Στο πραξικόπημα του 2014 για την ανατροπή του νόμιμα εκλεγμένου Γιανουκόβιτς φιλορωσικής κατεύθυνσης και την άνοδο στην εξουσία των δυτικών ανδρείκελων που κατέληξε στην εκλογή του Ζελένσκι, ουσιαστικό ρόλο έπαιξε ο αμερικανικός παράγοντας με επικεφαλής και ενορχηστρωτή τον εκεί πρέσβη των ΗΠΑ Πάιατ. Αμέσως μετά ο Πάιατ μετατέθηκε στην Ελλάδα για να συνεχίσει την βρωμοδουλειά. Κύρια επιδίωξη των ΗΠΑ ήταν η επέκταση των βάσεων στη χώρα μας και κυρίως η δημιουργία της βάσης της Αλεξανδρούπολης. Σε αυτή δε την επιχείρηση βρήκε πρόθυμο το τότε κυβερνητικό προσωπικό πρωτίστως (Τσίπρας - Κοτζιάς- Καμμένος) αλλά και την μείζονα αντιπολίτευση, το οποίο και υλοποίησε τις γεωστρατηγικές επιδιώξεις του προτέκτορα. Τότε μάλιστα ο Πάιατ είχε αποκαλέσει την Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ, μεντεσέ της αμερικανικής πολιτικής στην περιοχή αφού μέσα στα άλλα υλοποιήθηκε και η συμφωνία με τα Σκόπια που αποσκοπούσε στην περικύκλωση της Ρωσίας ενόψει της πολέμου στην Ουκρανία. Και σε όλη τη διάρκεια του πολέμου, από την βάση της Αλεξανδρούπολης προωθείται στο Ουκρανικό μέτωπο, πάσης φύσης πολεμικό υλικό.
Στην "επιχείρηση" λήξης του πολέμου, οι μάσκες πέφτουν και το δήθεν διεθνές δίκαιο στο όνομα του οποίου άνθρωποι σκοτώνονται και μιά χώρα έγινε φάντασμα, ξεμασκαρεύται.
Και φτάνουμε στο σήμερα και στον Τραμπ που ζητάει γη και ύδωρ, κυρίως γη, ως ανταπόδοση. Ουσιαστικά απαιτεί ΚΑΙ την οικονομική κατοχή τους 80% της Ουκρανίας, αφού στη επερχόμενη συμφωνία το υπόλοιπο 20% του εδάφους της, θα περιέλθει στη Ρωσία.
Και στην αποκατάσταση της κατεστραμμένης Ουκρανίας, από Ελληνικής πλευράς θα πάρουν μέρος και κάποιες γνωστές εταιρείες. Φυσικά ο Ελληνικός λαός θα μείνει με τις οικονομικές επιπτώσεις που προκαλεί ο πόλεμος στο βαλάντιό του. Ακριβή ενέργεια, ακριβά γεωργικά προϊόντα και πάει λέγοντας.
. Γιατί ο πόλεμος είναι μπίζνα με κερδισμένους τους λίγους που τον προκαλούν και χαμένους τους πολλούς που "πληρώνουν τον βαρκάρη". Και στο προτεκτοράτο του ΑΙγαίου, οι πολιτικές μαριονέτες σε αφθονία, προς εξυπηρέτηση αλλότριων συμφερόντων.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΤΣΩΝΗΣ του ΘΑΝΑΣΗ
Όμως έπρεπε. Το καθήκον καλούσε τον πρόεδρο του ΟΦΙ, δηλαδή τον ίδιο, στην πρωτεύουσα της Πελοποννήσου, στην μεγάλη εκδήλωση << σταφίδα >>όπου θα ήταν εξέχων καλεσμένος και κύριος ομιλητής. .
Είχε ετοιμάσει και τον λόγο που θα εκφωνούσε. Θα ήταν ύμνος στον σταφιδοπαραγωγό της << Κορινθιακής >> , στον οποίο πολλά χρωστάμε, έστω κι αν αυτός και τα κούρβουλα που παρήγαγαν το προϊόν ανήκουν ...αλλού...
Στην διαδρομή, μόνος ,μέσα στο αυτοκίνητο, έκανε πρόβες στον λόγο, διορθώνοντας ξανά και ξανά ουσιώδη κομμάτια του.
Την ώρα τούτη που ο ξεχωριστός ιεράρχης Αναστάσιος δίνει την μάχη της ζωής , ας θυμηθούμε την προσφώνηση της ΔΡΑΣΗΣ, Στις 3/6/18, στην αρχιεπισκοπή Τιράνων, στο πλαίσιο εκδρομής της ΔΡΑΣΗΣ.
Μακαριότατε,
Είμαστε ένας φορέας που δραστηριοποιείται στο Γαλάτσι ,στα Πατήσια ,στην Κυψέλη. Προσερχόμαστε στην αρχιεπισκοπή σας με βαθύ σεβασμό στο κοινωνικό, πολιτιστικό και πνευματικό έργο που παράγετε για τους πολίτες της γειτονικής χώρας, και όχι μόνον .
Γαλάτσι δεκαετία του 60. Στον ένα και παλαιότερο από τους τέσσερις θερινούς κινηματογράφους, τη Ζαϊρα κάποιες Δευτέρες ο θεατρώνης Κώστας Κοφινιώτης διοργανώνει παραστάσεις τύπου βαριετέ με ηθοποιούς πρόζας και με τραγουδιστές.
Μια Δευτέρα μάλιστα έγιναν και καλλιστεία για την ανάδειξη της Μις Γαλάτσι. Κάποιες θαρραλέες για την εποχή κοπελιές διαγωνίστηκαν και είχαμε νικήτρια που δεν μου επιτρέπεται η αναφορά του ονόματός της. Θυμάμαι την Μαρίκα Νέζερ, κάποιο"Μουστάκα" όχι φυσικα τον Σωτήρη και άλλους που η μνήμη μου δεν μπορεί να εντοπίσει μετά από 6 και πλέον δεκαετίες.
Αυτό όμως που δεν ξεχνιέται ήταν όταν κάποια Δευτέρα ήρθε στο Γαλάτσι η μεγαλύτερη τότε ντίβα του πενταγράμμου η Καίτη Γκρέυ Έγινε το αδιαχώρητο με συνέπεια εμείς οι μικροί αλλά και πολλοί μεγάλοι να περισσεύουμε και να είμαστε ακροβολισμένοι στην πλατεία και στους γύρω δρόμους για να την ακούμε. Μια βραδιά ονειρική στο μυαλό ενός πιτσιρίκου που είδε την φωτογραφία της Καίτη Γκρέυ στις αφίσες αναγγελίας της συμμετοχής της και άκουσε τα τραγούδια της που τα ξέραμε από τα λιγοστα΄τότε ραδιόφωνα στη γειτονιά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΤΣΩΝΗΣ του ΘΑΝΑΣΗ
Από τα τέλη του 19ου αιώνα κτηνοτρόφοι από τα χωριά της ορεινής Φωκίδας είχαν επιλέξει το Γαλάτσι για να ξεχειμωνιάζουν τα κοπάδια τους. Έρχονταν τον Οκτώβρη από τα Βουνά της κεντρικής Ρούμελης και επέστρεφαν το Μάη πίσω στα Βαρδούσια, Γκιώνα, Οίτη, Παρνασσό. Ιδιαίτερα το Γαλάτσι αποτέλεσε "αποικία" των κτηνοτρόφων της Βοστινίτσας. Σλαβικό τοπωνύμιο που μετά το 1927 είναι ο Δάφνος.. Κατσωναίοι, Ασφήδες ,Γεωργίου, Ραπτοδημαίοι , Φιλίππου (ΦΑΓΕ) και άλλοι που δε θυμάμαι αποτέλεσαν την πρώτη μαγιά του Γαλατσιώτικου συνοικισμού στις παρυφές του Δήμου της Αθήνας, μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 50 όταν και έγινε ξεχωριστή κοινότητα και μετέπειτα ο σημερινός Δήμος Γαλατσίου.