Μία καλή συζήτηση , ένα επίκαιρο θέμα :
Η επίσκεψη - παρουσία του Δήμαρχου στην ολομέλεια της << ΤΟ.ΠΟ.Σ. ΙΝΤΕΡΝΕΤ >>, το Σάββατο 31/12/22 , ήταν ένα , κατ’ αρχήν, θετικό γεγονός. Είναι αδιάφορο , αν κάποιοι ήταν προκαταβολικά ενημερωμένοι , όπως αδιάφορο είναι πως ,,κάποιοι άλλοι, σχολίασαν την συζήτηση που διεξήχθη. Τα περί << ήττας και νίκης >> είναι αστειότητες ανάλογες αυτών που τα γράφουν.
Όπως συνηθίζεται, οι περισσότεροι της ολομέλειας πήραν τον λόγο, έθεσαν ερωτήσεις και ο Δήμαρχος έδωσε τις απαντήσεις , όπως αυτός συνηθίζει.
Στην << ΤΟ.ΠΟ.Σ. ΙΝΤΕΡΝΕΤ >> αποτελεί κανόνα η ελευθερία της άποψης.
Στην συγκεκριμένη ολομέλεια ,όπως κάθε Σάββατο ,οι παρόντες συμπολίτες ήταν ζωηροί, πλην κόσμιοι και δεν θα εξαντλούσαν την όποια κριτική τους διάθεση απέναντι στον << φιλοξενούμενο >> Δήμαρχο.
Αν πράγματι υπάρχει διάθεση για πραγματικό διάλογο, δεν είναι δύσκολο να θεσμοθετηθεί, δηλαδή να οριστούν ορισμένοι κανόνες λαϊκής συμμετοχής όπως άλλωστε προβλέπεται σε όλους τους νόμους για την Τ.Α, (ν. 3852/10 Καλλικράτης – ν. 4555/18 Κλεισθένης...)
Στην επόμενη ολομέλεια , το Σάββατο 7/1/23, ,ορισμένοι που απουσίασαν από την προηγούμενη, διερωτήθηκαν γιατί δεν τέθηκε στον Δήμαρχο ,ο θανάσιμος τραυματισμός δύο ανθρώπων στην λ. Βέϊκου ( ιδιαίτερα σημαντικό γεγονός).
Αυτή η παρατήρηση οδήγησε να μπει και να συζητηθεί το θέμα της ασυδοσίας που επικρατεί στην πόλη και η δυνατότητα καθενός να παρανομεί, να ενεργεί κατά βούληση στους κοινωφελείς- κοινόχρηστους χώρους και να παραβιάζει στοιχειώδη δικαιώματα των πολιτών, ιδιαίτερα των ανήμπορων .Αρκετοί στάθηκαν στην απουσία ελεγκτικών οργάνων( π.χ. Δημοτική Αστυνομία, διαγραμμίσεις, πάρκινγκ ,Αττικό Μετρό.... )
Όσοι ενδιαφέρονται για το << βήμα της πόλης>> ,δηλαδή την *ΤΟ.ΠΟ.Σ .ΙΝΤΕΡΝΕΤ * δεν έχουν, παρά να προσέλθουν…από τις έντεκα και μετά ,κάθε Σάββατο>>
** Cafe' Internet (Εμπορικό Κέντρο-Αγίας Γλυκερίας 5 )
Του Ίκαρου Πετρόπουλου
Περισσότερα του ιδίου
Εδοξάσθη κρυπτόμενος,κατεποντίσθη εμφανιζόμενος!
Κινδυνεύει πραγματικά το Δάσος Βεϊκου?
Tσίπρας Μελισσουργός:Διαφορετικά μεγέθη,ίδιο πρόβλημα
Με το...μπαλόνι.
Ανάλαφρα ...και σοβαρά!!!
Δεν ήθελα να ήμουν νέος και τραπεζικός υπάλληλος!
Σου απάντησα
Σκέφτομαι(οφείλω)
Εικόνα,εντυπωσιασμός,μετέωρες αποφάσεις
Πανδημία εποχής:προβολή μαγικής εικόνας!!
Η μελέτη Λύτρα-Τσιόδρα στα γραφεία του Σύριζα Γαλατσίου
Το να ακούς καλά είναι προσόν,το να κακολογείς είναι αδυναμία !
Πορεία λύτρωσης του ανθρώπου ή συντριβή της γης?
We4all : Παλαιότερα "αγγλικούρες", τώρα Δενδροφύτευση στο ΠΑΛΑΙ!
Ακόμα και το "4" ,είναι πολύ μεγάλος αριθμός κε Δήμαρχε!
Μίκης Θεοδωράκης
Διακρίθηκαν για το ήθος και την σεμνότητά τους
Πόσα χρόνια απέχει η Ιπποκράτειος Πολιτεία από το Άλσος Βεϊκου?
Είναι η ώρα : Καμία έκπτωση σε βάρος της αξιοπρέπειας του ανθρώπου και του περιβάλλοντος!.Πόσο απέχει η ΓΚΡΑΒΑ από το ΆΛΣΟΣ?
Aνοιχτή επιστολή προς Δήμαρχο και Πρόεδρο ΠΕΔΑ
Το Survivor,o Eρντογάν, ο Ilitzali και το Γαλάτσι!!!
Ακατανόητες αποφάσεις στον Δήμο Γαλατσίου
Το χρέος των Δημοτικών Κινήσεων(για το εκκλησάκι στο Άλσος)
Γιατί όχι το Γαλάτσι?
Να πολεμήσουμε τον φόβο
Δήμαρχος στο Σαντιάγο
Aνακρίβειες και αλήθειες-διόρθωση....ημαρτημένων
Τα είπα στον ΔήμαρχοΟ κόσμος στα "υιοθετημένα" της ΔΡΑΣΗΣ.Γιατί έκλεισε το Άλσος?
Ερωτηματικά και αγωνίες
Η πανδημία & χιονόπτωση διδάσκουν ότι: Οι Ιδιωτικοποιήσεις είναι πηγή δεινών για τον άνθρωπο!
Έστω κι έτσι,ακούστηκε το Γαλάτσι
Γιατί δεν κατέβηκες στις Δημοτικές εκλογές;
Αντίο....Βασίλη Αποστολίδη
Ανήμερα των Φώτων, ένιωσα τυχερός, διότι έζησα από κοντά το δρώμενο της ρίψης του Σταυρού στα κρύα ύδατα του κολυμβητηρίου Γαλατσίου. Ένιωσα τυχερός για ακόμα ένα λόγο, με κύκλωνε η επίσημη νομενκλατούρα, με τον Δήμαρχο πρώτο και τελευταία την κυρία Έλενα Ζέρβα. Υπήρχε συγκίνηση που την λάμπρυνε ο θεός Ήλιος και έχω την αίσθηση πως της έδωσε απόκοσμα, μεταφυσικά στοιχεία. Ας είναι, στην Παράδοση του «έτσι τα βρήκαμε, έτσι τα συνεχίζουμε», δεν μου πέφτει λόγος, ο καθένας μας όπως χαίρεται περισσότερο.
Το Σάββατο το πρωί, την ώρα του Κονκλάβιου, βρεθήκαμε λίγα άτομα, επτά κατά τον αριθμό, όπως οι επτά σοφοί του αρχαίου κόσμου. Απολαύσαμε τον ζεστό καφέ μας, ήπιαμε το νεράκι μας και αφεθήκαμε να στοχαζόμαστε τη ρημάδα τη ζωή και τις παραξενιές της. Πριν όμως φτάσουμε στο υπό συζήτηση θέμα της ημέρας, εκφράστηκαν παράπονα προς την αρθρογραφία μου και άπαντες συμφωνήσαμε ότι ο Πεζοπόρος μάς αδικεί, δεν μας αξίζει τέτοιου είδους κριτική.
Με προβλημάτισε ο λόγος της ωραίας παρέας και πολύ αργότερα, σαν έφτασα στο σπίτι, σκέφτηκα την αδικία που βιώνουν, όπως ελέχθη, από την αρθρογραφία μου και επειδή δεν θέλω να είμαι άδικος, ούτε να δημιουργώ δυσφορίες με τα κείμενα μου, δηλώνω από τις γραμμές αυτές, ότι άρω την υποστήριξή μου στο Κονκλάβιο και στις εργασίες του που λαμβάνουν χώρα κάθε Σάββατο στο φημισμένο καφέ.
Όταν γράφω «άρω την υποστήριξή μου», κυριολεκτώ. Πρώτον διότι τους έδωσα ένα όνομα -Κονκλάβιο- που αποδέχτηκαν άπαντες, δεύτερον, διότι έστω και με την αρνητική πολλές φορές αρθρογραφία μου, τούς έφερα πιο κοντά στο γίγνεσθαι της πόλης μας, τούς έβγαλα έξω από τα στενά όρια του διάσημου καφέ και μέχρι και η Wikipedia, κάνει αναφορά στην συγκεκριμένη ομάδα.
Ναι, θα συμμετέχω στις σαββατιάτικες εκδηλώσεις του Κονκλάβιου αλλά μέχρι εκεί, δεν θα βγάζω προς τα έξω, ούτε τα καλώς ούτε τα κακώς κείμενα. Επ’ ουδενί δεν επιθυμώ να προξενώ πόνο σε καλούς ανθρώπους. Το γράφω αυτό διότι ποτέ μου δεν έκανα κριτική σε προσωπικό επίπεδο, ο ιδιωτικός βίος του καθενός μας, είναι απόλυτα σεβαστός από εμένα τουλάχιστον. Ο δημόσιος βίος είναι ανοιχτός σε κάθε είδους κριτική, ενίοτε και σκληρή.
Βέβαια, δέχθηκα μερικούς χαρακτηρισμούς από συγκεκριμένο πρόσωπο, που ας τους πω ατυχείς, δεν αξίζει να ασχοληθεί κανείς με αγωνιστές του τύπου: όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω.
Το ξέρω, θα σας λείψει η κριτική μου ματιά στα δρώμενα του Σαββάτου, αλλά εσείς κάνατε την επιλογή σας κι εγώ την σέβομαι.
Εδώ η αναφορά της Wikipedia στο δικό μας Κονκλάβιο.
Τo Οδοιπορικό μου
- Ποδοσφαιρικός αγώνας στο Άλσος Βέϊκου - Δήμαρχος εναντίον όλων
- Ποδοσφαιρικός αγώνας στο Άλσος Βέϊκου - Δήμαρχος εναντίον όλων
-Πλατεία Ιάκωβου Καμπανέλη...στο Γαλάτσι
- Διανόηση στο καφέ Ιντερνέτ ...
Ο Ηλίας ο ψαράς, πόσες φορές κινδύνεψε κι άλλες τόσος σώθηκε από τις φουρτούνες της θάλασσας. Αλμυροκαπνισμένος ο γέροντας ψαράς, έφτασε κάποια στιγμή που με αγανάκτηση φώναξε δυνατά, για ν’ ακούσει καλά ο ίδιος του ο εαυτός: κακούργα θάλασσα, εμένα εσύ δεν θα με πνίξεις, δεν θα μου ταράξεις άλλο την ψυχή, σε βαρέθηκα, δεν πιάνεσαι φίλη εσύ!
Μ’ ένα κουπί στον ώμο ο γέροντας, τράβηξε σε δρόμο αντίθετο από την θάλασσα, λαχτάρησε να ζήσει σε στέρεα μέρη. Όσο πήγαινε στο δρόμο του κι αντίκριζε ανθρώπους, τούς ρώταγε, δείχνοντας το κουπί του: ξέρετε τι είναι αυτό; Κουπί είναι, απαντούσαν, κι όσο έπαιρνε τη σωστή απάντηση, τόσο ψηλότερα ανέβαινε, ώσπου, κάποια φορά, στο ερώτημα που έθεσε, ένας άλλος γέροντας τού απάντησε: ένα κομμάτι ξύλο είναι. Ναι, έφτασε πολύ ψηλά ο γερό ψαράς για να συναντήσει ανθρώπους ν’ αγνοούν το κουπί, κατ’ επέκταση και τη θάλασσα. Έτσι, αποφάσισε ψηλά στο βουνό να χτίσει το καινούργιο κονάκι του. Από εκεί και ύστερα, γέμισαν τα βουνά με γέροντες ψαράδες, που στη συνέχεια, ακούστηκαν σαν ένας, ο Προφήτης Ηλίας. (Αυτά αναφέρει μία από τις πολλές παραδόσεις, και απαντά στο γιατί οι ναοί και τα μοναστήρια του Προφήτη Ηλία βρίσκονται πάντα σε κορφές ώς επί το πλείστον). Άλλοι βέβαια, συνδέουν τον Προφήτη Ηλία με τον θεό Απόλλωνα, τον γιό του φωτός. Όλα αυτά είναι ωραία, τα διαβάζουμε, δεν τα πιστεύουμε φυσικά διότι δεν μπορούμε να καταλάβουμε ποια είναι η αλήθεια, η μία αλήθεια και όχι οι πολλές κι αυτές που μας βολεύουν.
Και η δική μας η πόλη, έχει τον δικό της Ηλία, ψηλά στο βουνό, να αγναντεύει από μακριά τη θάλασσα - μα παράλληλα, στέκεται και βιγλάτορας γερός. Μας φυλάει από κάθε τι στραβό που πάει να γίνει στην πόλη μας. Έτσι μας φύλαξε την εποχή των χουνταίων υπανθρώπων και δεν στήθηκε στα υψώματα μας το φαραωνικό όραμα τους, ο ναός του Σωτήρα.
Σαν μακρινό όνειρο έρχεται τώρα από τα βάθη της μνήμης, η εποχή που μικρό παιδάκι, 5-6 χρόνων το πολύ, λίγο πριν εμφανιστεί στον τόπο μας η μαύρη λαίλαπα των φαύλων στρατοκρατών, έπαιρνε η μάνα μου εμένα και τις αδελφές μου κι ανεβαίναμε στο βουνό, στο μοναστήρι του Προφήτη Ηλία για να τιμήσουμε τη γιορτή του κάθε 20 Ιουλίου (αν θυμάμαι καλά την ημερομηνία). Μαζί μ’ εμάς, εκατοντάδες άνθρωποι, μεγάλοι και παιδιά, από το Γαλάτσι, την Κυψέλη, τα Πατήσια, ίσως και από αλλού, με τα κεριά αναμμένα, παίρναμε το μονοπάτι στο βουνό κι ανεβαίναμε.
Η εικόνα μόνο που αντίκριζε κανείς από μακριά, με τα φώτα να φιδώνουν το βουνό και να μετακινούνται, έχει αποτυπωθεί δια παντός στην παιδική μνήμη. Σίγουρα, την ίδια με μένα εικόνα, έχουν πολλοί συμπολίτες μας, παλιότεροι αλλά και νεότεροι, και έζησαν εκείνες τις μαγικές στιγμές. Δεν θυμάμαι μονάχα, αν ξεκινούσαμε για το μοναστήρι σαν βράδιαζε ή αν μας έπιανε το σκοτάδι στο βουνό. Η ίδια φυσικά εικόνα αλλά με αντίθετη φορά, σχηματιζόταν όταν κατεβαίναμε από τον δικό μας Προφήτη Ηλία.
Όταν πέρασε από την πλαγιά του βουνού ο περιφερειακός δρόμος, το μονοπάτι χάθηκε, ή μάλλον, ξεχάστηκε. Συνέβαλε βέβαια και η αστικοποίηση της περιοχής και άλλαξε όλη η μορφή της, όπως τουλάχιστον την είχε αποτυπώσει η παιδική μνήμη. Πριν από χρόνια όμως, έκανα μία προσπάθεια να βρω ίχνη του μονοπατιού, από τον περιφερειακό δρόμο και πάνω. Πράγματι, βρήκα πάλι το ξεχασμένο μονοπάτι, αλλά δύσκολο στην περασιά του λόγω του χρόνου. Ανέβηκα για μερικά μέτρα αλλά δεν συνέχισα.
Σήμερα το πρωί, με τον λαμπρό ήλιο, πήρα τον καφέ μου από τις Λεύκες, επί της Γαλατσίου, και με το αυτοκίνητο έφτασα στον Προφήτη Ηλία. Δεν μπήκα μέσα, βρήκα όμως εκεί κοντά του μια καλή πέτρα, κάθισα αναπαυτικά κι αγνάντευα κι εγώ σαν άλλος Ηλίας το σύμπαν του Αργοσαρωνικού κόλπου. Από εκεί ψηλά, σαν κοιτάζεις μακριά, όλα είναι όμορφα, μα σαν πέσει η ματιά σου στην πόλη, ένα σφίξιμο, ένας κόμπος νιώθεις να σε πνίγει. Πως αλήθεια κατάντησε η θαυμαστή μας πόλη; Τόση ασχήμια δεν την χωράει ο νους. Ποιος έφταιξε, ποιοι έφταιξαν, και έφτασε η πόλη μας σε αυτό το χάλι;
Τόσα οράματα αυτών που διοικούν επί δεκαετίες το Γαλάτσι, που πήγαν άραγε; Ή μήπως ήσαν οράματα σαν κι αυτό της χούντας και χάθηκαν στην αχλή του χρόνου. Για τον ναό του Σωτήρα φαγώθηκαν περίπου 400 εκατομμύρια δρχ. από δωρεές πιστών (πόση αφέλεια για τη σωτηρία της ψυχής!), για να φτάσει η πόλη μας σε αυτό το χάλι, στο διάβα όλων αυτών των χρόνων, πόσα εκατομμύρια σπαταλήθηκαν από το δημόσιο ταμείο; Και ουδείς μέχρι σήμερα, δεν βγαίνει να πει: ναι, εγώ εγκλημάτησα εις βάρος της πόλης μας, ήμουν πολύ λίγος για να την διοικήσω αλλά σας πούλησα μούρη πως μπορώ, πως έχω οράματα.
Έν κατακλείδι: όπου ακούγεται να λέει κάποιος πολιτικός ότι έχει όραμα, ότι λέει την αλήθεια, ότι είναι αγωνιστής, αυτός είναι ένας έν δυνάμει συνεχιστής του εγκλήματος που έλαβε χώρα στην πόλη μας.
Του ΠΕΖΟΠΟΡΟΥ
Τo Οδοιπορικό μου
- Ποδοσφαιρικός αγώνας στο Άλσος Βέϊκου - Δήμαρχος εναντίον όλων
- Ποδοσφαιρικός αγώνας στο Άλσος Βέϊκου - Δήμαρχος εναντίον όλων
-Πλατεία Ιάκωβου Καμπανέλη...στο Γαλάτσι
- Διανόηση στο καφέ Ιντερνέτ ...