Νοιώθω χρέος μου έναν αποχαιρετισμό στο Κώστα Καλεσάκη,που απρόοπτα αρρώστησε και εξ ίσου απρόοπτα έφυγε από την ζωή και κηδεύθηκε σήμερα Σάββατο. Του χρωστάω δύο κουβέντες διαφορετικές, γιατί με τον Κώστα εν ζωή δεν χρειαζόταν, επειδή στη παρέα των πολλών μπορούσαμε να εκφραζόμαστε με κινήσεις χεριών ,με συσπάσεις χειλιών ,με μορφασμούς ,με γκριμάτσες , σαρκάζοντας και αυτοσαρκαζόμενοι. Αποτέλεσμα ήταν απολαυστικές θορυβώδεις συζητήσεις που έβγαζαν γέλιο.
Με τον Κώστα γνωρισθήκαμε αρκετά καλά τις τελευταίες δεκαετίες, εγώ πλασαρισμένος ως τρίτος ,σε μια αχώριστη παρέα των ‘’ 2 ‘’ ( Καλεσάκης – Μούκας). Είχαμε πετύχει υψηλό βαθμό εκτίμησης από τότε που κατέβηκα στα Δημοτικά με Λεβογιάννη – Χατζούδη-Χωριανόπουλο και συνεχίστηκε μέχρι τις μέρες μας όπου από εμένα επεδίωκε περισσότερα.
Ήταν ευφυής και διαβασμένος ο Κώστας . Γι αυτό δεν συμβιβαζότανε με την μετριότητα .Δεν ισοπεδώθηκε σε παρέες χαλαρές. Δεν επεδίωξε να ψηλώσει το μπόι του που ήταν ψηλό. Τακτικές ήταν οι έξοδοί του για καφέ με την Αρετή και τις κόρες του. Καταλάβαινες ότι είχες να κάνεις με μία ξεχωριστή με στενό ιστό οικογένεια.
Δεν είχε ένα απλό πέρασμα από το Γαλάτσι ο Κώστας, ώστε η ‘’ φυγή ‘’ του να μην αποτελέσει μείζον κοινωνικό γεγονός .Ο Κώστας ήταν μία ισχυρή και συνειδητοποιημένη προσωπικότητα γνωστός για την ενεργή πλην διακριτική συμμετοχή του στα κοινά της πόλης . Ήταν τακτικός θαμώνας στο INTERNET Café, όπως και στο καφέ της ‘’ ΓΙΩΤΑΣ ‘’ . Καθημερινός δε περιπατητής στη Λεωφόρο Βέϊκου.
Κεντρικό χαρακτηριστικό γνώρισμα του Καλεσάκη ήταν του υποδειγματικού πολίτη, όχι όπως τον εννοούν οι κομματικές γραφειοκρατίες, αλλά όπως αυτός, υπακούοντας στις αρχές του, τις εφάρμοζε
Ήταν πολιτικοποιημένος χωρίς όμως να τον αγγίξει ο κομματικός πατριωτισμός.Ήταν αυστηρός απέναντι στο δογματισμό και στο λαϊκισμό ,είτε αφορούσε στο κεντρικό πολιτικό επίπεδο είτε στο Γαλάτσι. Δεν χαιδευε αυτιά γιατί ως πολίτης δεν ζήτησε την εξαργύρωση της προσφοράς του στα κοινά. Ήταν παρών σε κάθε δραστηριότητα της πόλης, όχι μόνο στις κεντρικές εκδηλώσεις, όπως το ΠΑΛΑΙ, οι αναδασώσεις, το κέντρο πόλης, οι κοινόχρηστοι-κοινωφελείς χώροι …
Χαρακτηριστική η είκόνα του ΚΏΣΤΑ ήταν να τον βρίσκεις χωμένο στις φυλλωσιές των δένδρων στο δάσος Γαλατσίου να τα κλαδεύει ,να τα χαϊδεύει. Ήταν το πρότυπο του οικολόγου.
Είναι βαρύς ο πόνος, τρομακτική η απώλεια για την γυναίκα του και τα δύο παιδιά του. Είναι, όμως παρηγοριά να σκέπτονται ότι η ζωή τους επιφύλαξε έναν τέτοιο σύζυγο ,έναν τέτοιο πατέρα!
Κώστα Καλεσάκη, καλό ταξίδι ! Να πεις του Βασίλη ότι τον σκεπτόμαστε!
"Ίκαρος Πετρόπουλος"
Διαβάστε περισσότερα του ιδίου
Φίλος ἀπὸ τὴν λατρεμένη πόλη μας, μὲ πῆρε τηλέφωνο χθὲς βράδυ ἐδῶ, στὴ νῆσο τῶν Φαιάκων. Μὲ πέτυχε τὴν ὥρα ποὺ μελετοῦσα τὸ βιβλίο «Μηδέν – ἡ βιογραφία μίας ἐπικίνδυνης ἰδέας» τοῦ Charles Seife. Ἔξω, ὁ καιρὸς ἦταν ὑγρός, φυσιολογικὸς μᾶλλον γιὰ τὴν ἐποχή του ἀλλὰ μέσα στὴ γωνιά μου, τὸ τζάκι ὄχι μόνο πύρωνε τὸν χῶρο μὰ φώτιζε καὶ τὶς σελίδες τοῦ βιβλίου μου. Σὰν τοὺς μοναχοὺς κι ἐγὼ τῶν κρυφῶν σχολειῶν τῆς βαλκανικῆς χερσονήσου ἀλλὰ χωρὶς καντήλι. Ὁ λόγος ὅμως τοῦ φίλου μου, ἔφερε ταραχὴ καὶ φόβο ἐδῶ στὴν ἐρημιά. Τὸ πλησιέστερο σπίτι ἀπὸ μένα, εἶναι μία ἀγροικία ποὺ τὴν ἔχει κάποια οἰκογένεια Rothschild (Ρόθτσαΐλδδ), ὁπότε, ποὺ νὰ φωνάξεις γιὰ βοήθεια; Στοὺς ξένους;
Εὐτυχῶς ὅμως, ἀπὸ τὸ θέμα ποὺ μοῦ ἱστόρησε στὴ συνέχεια -ἀφοῦ ἠρέμησε- ἔφυγαν οἱ φόβοι μου καὶ τὸν ἄκουσα μὲ τὴν δέουσα προσοχή: «Ποὺ λὲς φιλαράκο, πίναμε τὸν ἀπογευματινό μας καφὲ στὸ Fashion 57, δὲν νομίζω νὰ τὸ ξέρεις, ἕνα ἥσυχο καφέ, ἰδανικὸ γιὰ κουβέντες βαριὲς κι ἀνάλαφρες. Δίπλα μας ἀκριβῶς, μία παρέα τεσσάρων ἀτόμων, ἐκ τῶν ὁποίων οἱ δύο φίλα προσκείμενοι πρὸς τὸν κομμουνισμό -ὅπως ἀκούγαμε-, ἀπολάμβαναν κι αὐτοὶ τὸν καφέ τους. Κουβέντιαζαν σιγά, μέχρι τὴ στιγμὴ ποὺ ὁ ἕνας κομμουνιστής, ἀπευθυνόμενος πρὸς τὸν σύντροφό του, τὸν ρώτησε τί γνώμη εἶχε γιὰ τὰ κατοικίδια ζῶα, ἂν ἔπρεπε νὰ στειρώνονται ἢ ὄχι.
Ἀμέσως, σὰν ἀπὸ θαῦμα, ἡ ἔνταση ἀνέβηκε καὶ γίναμε μάρτυρες τῶν ὅσων ἐλέχθησαν. Ὁ ἐρωτῶν μάλιστα, διάβασε ἕνα ἄρθρο ἀπὸ τὸν Ριζοσπάστη μὲ τὴν θέση τοῦ κόμματος ἐπὶ τοῦ θέματος αὐτοῦ. Μαζὶ μ’ αὐτοὺς ἀκούγαμε κι ἐμεῖς. Σὰν τελείωσε τὴν ἀνάγνωση τοῦ μακροσκελοῦς ἄρθρου, ὁ ἕτερος κομμουνιστής, κάπως ἁρπαγμένος ἀπὸ τὴν ὕπουλη ἐρώτηση ποὺ τοῦ ἐτέθη, τοῦ εἶπε: Βρὲ Μητσάκο, ἀφοῦ μὲ ξέρεις, ἐγὼ εἶχα μία σκυλίτσα ποὺ δὲν τὴν εἶχα στειρωμένη καὶ τώρα ἔχω ἕνα γάτο ποὺ τὸν ἔχω στειρώσει. Ναί, τὰ κατοικίδια ζῶα πρέπει νὰ στειρώνονται. Ἀπὸ τοὺς ὑπόλοιπους δύο τῆς παρέας, ὁ ἕνας εἶπε ὅτι δὲν εἶχε ποτὲ κατοικίδια ζῶα στὸ σπίτι του, ὁ ἄλλος ὑποστήριξε ὅτι, τὰ κατοικίδια ζῶα, τοὐλάχιστον μία φορὰ πρέπει νὰ γνωρίζουν τὴ φύση τους, νὰ συνευρίσκονται καὶ νὰ γεννοῦν. Ὁ ἐρωτῶν, ὁ Μητσάκος, συμφωνοῦσε μὲ τὸ ἄρθρο τοῦ Ριζοσπάστη λέγοντας, ὅλα τὰ ζῶα, καὶ τὰ κατοικίδια, πρέπει νὰ συνευρίσκονται ἐλεύθερα, δίχως περιορισμούς. Μά, δὲν λέει αὐτὰ τὰ πράγματα ὁ Ριζοσπάστης Μητσάκο, εἶπε μὲ ἀνεβασμένα τα γράδα ὁ ἕτερος κομμουνιστής.
Ἀπὸ τὸ σημεῖο ἐκεῖνο, ἡ διαφωνία -λέει δὲν λέει ὁ Ριζοσπάστης-, ὀξύνθηκε μεταξὺ τῶν συντρόφων, οἱ ἄλλοι δύο ὅμως τῆς παρέας, ρουφοῦσαν γνώση ποὺ δὲν κατεῖχαν». Δυστυχῶς, ἔπρεπε νὰ φύγουμε καὶ δὲν ἀκούσαμε τὴ συνέχεια περὶ τῆς στείρωσης ἢ ὄχι τῶν κατοικίδιων ζώων», εἶπε ὁ φίλος μου, μᾶλλον περίλυπος.

Ὅπως εἶχα διαβάσει πρὸ δύο περίπου ἐτῶν σὲ κάποιο ἄρθρο, στὸ Γαλάτσι ὑπάρχουν 29 χιλ. κατοικίδια ζῶα. Δὲν γνωρίζω ἂν ὁ ἀριθμὸς αὐτὸς εἶναι ἀκριβής, ἂν ἰσχύει ὅμως, πράγματι εἶναι ἐντυπωσιακὸς καὶ μπορεῖ κάλλιστα νὰ γίνει ἀντικείμενο μελέτης ψυχολόγων, πὼς δηλαδὴ καὶ γιὰ ποιούς λόγους οἱ ἄνθρωποι τῶν πόλεων ποὺ ἀσφυκτιοῦν ἀπὸ χώρους, τολμοῦν καὶ ἔχουν στὸ διαμέρισμα τους -οἱ περισσότεροι τοὐλάχιστον- ἕνα, ἴσως καὶ δύο ἢ τρία κατοικίδια ζῶα, σκύλους ἢ γάτες. Πέραν αὐτοῦ ὅμως, μποροῦν νὰ τεθοῦν καὶ ἄλλα ζητήματα, ὅπως αὐτὸ γιὰ παράδειγμα τῆς φιλοζωΐας, ἢ ἀκόμα τὸ σοβαρότερο, τὸ θέμα στειρότητας ἢ ὄχι τῶν οἰκόσιτων ζώων.
Γιὰ τὸ θέμα της φιλοζωίας, παλιότερα εἶχα κάνει κάποια ἀναφορά, λέγοντας ὅτι ὁ ὅρος αὐτός, εἶναι πλαστὸς καὶ δὲν σημαίνει ἀπολύτως τίποτα. Τί σημαίνει δηλαδή, εἶμαι φιλόζωος; Ἢ φιλάνθρωπος ἴσως; Φίλος τοῦ ζώου ἢ τοῦ ἀνθρώπου; Ἀντὶ νὰ σκεφτοῦμε ὅτι οἱ σχέσεις μας μὲ τὰ ζῶα πρέπει νὰ εἶναι ἁρμονικές, διότι κι αὐτὰ εἶναι μέρος τῆς φύσης, μᾶλλον, ἐπειδὴ ἔχουμε ξεφύγει ἀπὸ τὴν φύση, γιὰ μία σχέση καθόλα φυσικὴ χρησιμοποιοῦμε βαρύγδουπους ὅρος. Ἂν κάνω λάθος, παρακαλῶ διορθῶστε με.
Ὅσο γιὰ τὴν στειρότητα, τὸ θέμα εἶναι δυσκολότερο μᾶλλον καὶ τοῦτο διότι μπαίνουν καὶ θέματα ἠθικῆς -ἂν δεχτοῦμε τοὺς πλαστοὺς πάλι ὅρους περὶ ἠθικοῦ-ἀνήθικου. Ἡ στειρότητα τῶν οἰκόσιτων ζώων, βοηθᾶ ὅπως ἀντιλαμβάνομαι τὸν ἔλεγχο τῶν γεννήσεων ἀφ' ἑνὸς καὶ ἀφ' ἑτέρου στερεῖ ἀπὸ τὸ ζῶο τὴ φύση του. Ἔχουμε ὡς ἄνθρωποι τέτοια δικαιώματα; Ἐπειδὴ εἴμαστε ἀνώτερα καὶ δυνατότερα ὄντα ἔναντι αὐτῶν, μᾶς δίνετε καὶ τὸ δικαίωμα νὰ ἀποφασίζουμε ἂν αὐτὰ θὰ συνευρεθοῦν; Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ δὲν τοὺς ἀφαιροῦμε ἀπὸ τὴ ζωή τους ἕνα βασικὸ ἔνστικτο, ὅπως αὐτό του σέξ;
Πραγματικά, στὰ παραπάνω ἐρωτήματα, δὲν ξέρω τί νὰ ἀπαντήσω. Ἐμπειρικὰ μιλῶντας ὅμως, ὅταν εἶχα στὸ σπίτι μου ἕναν σκύλο, οὔτε σὰν ἀστεῖο δὲν εἶχα σκεφτεῖ νὰ τὸν στειρώσω. Τώρα ποὺ τὸ καλοσκέφτομαι, ἂν τὸ ἔκανα, θὰ τοῦ δημιουργοῦσα μία σοβαρότατη ἀναπηρία. Δὲν ξέρω, ἐσεῖς τί γνώμη ἔχετε;
" Πεζοπόρος"
To Οδοιπορικό μου
-Βάτοι & αγκάθια, αλλά και λουλούδια στην πόλη μας
-Επιστροφή της πόλης μας στην αγνότητα
-Oι άγνωστοι μουσικοί της πόλης μας- Όνειρα & αυταπάτες
-O μετροπόντικας στο Γαλάτσι, έπεσε πάνω στη μεγάλη στοά?
-Ειδικό αφιέρωμα στους νησιώτες του Γαλατσίου
-Από το Γαλάτσι, στα Διαπόντια νησιά
-Oι καλοί άνθρωποι της πόλης μας
-Στη θέση του ΠΑΛΑΙ..ουρανοξύστης?
- Εκλογική ανατροπή προ των πυλών
- Πίκρα...στην πόλη μας και όχι μόνο
- Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως & επανάσταση 1821
- Ποδοσφαιρικός αγώνας στο Άλσος Βέϊκου - Δήμαρχος εναντίον όλων
- Ποδοσφαιρικός αγώνας στο Άλσος Βέϊκου - Δήμαρχος εναντίον όλων
-Πλατεία Ιάκωβου Καμπανέλη...στο Γαλάτσι
- Διανόηση στο καφέ Ιντερνέτ ...

Ως άνθρωπος που στην ηλικία μου δεν ΄αποφασίζω «να πάω σπίτι μου» και το βράδυ πέφτω πολύ αργά στο κρεββάτι, κατά παρότρυνση του Πίκουλα, παρακολούθησα μεσάνυχτα, στο e-galatsi, την συνέντευξη που έδωσε ο Δήμαρχός μας σε κανάλι .
Συμβαίνει να είναι συμπαθής ο Γ .Μαρκόπουλος . Είχαμε/έχουμε ( ; )καλή σχέση – επικοινωνία , παρά ταύτα με το τέλος της παρακολούθησης της συνέντευξής του, έμεινα με την ίδια σκέψη που κάνω όταν παρακολουθώ συνεντεύξεις - δηλώσεις ανθρώπων της εξουσίας.