Καιρός να τελειώνουμε με τον πεζοπόρο. Να τον στείλουμε αδιάβαστο, από εκεί που ήρθε
Ολοκάθαρο, οι εφεδρείες του έχουν εξαντληθεί γιατί ποτέ δεν μπόρεσε να μπεΙ στα βαθιά της Λίγκας του Internet , κάτι που μόνο εγώ μπορώ με τα σύγχρονα τεχνικά μέσα παρακολούθησης που διαθέτω, όπως συνηθίζεται από κυβερνήσεις και παραεξουσίες.
Του πέταξαν στα μούτρα ότι είναι φορέας σάλιου και θωπείας .Μπορεί. όμως είναι και κάτι άλλο.
Στον μεσαίωνα της Ελλάδας ο πεζοπόρος είναι ο «διαφορετικός Δημότης».
Ο μισοδιαβασμένος που καημό μεγάλο έχει ,<που δεν έλαμψε ως μεγάλος , δεν είδε τον εαυτό του να μεγαλουργεί, να κάθεται σε μεγάλη καρέκλα με πειθήνιους γλείφτες γύρω του , όπως συμβαίνει με τόσους ασήμαντους υπουργάρες κ.λ.π.
Κατέληξε να διαβαίνει την πόλη μόνιμα σκυφτός και προσποιείται ότι δένει τα κορδόνια του και εκθέτει σε κοινή θέα τα νώτα του, ιδιαίτερα όταν κοντοπαντελονιάζεται.
Επειδή εξαντλήθηκε και δεν έχει να πει τίποτα ,κρίνω ότι Ήρθε, η ώρα μου. Να ξεπροβάλω εγώ ο μπαγάσας, που έχω τα εργαλεία να οργώσω το δέρμα όλων σας.
Σαν πρώτη ενέργεια ,προτείνω στην Λίγκα του Internet να τον καλέσει, τον πεζοπόρο και να τον κάνει πρόεδρο. Έτσι κι αλλιώς η λίγκα έχει ξετροχιαστεί. Ερωτοτροπεί με το μηδέν, είναι το αντίθετο της αριστείας. Στην κορυφή ανεβάζει τον χειρότερο. Τον κάνει πρόεδρο.
Ανατέλλω , λοιπόν εγώ ο μπαγάσας , καθόσον ήρθε η ώρα μου. Δεν θα περάσετε όλοι καλά.
17/6/24
Ο Μπαγάσας
Το Σαββατοκύριακο που πέρασε, ήταν δροσερό, είχε εκείνο το βοριαδάκι που όταν έχει κέφια, χαϊδεύει το σώμα, τις αισθήσεις, ακόμα και το μυαλό. Είναι οι στιγμές αυτές που υψώνεις το βλέμμα σου στον περιορισμένο (από τη φύση του) ορίζοντα και ευχαριστείς την άγνωστη δύναμη (ας την ονομάσω Πύρ) που δημιουργεί και κινεί τα Πάν(τα). Οι θρησκείες στο Πύρ, έδωσαν το όνομα “θεός”, οι ποδοσφαιρόφιλοι θεό αποκαλούν τον Μαραντόνα (για μένα ο Zinedine Zidane ήταν ο θεός της μπάλας), θεός ειπώθηκε και ο Γκάλης, η πολιτική πάλι, έχει φτιάξει τους δικούς της θεούς, ανάλογα με την ιδεολογική σκοπιά εκείνου που του αρέσει να προσκυνά και να δηλώνει τη δουλικότητά του. Ό,τι ευχαριστεί εν κατακλείδι τον κάθε άνθρωπο, είναι σεβαστό.
Στο δροσερό λοιπόν Σαββατοκύριακο που πέρασε, ένας Πόντιος Πιλάτος, δεν σεβάστηκε τον κομμουνιστή συνομιλητή του και τον έλουσε με μη κόσμια επίθετα, εκφράζοντας έτσι το αντικομμουνιστικό του μένος. Το να μην σε εκφράζει ο κομμουνισμός, εννοείται πως είναι απόλυτα σεβαστό, αλλά το να ξεπερνάς τα όρια της ευπρέπειας και να φτάνεις στον φανατισμό, δεν συνάδει με τον πολιτικό πολιτισμό που οφείλουμε όλοι μας να έχουμε.
Κομμουνιστής, ή φίλα προσκείμενος προς τον κομμουνισμό, ούτε εγώ είμαι, θεωρώντας μάλιστα το ΚΚΕ ένα συντηρητικό κόμμα. Μέσα από τη στήλη αυτή, πολλές φορές, έχω πειράξει φίλους κομμουνιστές, έχω μάλιστα παρεξηγηθεί αρκετές φορές, διότι όπως -έστω και αργά κατάλαβα-, για τον κομμουνιστή, η ιδεολογία του είναι μία πολύ σοβαρή υπόθεση, αντίστοιχα το δόγμα για τον θρησκευόμενο, και έχοντας εν τέλει την επίγνωση αυτή, και επειδή δεν θέλω να στεναχωρώ φίλους, είμαι περισσότερο προσεκτικός στη χιουμοριστική προσέγγιση του λεπτού αυτού θέματος.
Πόντιε Πιλάτε της πόλης μας, το ΚΚΕ, είναι το αρχαιότερο κόμμα στην Ελλάδα, μετρά τουλάχιστον ένα αιώνα αδιάκοπης παρουσίας στην ελληνική κοινωνία. Με τα λάθη του; Φυσικά και με αυτά. Αλλά και με τους αγώνες του για τον εργαζόμενο, με τους αγώνες του πολεμώντας τον Γερμανό καταχτητή, με τις ατέλειωτες εξορίες των μελών του και τους βασανισμούς στα “πέτρινα χρόνια”. Αυτά τα ελάχιστα να σεβαστείς, αν φυσικά έχεις την ικανότητα, και να αφαιρέσεις τον φανατισμό, που δυστυχώς, είναι ένα μόνιμο σχεδόν αγκάθι, στους δροσιστικούς κήπους του πάλαι ποτέ κινηματογράφου “Αλέξανδρου”.
Στον αντίποδα, μαθαίνω πως ο αγαπητός Larry, εκφράζει παράπονα, διότι αρκετοί τον διαβάλουν στον Δήμαρχο ότι τον βρίζει. Δήμαρχε όχι, ο Larry, ποτέ, μα ποτέ, δεν έχει μιλήσει με λόγια υβριστικά προς το πρόσωπό σου. Ενδεχομένως μπορεί να διαφωνεί μερικές φορές με την πολιτική σου, αλλά έως εκεί. Μην δίνεις σημασία λοιπόν Δήμαρχε στους κόλακες που σε περικυκλώνουν, ξέρεις καλύτερα απ’ όλους τους τσανακογλείφτες που τρέφονται απ’ τ’ αποφάγια της εξουσίας, της κάθε εξουσίας.
Ο αγαπητός Larry, εκείνο που υποστηρίζει, αλλά φανερά, όχι κρυφά, είναι το επεισόδιο που έγινε με τα ψηφοδέλτια την παραμονή των δημοτικών εκλογών και μάλιστα ρίχνει ευθύνες στο ΚΚΕ γι’ ό,τι έγινε, εφόσον σε ειδοποίησε έγκαιρα. Θεωρεί δηλαδή, ότι το ΚΚΕ σε εξέλεξε Δήμαρχο. Δεν θα αναλύσω τη θέση του αγαπητού Larry, δεν την επικροτώ αλλά τη σέβομαι.
Έτσι λοιπόν και συ Πόντιε Πιλάτε, μάθε να σέβεσαι την αντίθετη άποψη και μάθε να είσαι ταπεινός, όπως τουλάχιστον ήταν ο συνομιλητής σου όταν τον έλουζες με ύβρεις.
Ο Πεζοπόρος – Pierre Proudhon
Τo Οδοιπορικό μου
- Εκλογική ανατροπή προ των πυλών
- Πίκρα...στην πόλη μας και όχι μόνο
- Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως & επανάσταση 1821
- Ποδοσφαιρικός αγώνας στο Άλσος Βέϊκου - Δήμαρχος εναντίον όλων
- Ποδοσφαιρικός αγώνας στο Άλσος Βέϊκου - Δήμαρχος εναντίον όλων
-Πλατεία Ιάκωβου Καμπανέλη...στο Γαλάτσι
- Διανόηση στο καφέ Ιντερνέτ ...
Αν ήμουν φίλα προσκείμενος προς το ΚΚΕ, αν δηλαδή έρεπα προς τον κομμουνισμό, την Κυριακή των εκλογών θα ψήφιζα και αμέσως μετά -όπως έλεγε ένα χαριτωμένο σποτάκι της αθώας κομμουνιστικής προπαγάνδας- θα πήγαινα για την παραλία. Όμως όχι, δεν ρέπω προς την τέλεια κοινωνία που πασχίζουν να φτιάξουν ατελείς άνθρωποι μέσω της επανάστασης, κι έτσι, το Σαββατοκύριακο πήρα τας εξοχάς μακριά από την ομορφοπόλη μας. Απείχα δηλαδή συνειδητά από το θέατρο της Κυριακής, τις ευρωεκλογές.
Άμα τη επιστροφή μου όμως, και από την έλλειψη της ενημέρωσης των καυτών προεκλογικών ημερών, κατευθύνθηκα προς την καρδιά της πολιτικής σκηνής που είναι ως γνωστόν ο πάλαι ποτέ χώρος του κινηματογράφου «Αλέξανδρος» και απολάμβανα τον εξαίσιο καφέ του Hasta Luego. Εκεί που απολάμβανα ήσυχα τα ελέη της ζωής συντροφιά με ωραία δροσιά (πρωί γάρ), κοντά μου σχετικά, δύο άλλοι συμπολίτες μας απολάμβαναν κι αυτοί τους καφέδες τους. Παρ’ όλο που δεν καθόντουσαν μαζί, είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό: φορούσαν και οι δύο καπέλα τύπου «Panama». Όπως κατάλαβα, απ’ αυτά που άκουγα, το καπέλο του ενός εκ των δύο συμπολιτών μας είχε κάποιο λεκέ και ρωτούσε ο άνθρωπος πως μπορεί να βγεί. Τι πιο φυσικό.
Εκεί κάπου, ο κορίνθιος κομμουνιστής, άρχισε τα ειρωνικά σχόλια, ο τσοπάνης δηλαδή της πόλης μας, είχε άποψη και για τα καπέλα και διακωμωδούσε κάθε τι με αυτά και τους δύο συμπολίτες μας που τα φορούσαν. Ο έτερος κομμουνιστής όμως, ο εκ Καλαμάτας, άνθρωπος καλών προθέσεων, έπιασε το καπέλο στα χέρια του και πάσχιζε να του βγάλει τον λεκέ. Ούτε ειρωνείες, ούτε περιττές λέξεις, προσπαθούσε να βοηθήσει όσο μπορούσε. Δεν ξέρω αν τα κατάφερε, διότι την ώρα εκείνη με πήραν τηλέφωνο κι έφυγα.
Αργά το μεσημέρι σαν βρέθηκα στη δροσιά της οικίας μου, άφησα το μυαλό μου ελεύθερο από τα βάρη της σκέψης, το άφησα να περιπλανηθεί στους ωκεανούς της Φύσης:
«Η θάλασσα είναι πολύ γαλήνια και μόλις μπορεί κανείς να διακρίνει τους ελαφρούς κυματισμούς της πάνω στην άσπρη άμμο. Πίσω από τη θάλασσα απλώνονται τα βουνά και τα δένδρα μόλις αγγίζουν το νερό. Ο ουρανός είναι ολάνοιχτος και γαλανός. Κάθομαι στην παραλία στη σκιά ενός μεγάλου δένδρου ενός ήσυχου καλοκαιρινού πρωινού. Σε λίγο χρόνο η γαλήνη του χώρου περνάει μέσα μου και οι ρυτιδώσεις της σκέψης και του συναισθήματος ακολουθώντας την αρμονία του χώρου υποχωρούν αβίαστα. Είναι τότε που έχεις την αίσθηση ότι γίνεσαι ένα με τα πάντα επειδή δεν υπάρχει ο διαχωριστικός παράγοντας που δημιουργεί η σκέψη και το συναίσθημα. Είναι ο χώρος που κυριαρχεί απόλυτη ομορφιά και τάξη.
Από το χώρο του Είναι βρέθηκα πάλι στο χώρο της διαίρεσης και της σχετικότητας. Είναι μαζεμένοι άνθρωποι απ’ όλη τη γη χωρισμένοι σε ομάδες που τους επιτάσσει η πολιτική και θρησκευτική τους ιδεολογία. Βρίσκονταν άνθρωποι και από τη θρησκεία των άθεων. Για να τονίσουν τη διαφορετικότητα τους φοράνε και τα αντίστοιχα καπέλα. Στο κέντρο κάθε ομάδας δεσπόζει ο ηγέτης (πολιτικός ή θρησκευτικός ταγός) ο κυρίαρχος του παιχνιδιού. Το καπέλο του είναι τόσο ψηλό όσο και η υποκρισία του, τόσο πλατύγυρο όσο και ο φόβος του και τόσο στενό όση και η άγνοια του. Η προσπάθεια του εκάστοτε ηγέτη συγκεντρώνεται στο να μετασχηματίσει τα καπέλα των οπαδών του έτσι ώστε να είναι ομοιόμορφα με το δικό του και έτσι να μπορεί να ελέγχει τη συνείδηση τους και τόσο μειώνει το φόβο του να μη τους χάσει και μαζί με αυτούς την ύπαρξή του.
Οι απεσταλμένοι των ιερατείων μιλούν με πύρινους λόγους προσπαθώντας στο όνομα της αγάπης να βγάλουν ένα μέρος από την κόλαση που έχουν μέσα τους παγιδεύοντας τους πιστούς οπαδούς τους με το φόβο της αιώνιας κόλασης ή της αποτυχημένης επανενσάρκωσης. Οι πολιτικοί και οι θρησκευτικοί ηγέτες … Και οι δύο ομάδες αφαιρούν ενέργεια από τους πιστούς οπαδούς τους για δικό τους όφελος. Έτσι φοβισμένοι προσπαθούν να σώσουν άλλους φοβισμένους.
Όταν ανακαλύπτεις ότι ο συγκεκριμένος ηγέτης δεν σε καλύπτει ακολουθείς κάποιον άλλο μετασχηματίζοντας το καπέλο με καινούργιες προκαταλήψεις, δόγματα και πιστεύω. Έτσι ό,τι καπέλο και αν διαλέξεις σου προσφέρει ψευδή προστασία. Αλλάζοντας καπέλο (δηλαδή τις γνώμες των άλλων) αλλάζω και την παγίδα μου. Αν βγάλω το καπέλο τότε τι έχω να πω; Τα όρια του καπέλου σου φθάνουν μέχρι τα όρια της περιορισμένης σκέψης σου και των προκαταλήψεων σου. Ο χώρος έξω από το καπέλο σου, είναι άγνωστος. Προσπαθώντας να απαλλαγείς από το καπέλο σου το μόνο που καταφέρνεις είναι να αλλάζεις τη διαμόρφωσή σου.
Το καπέλο, με την πάροδο των αιώνων έγινε σώμα στο εγώ σου. Σκληρό σαν το σκυρόδεμα. Δεν καταλαβαίνεις την ενσωμάτωση και συνεχίζεις την προσπάθεια να απαλλαγείς από αυτό. Το μόνο που καταφέρνεις είναι να αλλάζεις κάθε φορά την διαμόρφωσή σου. Σαν τον χαμαιλέοντα που αλλάζει χρώματα ανάλογα με το περιβάλλον όμως πάντοτε παραμένει ο ίδιος.
Εάν δεν φοράς κανένα καπέλο, πράγμα σπάνιο για τα ανθρώπινα (!), τίθεσαι στο περιθώριο. Η μάζα δεν σε αποδέχεται, αυτόματα έχεις γίνεις ο ύπουλος εχθρός που πολεμάς το σύστημα. Ποιο σύστημα όμως; Αυτό που κρατά φυλακισμένο μέσω του φόβου τον άνθρωπο αιχμάλωτο;
Από την άλλη απαιτείς ελευθερία, δηλαδή επιζητείς κάτι που δεν γνωρίζεις. Μία λέξη (η ελευθερία) που το μόνο που κάνεις είναι να της προσδίδεις ερμηνείες».
Ο Πεζοπόρος ΄
Τo Οδοιπορικό μου
- Εκλογική ανατροπή προ των πυλών
- Πίκρα...στην πόλη μας και όχι μόνο
- Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως & επανάσταση 1821
- Ποδοσφαιρικός αγώνας στο Άλσος Βέϊκου - Δήμαρχος εναντίον όλων
- Ποδοσφαιρικός αγώνας στο Άλσος Βέϊκου - Δήμαρχος εναντίον όλων
-Πλατεία Ιάκωβου Καμπανέλη...στο Γαλάτσι
- Διανόηση στο καφέ Ιντερνέτ ...