κάτι που δεν υπάρχει, που έφτιαξες με ένα «αν», με μία υπόθεση.
Στον αντίποδα της υπόθεσης, υπάρχει η πραγματικότητα που φανερώνει ψυχολογικά προβλήματα σε ένα συνάνθρωπό μας και εκδηλώνεται μάλιστα με πυρκαγιά. Προφανώς αυτός ο άνθρωπος χρειάζεται βοήθεια κι όχι κριτική. Χρειάζεται την ανθρωπιά μας κι όχι την κακότητά μας. Ας το δούμε το θέμα που προέκυψε με διαφορετική ματιά, που εμπεριέχει όμως μέσα της ουμανιστικές αξίες.
ΥΓ..Ο Πεζοπόρος επέστρεψε από το Μάτσου Πίτσου(Περού)
Του "ΠΕΖΟΠΟΡΟΥ"
Το Οδοιπορικό μου
- Ποδοσφαιρικός αγώνας στο Άλσος Βέϊκου - Δήμαρχος εναντίον όλων
-Πλατεία Ιάκωβου Καμπανέλη...στο Γαλάτσι
- Διανόηση στο καφέ Ιντερνέτ ...
- Ποδοσφαιρικός αγώνας στο Άλσος Βέϊκου - Δήμαρχος εναντίον όλων
-Πλατεία Ιάκωβου Καμπανέλη...στο Γαλάτσι
- Διανόηση στο καφέ Ιντερνέτ ...