2666 μ.Χ.
Η πάλη ανάμεσα στο καλό και στο κακό κρατεί καλά ακόμα στην πόλη μας αν και όπως δείχνουν τα πράγματα, οι δυνάμεις του καλού υπερτερούν. Η πάλη αυτή που κρατά από κτίσεως κόσμου, δηλαδή από το άπειρο, εμφανίστηκε έντονα και στην πόλη μας όταν αυτή απόκτησε αστική υπόσταση, όταν από χωριό της Αθήνας έγινε αυτόνομος Δήμος. Επειδή το καλό και το κακό αλληλοσυμπληρώνονται, αποτελούν κατά κάποιο τρόπο τις όψεις του ίδιου νομίσματος, έχουν ενεργό ρόλο στο γίγνεσθαι την μικρής πλην τίμιας κοινωνίας μας.
Συνήθως το καλό το εκπροσωπεί η δημοτική αρχή και το κακό η αντιπολίτευση της δημοτικής αρχής. Βέβαια, αν ερωτηθούν όλες οι αντιπροσωπευτικές μας παρατάξεις, όλες εξυπηρετούν το καλό, οπότε το κακό που βρίσκεται;
Μεγάλη μάχη έγινε όπως θυμάμαι ανάμεσα τους όταν στο δημοτικό συμβούλιο συζητούσαν την πρόταση του Δημάρχου για την κεντρική πλατεία της πόλης που πάση θυσία έπρεπε να γίνει. Δεν νοείται εξάλλου πόλη σοβαρή στον κόσμο δίχως κεντρική πλατεία. Για ένα πρεστίζ ζούμε κι αναπνέουμε. Η διαμάχη ξεκίνησε όταν στην πρόταση του Δημάρχου υπήρχε και έτοιμη μελέτη για την κατασκευή 12οροφου υπόγειου πάρκινγκ χωρητικότητας 1200 αυτοκινήτων για την αποσυμφόρηση των δρόμων της πολύπαθης πόλης. Στο σημείο αυτό, η κάθε δημοτική παράταξη πρότεινε τον δικό της εργολάβο και αντιδρούσε σφόδρα στις υπόλοιπες προτάσεις. Επειδή όμως νόμος είναι το δίκιο του ισχυρού, επικράτησε φυσικά η πρόταση του Δημάρχου και -ας είναι καλά- το μεγάλο αυτό υπόγειο πάρκινγκ είναι ουσιαστικά έργο δικό του. Όπως και το αποτεφρωτήριο στο καμίνι της ΛΑΤΟ άλλωστε.
Έτσι, σήμερα, το σωτήριο έτος 2666 μ.Χ., τα κέρδη της νέας αυτής δημοτικής επιχείρησης έχουν αυξηθεί κατά πολύ και συμβάλουν ουσιαστικά στην χρηματοδότηση άλλων μικρότερων έργων. Οι ιδιοκτήτες των αυτοκινήτων που χρησιμοποιούν το πάρκινγκ είναι ευχαριστημένοι διότι έχουν αφενός τ’ αυτοκίνητά τους ασφαλισμένα και αφετέρου το χρηματικό αντίτιμο κινείται σε λογικά πλαίσια. Συνεπώς, Δήμος και πολίτες είναι κερδισμένοι από την υλοποίηση της συγκεκριμένης πρότασης του Δημάρχου. Και η αντιπολίτευση είναι ικανοποιημένη αλλά δεν το ομολογεί, ντρέπεται.
Στην κεντρική πλατεία βρίσκομαι τώρα, στο σημείο που υπήρχε η κλινική του Κολιόπουλου (αργότερα στέγασε τα Goody’s και άλλες επιχειρήσεις) και έχω παραγγείλει από τον μπάρμαν του υπαίθριου αλλά φημισμένου μπαρ ένα ουίσκι καπνιστό. Προτιμώ το Cragganmore για την βελούδινη γεύση του και το θεσπέσιο άρωμά του. Μου το σερβίρει ο μπάρμαν με λίγες πράσινες ελιές κι δυό μικρά κομμάτια από λαδοτύρι Μυτιλήνης και κάθομαι στην μπάρα ν’ απολαύσω ήσυχα το ποτό μου. Πραγματικά, ο περιβάλλον χώρος είναι ειδυλλιακός, λουλούδια, παρτέρια, δένδρα, κοτσύφια, σπουργίτια, δροσιά, και πολλά ακόμα μικρό πράγματα που συνθέτουν έναν ειδυλλιακό χώρο.
Ευτυχώς, εδώ στο καταπληκτικό αυτό υπαίθριο μπάρ δεν έρχεται για συνεδριάσεις το Κονκλάβιο κι έτσι η μόνη ίσως οχλαγωγία που υπάρχει -ας την ονομάσω έτσι-, είναι αυτή από το ελαφρύ αεράκι και από τιτιβίσματα των πουλιών. Όμως να, με τις σκέψεις αυτές, βλέπω τον Δήμαρχο να έρχεται προς το μέρος μου με το ηλεκτρικό του ποδήλατο. Δεν είναι δικό του, ένα από τα πολλά ηλεκτρικά ποδήλατα είναι που ενοικιάζει ο Δήμος στους πολίτες του για τις καθημερινές τους ανάγκες στην πόλη μας με πολύ φτηνό μάλιστα καθημερινό ενοίκιο.
Έλα Δήμαρχε, καλημέρα, άφησε τις ορθοπεταλιές και παράγγειλε τον καφέ σου. Εσύ κέρασες χθές, σήμερα η σειρά μου.
Του "ΠΕΖΟΠΟΡΟΥ"
ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟΥ ΣΥΝΕΧΕΙΑ....
- Ποδοσφαιρικός αγώνας στο Άλσος Βέϊκου - Δήμαρχος εναντίον όλων
-Πλατεία Ιάκωβου Καμπανέλη...στο Γαλάτσι
- Διανόηση στο καφέ Ιντερνέτ ...
2082 μ.Χ.
Μπαίνοντας στη στάση ΜΕΤΡΟ στο Παλιό Τέρμα Γαλατσίου, δεν φτάνω στις πλατφόρμες που οι γραμμές των τραίνων πηγαίνουν η μία προς Κηφισιά και Γουδί και η άλλη προς Γέρακα και Ελευσίνα. Πρίν φτάσω σε αυτές στρίβω αριστερά και εισέρχομαι στην τρίτη πλατφόρμα μιάς κατεύθυνσης που η γραμμή αυτή φτάνει στα υπόγεια του δημοτικού αποτεφρωτηρίου που βρίσκεται ψηλά στο βουνό, κοντά στο καμίνι της ΛΑΤΟ.
Η ορθοπεδική μπότα
ασφάλιζε το πόδι,
το πληγωμένο
από τη βούληση της στιγμής,
απ’ όσα η Ειμαρμένη θέλησε.
Ο πόνος οξύς,
ανυπόφορος στιγμές απρόσμενες,
σαν μαχαιριά
ερχόταν κι ευθύς αποχωρούσε,
απρόβλεπτος και ασταθής.
Αυτός ο πόνος,
με τ’ αλλόκοτα παιχνίδια του,
στάθηκε η αφορμή η κύρια
που δεν παρέστη
στον αγιασμό των Υδάτων.
Κατά τη διάρκεια του αγιασμού,
κυριαρχούσε η υποκρισία,
αυτή η αόρατη Δούλα
που διαφεντεύει τ’ ανθρώπινα,
αυτή που προσθέτει πόνο.
Αν ήταν παρούσα
στην ρίψη του χριστιανικού συμβόλου,
η δεινή κολυμβήτρια,
θα ύψωνε πρώτη από τους βουτηχτάδες
το τρόπαιο.
Το σώμα της, πράγματι,
δεν ήταν εκεί,
το εμπόδιζε η μπότα η ορθοπεδική,
νοητικά όμως
το παρών της ήταν βροντερό.
Του "ΠΕΖΟΠΟΡΟΥ": Αντί περαστικών, ένα ποίημα αφιερωμένο στην κ. Σαπουνά.
ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟΥ ΣΥΝΕΧΕΙΑ....
- Ποδοσφαιρικός αγώνας στο Άλσος Βέϊκου - Δήμαρχος εναντίον όλων
-Πλατεία Ιάκωβου Καμπανέλη...στο Γαλάτσι
- Διανόηση στο καφέ Ιντερνέτ ...