Τέτοιες μέρες, το 2015, συνέβησαν γεγονότα που σημάδεψαν την χώρα και προσδιόρισαν την σημερινή παρακμιακή πορεία της.
Α. Στα πράγματα ήρθε μία κυβέρνηση «αριστερή» που μαζί με έναν ξεσηκωμένο λαό, επαγγέλλονταν απεξάρτηση, απαλλαγή από μνημόνια.....
Β. Πραγματοποίησε δημοψήφισμα που παρά το 61,31%, το αγνόησε, το ανέτρεψε.
Γ. Υπέγραψε ένα ατιμωτικό μνημόνιο ( εκχώρησε στους δανειστές την εθνική περιουσία για 99 χρόνια ), με την παρότρυνση - συνευθύνη ολόκληρου του πολιτικού φάσματος, ( εκτός ΚΚΕ, Βαρουφάκη και εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς ).
Δ. Στον Ελληνικό λαό << περνάνε>> την θέση ότι τα μνημόνια τελείωσαν το 2018 και ότι η χώρα σώθηκε (!).
Ε. Στο μεταξύ η χώρα , παρά τις ωραιοποιήσεις Μητσοτάκη, είναι γεμάτη πληγές και συσσωρεύει προβλήματα κάτω από την προστασία ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ.
ΣΤ. Ο Ρ. Ρινάλντι ,επί κεφαλής της ΚΟΕ που συμμετείχε στην πρώτη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ σε άρθρο του στον «Δρόμο της αριστεράς» με τίτλο : “ο πραξικόπημα για το οποίο κανείς δεν μιλά, που έφερε την κυβέρνηση του Χίλτον ( 5 – 6 Ιουλίου 2015 ) “ πραγματοποιεί μία λεπτομερή επισκόπηση της κρίσιμης χρονιάς και ιδιαίτερα για το δημοψήφισμα για το οποίο ….κανένας δεν θέλει να θυμάται τι έγινε.
Επειδή , κάθε αντισυστημική, βασικά πατριωτική φωνή, τελειώνει με την επισήμανση των πληγών της χώρας μας, όπως το «υπαρξιακό πρόβλημα» χωρίς, όμως να υποδεικνύει τον δρόμο στον οποίο πρέπει και μπορεί να μπει η χώρα, θα περίμενε κανένας ότι :
Οι θεωρητικοί, οι μελετητές, οι ερευνητές του πολιτικού προσανατολισμού της χώρας και του φρονήματος του προδομένου λαού, να ενσκύψουν και να υποδείξουν τον << άλλο >> δρόμο, που προφανώς περνάει από την απεξάρτηση, την εθνική ανεξαρτησία, όσο δύσκολος κι αν είναι, όσα χρόνια – γενιές περάσουν!
Για να αποκτήσουμε μία << άλλη συνείδηση >>, για να ξαναδούμε κόσμο στις πλατείες πρέπει να δοθούν απαντήσεις, έστω πρωτόλειες στα ερωτήματα :
Τελικά έχουμε ή δεν έχουμε διέξοδο; Πως; με ποια πολιτική; με ποια μέσα; ποια τα πρώτα βήματα ;
Εκτός και μας πουν ότι η λύση βρίσκεται εντός του << συστήματος >>, οπότε ας στοιχηθούν κι αυτοί στην ουρά
Του Ίκαρου Πετρόπουλου
Περισσότερα του ιδίου
Ξαναγύρισε με το ίδιο τρίχωμα!
To Δημοτικό Συμβούλιο συνεδριάζει (25/08/2024)
Ράμα επιβεβαιώνει Μελισσουργό...για το ΠΑΛΑΙ
"Ουάου"
Παρακολουθώντας το Δημοτικό Συμβούλιο
Αδιαφορία για την σπατάλη νερού, από διαρροή της ΕΥΔΑΠ
Ο Μητσοτάκης στο Γαλάτσι
Ο Μητσοτάκης στο Γαλάτσι(2η βερσιόν). Τι είδε και τι δεν είδε. Τι είπε και τι δεν είπε
Κάτω τα χέρια, από την μοναδική στο Γαλάτσι, Πλατεία Ηνιόχου
Όχι στις ανίερες επιθέσεις
Αναρτήσεις πολλές, να τιμήσουμε όμως και τον διάλογο
Ο Κύριος υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος....
Για το "νέο" που περιμένουμε και δεν έρχεται
....στη χώρα της "φαιδράς πορτοκαλέας"
Ούτε τώρα μπόρεσες να κρυφτείς...πεζοπόρε!
Ηλία Μιμηγιάννη σ' ευχαριστούμε...
Εν όψει του ντιμπέϊτ ...δεν θέλω άλλα χάδια στα αυτιά μου
Εκλογές τον Αύγουστο,μαζί με τις παχιές μύγες
Η προστασία του Δάσους, υπέρτατο καθήκον του Δήμου & τοπικής κοινωνίας
Λόφος Κόκκου: Οι δασικοί χάρτες- ευκαιρία συνεννόησης!
Ρε φίλε,με ρωτάς συνέχεια ,γιατί δεν δηλώνω με ποιον είμαι
Στην εποχή των μεγάλων αβεβαιοτήτων τους φταίει ο Δημόσιος υπάλληλος
Ούτε τώρα?Τι παραπάνω,για να ξεσηκωθεί ο Έλληνας;
Εξαγορά κατεχόμενων ακινήτων του Δημοσίου
Για καφέ στο κέντρο του Γαλατσίου...με τελεφερίκ
Eπιτέλους..είδε και ο πεζοπόρος
Σταματίου,υπήρξες ένας ξεχωριστός άνθρωπος
Δεν ήταν μόνο ξενάγηση,ήταν και ένα αλλιώτικο,συγκλονιστικό μάθημα
Αδυναμίες της τοπικής κοινωνίας μας - ο Δήμος- οι δημότες
Εδοξάσθη κρυπτόμενος,κατεποντίσθη εμφανιζόμενος!
Κινδυνεύει πραγματικά το Δάσος Βεϊκου?
Tσίπρας Μελισσουργός:Διαφορετικά μεγέθη,ίδιο πρόβλημα
Με το...μπαλόνι.
Ανάλαφρα ...και σοβαρά!!!
Δεν ήθελα να ήμουν νέος και τραπεζικός υπάλληλος!
Σου απάντησα
Σκέφτομαι(οφείλω)
Εικόνα,εντυπωσιασμός,μετέωρες αποφάσεις
Πανδημία εποχής:προβολή μαγικής εικόνας!!
Η μελέτη Λύτρα-Τσιόδρα στα γραφεία του Σύριζα Γαλατσίου
Το να ακούς καλά είναι προσόν,το να κακολογείς είναι αδυναμία !
Πορεία λύτρωσης του ανθρώπου ή συντριβή της γης?
We4all : Παλαιότερα "αγγλικούρες", τώρα Δενδροφύτευση στο ΠΑΛΑΙ!
Ακόμα και το "4" ,είναι πολύ μεγάλος αριθμός κε Δήμαρχε!
Μίκης Θεοδωράκης
Διακρίθηκαν για το ήθος και την σεμνότητά τους
Πόσα χρόνια απέχει η Ιπποκράτειος Πολιτεία από το Άλσος Βεϊκου?
Είναι η ώρα : Καμία έκπτωση σε βάρος της αξιοπρέπειας του ανθρώπου και του περιβάλλοντος!.Πόσο απέχει η ΓΚΡΑΒΑ από το ΆΛΣΟΣ?
Aνοιχτή επιστολή προς Δήμαρχο και Πρόεδρο ΠΕΔΑ
Το Survivor,o Eρντογάν, ο Ilitzali και το Γαλάτσι!!!
Ακατανόητες αποφάσεις στον Δήμο Γαλατσίου
Το χρέος των Δημοτικών Κινήσεων(για το εκκλησάκι στο Άλσος)
Γιατί όχι το Γαλάτσι?
Να πολεμήσουμε τον φόβο
Δήμαρχος στο Σαντιάγο
Aνακρίβειες και αλήθειες-διόρθωση....ημαρτημένων
Τα είπα στον ΔήμαρχοΟ κόσμος στα "υιοθετημένα" της ΔΡΑΣΗΣ.Γιατί έκλεισε το Άλσος?
Ερωτηματικά και αγωνίες
Η πανδημία & χιονόπτωση διδάσκουν ότι: Οι Ιδιωτικοποιήσεις είναι πηγή δεινών για τον άνθρωπο!
Έστω κι έτσι,ακούστηκε το Γαλάτσι
Γιατί δεν κατέβηκες στις Δημοτικές εκλογές;
Αντίο....Βασίλη Αποστολίδη
Tο άτομο έχει τεράστια σημασία, παρ’ όλο που η κοινωνία, οι θρησκείες, οι κυβερνήσεις δεν αναγνωρίζουν αυτό το γεγονός. Ο άνθρωπος (το άτομο), είναι πολύ σημαντικός, γιατί είναι το μόνο μέσο απ’ όπου μπορεί να έλθει εκείνη η εκρηκτική δημιουργικότητα της Πραγματικότητας. Εσείς οι ίδιοι είστε το περιβάλλον στο οποίο η Πραγματικότητα μπορεί να γεννηθεί. Αλλά θα έχετε παρατηρήσει ότι όλες οι κυβερνήσεις, όλες οι οργανωμένες θρησκείες και κοινωνίες, παρ’ όλο που υποστηρίζουν την σπουδαιότητα του ατόμου, προσπαθούν να εξαφανίσουν τους ατομικούς πυρήνες, το αίσθημα της ατομικότητας, γιατί θέλουν να υπάρχει το αίσθημα της συλλογικότητας, επειδή θέλουν μαζικές αντιδράσεις για να τις ελέγχουν. Αλλά ο νους που είναι οργανωμένος σύμφωνα με ένα συγκεκριμένο πρότυπο πίστης, που τον βαραίνουν τα έθιμα, οι παραδόσεις, οι γνώσεις, δεν είναι ένας ατομικός νους. Ένας ατομικός νους μπορεί να υπάρξει μόνο όταν παραμερίσεις – σκόπιμα, συνειδητά, με αίσθημα – όλες αυτές τις επιρροές, επειδή έχεις κατανοήσει την σημασία τους, την επιφανειακή τους αξία. Μόνο τότε υπάρχει ένας ατομικός δημιουργικός νους.
Είναι εξαιρετικά δύσκολο να διαχωριστεί ο άνθρωπος ως άτομο από την μάζα, κι όμως χωρίς αυτό τον διαχωρισμό η επαφή με την Πραγματικότητα δεν είναι δυνατή. Η αληθινή ατομικότητα λοιπόν, δεν υπάρχει στο άτομο που απλώς έχει το δικό του όνομα, ορισμένες συναισθηματικές αντιδράσεις, ορισμένες συνήθειες, κάποια ιδιοκτησία και λοιπά, αλλά αληθινό άτομο είναι εκείνο που πασχίζει να ξεπεράσει την σύγχυση των ιδεών και των ιδεοληψιών, το τέλμα της παράδοσης – είναι εκείνο που τα παραμερίζει όλα αυτά και προσπαθεί να βρει την αιτία, τον πυρήνα, το κέντρο της ανθρώπινης δυστυχίας. Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν καταφεύγει στα βιβλία, στην αυθεντία, στα γνωστά ήθη, αλλά τα παρατάει όλα αυτά και αρχίζει να ερευνά – αυτός ο άνθρωπος είναι ένα πραγματικό άτομο, ένας άνθρωπος με πραγματική ατομικότητα, που δεν σημαίνει εγωκεντρισμό. Αλλά οι περισσότεροι από εμάς επαναλαμβάνουμε, αποδεχόμαστε, συμμορφωνόμαστε, μιμούμαστε, υπακούμε, γιατί για εμάς η υπακοή έχει γίνει κανόνας – η υπακοή στο σπίτι, η υπακοή στο βιβλίο, η υπακοή στον δάσκαλο, η υπακοή στο κόμμα. Με την υπακοή νιώθουμε ότι υπάρχει ασφάλεια, σιγουριά. Αλλά η ζωή στην πράξη δεν είναι ασφαλής, η ζωή δεν έχει ποτέ ασφάλεια, αντίθετα είναι το πιο αβέβαιο πράγμα. Και επειδή είναι αβέβαιη, είναι επίσης βαθιά, πλούσια και απέραντη. Αλλά ο νους με την αναζήτησή του ψάχνει να βρει σιγουριά και ασφάλεια, κι έτσι υπακούει, συμμορφώνεται και μιμείται. Και ένας τέτοιος νους δεν είναι καθόλου ατομικός νους. Είναι μάζα.
Αυτά σκέφτομαι τώρα που ετοιμάζω τις βαλίτσες μου για το νησί. Εκεί, στην αλμύρα της θάλασσας και στον δυτικό καιρό που διώχνει τη βρώμα της Δύσης και τη στέλνει ανατολικότερα, θα στοχαστώ το παρόν, θ’ ακούσω ήχους ξεχασμένους, θα έρθω πάλι σε επαφή με τη φύση. Γιατί κακά τα ψέματα, στη πόλη μας, φύση δεν υπάρχει, παρόν δεν υπάρχει, οι ήχοι που ακούγονται είναι αυτοί του παράλογου, εδώ, γιγαντώνεται μέρα με τη μέρα η τοξικότητα, η εμπάθεια, η συναισθηματική σύγκρουση (γήπεδα, κόμματα, δόγματα), θεριεύει ο Λεμούρειος άνθρωπος, το συναισθηματικό κενό συμπληρώνεται με λόγια του αέρα. Κοπανιστός αέρας και επανάσταση, βαδίζουν αντάμα, χέρι-χέρι, και φτιάχνουν την αλυσίδα της μάζας. Τα δεσμά που φτιάχνει ο αδύναμος άνθρωπος και τον εγκλωβίζουν, του προσθέτουν αγκυλώσεις, του αφαιρούν φαιά ουσία, άρα νοητική ικανότητα, τον κάνουν πειθήνιο όργανο, ή μάλλον έμψυχο υλικό προς κατανάλωση. Ναι, εν τοις πράγμασι, που λένε, οι μάζες αποτελούνται από έμψυχο και αναλώσιμο υλικό.
Από τα μέσα του Σεπτέμβρη, που θα επιστρέψω πάλι στη πόλη των ονείρων μας, θα τα πούμε πάλι. Μέχρι τότε, ούτε θα μου λείψετε και ούτε θα σας λείψω. Επειδή δε έχουμε την καλή συνήθεια να διαβάζουμε βιβλία (ακραία συνήθεια!), ας προτείνω κι εγώ ένα βιβλίο διδαχτικό για ανάγνωση στην παραλία, ή στο καφέ δίπλα στο κύμα. Οι περισσότεροι το ξέρετε ασφαλώς αλλά ίσως είναι και κάποιοι που δεν το έχουν διαβάσει. Πρόκειται για το βιβλίο «Ο Αναρχισμός, από τη θεωρία στη πράξη» του Daniel Guerin. Το βιβλίο αυτό αποτελεί ίσως την καλύτερη εισαγωγή στον Αναρχισμό που έχει γραφτεί ποτέ. Μέσα από τις σελίδες του, αντλούμε επίσης πληροφορίες για τη δημιουργία των Σοβιέτ από τους ουκρανούς αναρχικούς δύο περίπου χρόνια πριν την Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917, δίνονται επίσης πληροφορίες για το πως ο Λέοντας ο Τρότσκι, ως αρχηγός του Κόκκινου Στρατού, έσφαξε, δολοφόνησε κι έπνιξε στο αίμα εκατοντάδες χιλιάδες αναρχικούς, όταν φυσικά εδραιώθηκε η μειοψηφία των Μπολσεβίκων (5% είχαν οι Μπολσεβίκοι στην Οκτωβριανή επανάσταση) στην εξουσία.
Λέει πολλά το βιβλίο, όμως ας μην τα μαρτυρήσω όλα! Μην τα θέλετε κι εσείς όλα στο πιάτο!
Καλό Καλοκαίρι
Ο Πεζοπόρος – Λεό Τρότσκι, ο τσεκουρωμένος από τον Στάλιν
Τo Οδοιπορικό μου
- Εκλογική ανατροπή προ των πυλών
- Πίκρα...στην πόλη μας και όχι μόνο
- Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως & επανάσταση 1821
- Ποδοσφαιρικός αγώνας στο Άλσος Βέϊκου - Δήμαρχος εναντίον όλων
- Ποδοσφαιρικός αγώνας στο Άλσος Βέϊκου - Δήμαρχος εναντίον όλων
-Πλατεία Ιάκωβου Καμπανέλη...στο Γαλάτσι
- Διανόηση στο καφέ Ιντερνέτ ...
Με ορμέμφυτη παρόρμηση να κάνω εντυπωσιακή είσοδο στα της πόλης μηδένισα τον πεζοπόρο. Βιάστηκα. Τον στόλισα χωρίς φειδώ.
Όμως, με το τελευταίο σημείωμά του "Ο γέροντας της Λ.Βέϊκου" , ο πεζοπόρος δείχνει ότι έχει ευαισθησίες και τόλμη, δεν είναι του πεταμού.
Χειρίστηκε με λεπτότητα και ευαισθησία το γνωστό ζήτημα ενός ανθρώπου που, ενδεής, αμίλητος, βρώμικος, περιφέρεται στην πόλη . Το ζήτημα με απασχολούσε , αποτελεί κοινωνικό ζήτημα , όμως, δεν ήξερα πως να το πιάσω.
Διάβασα το σημείωμα του πεζοπόρου και το καταχάρηκα. Μέσα σε αυτό είδα τον διστακτικό εαυτό μου ( μπορεί και φοβισμένο ) να πω κάτι που το έβλεπα, ,όμως στεκόμουν παράμερα και τον κοίταζα τον "γέροντα ",χωρίς να τον πλησιάζω , χωρίς να αρθρώνω κουβέντα .
Για την αλήθεια είχα εντοπίσει κάποια αναφορά σε ιστοσελίδα – έντυπο , σχετική με τον εν λόγω άνθρωπο. ‘Ηταν ψυχρή, απόμακρη, κοντά στη λογική , λύστε αυτό το πρόβλημα, εσείς οι ανώνυμοι, με καμία αναφορά σε υπαρκτούς θεσμούς και υπηρεσίες που έχουν αρμοδιότητες.
Η επίπεδη κοινωνία μας δεν καταλογίζει πλέον ευθύνες, μουρμουρίζει μόνον .
Συγχαρητήρια πεζοπόρε
Το σημείωμά σου είναι η πραγματική δημοσιογραφία. Πρέπει να διαβαστεί απ’ όλους και από τις ένοχες συνειδήσεις.
Αν συνεχίσεις έτσι και κόψεις , ελαττώσεις δραστικά το γλείψιμο, θα σε χρίσω βοηθό για να... σώσουμε την πόλη!
28/6/24
Ο Μπαγάσας