Πληροφορηθείς την διοργάνωση του ... ελληνόφωνου 2ου Galatsi Night Run ,σπεύδω να υποβάλω αίτηση συμμετοχής, για να μην μείνω στην απέξω, όπως συνέβη με τις, επίσης ελληνικότατες δενδροφυτεύσεις στο ΠΑΛΑΙ .
Τώρα, βλέποντας αυτά τα φυτά να έχουν γίνει πελώρια δένδρα στον ίσκιο των οποίων ... σκιάζονται οι περιπατητές, με κατατρέχουν ερινύες για την απουσία μου από το φύτεμα.
Δεν γνωρίζω αν η ταχύτατη ανάπτυξη των φυτών οφείλεται στον ξενόγλωσσο τίτλο κάτω από τον οποίο έγιναν οι δύο, παρακαλώ, δενδροφυτεύσεις , κι αν εγώ δικαιούμαι να ... σκιάζομαι κάτω από τις πελώριες κλάρες τους που καλύπτουν το κτίριο από την βάση μέχρι την βασανισμένη στέγη του. Αλήθεια , ποιος την διαχειρίζεται;
Πριν δηλώσω τα στοιχεία μου , θέλω να ξεκαθαρίσω το θέμα του δεκάρικου που ζητάνε για να πάρουν μέρος οι μη Γαλατσιώτες, δηλαδή οι μη ψηφοφόροι . Δεν είμαι δημότης Γαλατσίου και δεν ψηφίζω στο Δήμο Γαλατσίου. Ελέγχω , όμως 30 ψήφους στο Γαλάτσι που ψηφίζουν τον κάθε φορά σίγουρο και εγγυημένο- προτεινόμενο από το σύστημα δήμαρχο που θα τον ξαναψηφίσουν, αν τους το ζητήσω! .
Για δύο λόγους δυσκολεύομαι να καταθέσω το δεκάρικο. Πρώτον γιατί είμαι πένης, δεν μου περισσεύουν και δεύτερον για λόγους αρχής. Δεν συμβιβάζονται οι 30 ψήφοι και δεκάρικο! .Σκέπτομαι να τρέξω λάθρα, δηλώνοντας ψεύτική γαλατσιώτικη διεύθυνση. Αν, όμως, με ανακαλύψουν ; Θα με απαλλάξουν οι 30 ψήφοι;
Οφείλω να κάνω γνωστούς τους λόγους της συμμετοχής μου, εγώ ο Ελληναράς, στο... αγαπημένο 2ο Galatsi Night Run. Δεν είναι μόνον ότι με θέλγει ο... Ελληνικός τίτλος, είναι και η, όπως προπαγανδίζεται «προώθηση της συμμετοχής των δημοτών και κατοίκων του Γαλατσίου στον αθλητισμό και τη σωματική άσκηση».
Πράγματι, στα χρόνια μας , με τις άοκνες προσπάθειες του Δήμου μας , αυτή η δυνατότητα του αθλητισμού παρέχεται απλοχερώς στον Γαλατσατσιώτη/σσα.
Στο Γαλάτσι , και πριν ,αλλά τώρα τα έργα του μετρό, έχουν φέρει τον/την δημότη κοντά στον αθλητισμό παρέχοντάς τους άπειρες ευκαιρίες, να προπονήσει το σώμα του , πηδώντας εμπόδια, αποφεύγοντας λακκούβες , πισωγυρίζοντας σε αποκλεισμένους δρόμους..... ως το καθημερινό «Δελτίο ατυχημάτων πόλης»
°Ο ΜΠΑΓΑΣΑΣ°
Αφορμή για την παρούσα σημείωση, στάθηκε το κ α τ α π λ η κ τ ι κ ό βιβλίο «Όνειρα και Αυταπάτες» του συμπολίτη μας Ηλία Χορταριά. Είναι ένα μουσικό ταξίδι στο Γαλάτσι και στις γύρω γειτονιές από αυτό, όπου κυριαρχεί η πανκ μουσική, η κλασική ροκ, όλα τα είδη μάλλον της ροκ, από έναν άνθρωπο που έζησε από «μέσα» τα πράγματα από μικρός. Άκουγε μουσική, συμμετείχε σε μπάντα, έδωσε συναυλίες -έστω σε μικρούς χώρους-, διάβαζε για τη μουσική και πιθανόν μέσα σε όλα τα άλλα, να είναι από μόνος του και μία μικρή «μουσική εγκυκλοπαίδεια» της ροκ μουσικής.
Μου άρεσε το βιβλίο του Ηλία Χορταριά, είναι καλογραμμένο, βιωματικό, και μας δείχνει μία όμορφη πλευρά της πόλης μας που αγνοούμε. Πολλά μάλλον αγνοούμε για το Γαλάτσι, είτε γεννηθήκαμε σε αυτό είτε όχι. Η πόλη μας έχει στην καθημερινότητά της σκληρό πρόσωπο, οι άνθρωποί της όμως κάθε άλλο παρά σκληροί είναι.
«Οι γείτονες δε βλέπανε με καλό μάτι την όλη φάση του στούντιο. Η εικόνα ενός χώρου, όπου διάφορα άτομα (πάνκηδες. Ροκάδες, μαλλιάδες κλπ.) μπαινοβγαίναν συνεχώς, ενώ παράλληλα μηχανές μεγάλου κυβισμού παρκάρανε απ’ έξω, δεν άρεσε καθόλου στα “καθώς πρέπει” μάτια τους». Πράγματι, η εικόνα που μας δίνει εδώ ο συγγραφέας, δείχνει ότι υπάρχουν κι αυτοί οι άνθρωποι που φοβούνται αυτό που δεν κατανοούν, το δαιμονοποιούν και φυσικά το καταγγέλλουν «στις αρχές» δια τα περαιτέρω.
«Όσο κι αν ακούγεται ασυνήθιστο για κάποιον που ακούει ροκ μουσική, είχαμε αρχίσει να συχνάζουμε και σε ντισκοτέκ. Στο Γαλάτσι υπήρχαν τότε τρείς ντίσκο. Η Face, η Olympic Venus και η Barbados». Εδώ να συμπληρώσω και να πω, ότι εμείς οι κάπως μεγαλύτεροι από τον Ηλία Χορταριά και την παρέα του, όταν θέλαμε ν’ ακούσουμε καθαρή ροκ και Jazz, πηγαίναμε στον «Νάρκισσο», στο πίσω μέρος του κτιρίου (στη σούδα) πριν από την Alpha Bank. Φυσικά και στο No Name που πίσω από τη μπάρα και τις μουσικές επιλογές ήταν ο αείμνηστος (κι αυτός) Λάκης Σπαγάκος.
«Στη Barbados συνεχίζαμε να πηγαίνουμε, επίσης πολύ συχνά και να αράζουμε με τις ώρες. Εκεί, κάτω από τα φωτορυθμικά και τις πολύχρωμες μπάλες, πίναμε τα ποτά μας περιμένοντας να περάσει η ώρα και να βάλει τραγούδια των Cure και άλλων αγαπημένων συγκροτημάτων, ώστε να πάμε στην πίστα και να “χτυπηθούμε” λίγο. Εκεί ήταν που πρωτογωριστήκαμε και με τον Σπύρο τον “Αμερικάνο”, έναν πάνκη ο οποίος είχε ένα συγκρότημα που λεγόταν Αντίστροφη Μέτρηση». Ίσως να μην γνωρίζει ή να μην θυμάται ο συγγραφέας ότι «Ο Σπύρος ο Αμερικάνος», ήταν ο αείμνηστος Σπύρος Σπυρόπουλος που δυστυχώς «έφυγε» πριν από μερικούς μήνες εντελώς ξαφνικά.
Είναι εντυπωσιακό νομίζω το πως συνδέονται διαφορετικοί άνθρωποι του καλλιτεχνικού κόσμου στη πόλη μας. Πρόσφατα σχετικά ανακάλυψα μία συνεργασία του Γιώργη Πιλάλα (Ζώρζ Πιλαλί) με την εικαστικό κ. Ηλιάνα Νοεά σε βίντεο στο YouTube. Η κυρία Νοεά, άνθρωπος της πόλης μας, μεγαλουργεί στην Αμερική αλλά είναι άγνωστη ακόμα και στους γείτονές της επί της Λ. Βέϊκου. Οι πραγματικοί καλλιτέχνες είναι άνθρωποι σεμνοί και επιλέγουν φυσιολογική ζωή. Η πόλη μας έχει πάρα πολλούς ανθρώπους των τεχνών, μουσικούς, ηθοποιούς, εικαστικούς κτλ. που δεν οχλαγωγούν.
Ο συμπολίτης μας Ηλίας Χορταριάς, μέσα από το βιβλίο του, μας φανερώνει μία πλευρά της πόλης μας, την πιο αγνή της, όπου οι άνθρωποί της δημιουργούν. Η βιωματική βόλτα του στα μουσικά στέκια της περιοχής μας, οι ανησυχίες των ανθρώπων αυτών για έναν διαφορετικό κόσμο χωρίς φθόνο και βία, τα μικρά και καθημερινά που πραγματεύεται, είναι όσα μας αγγίζουν αλλά τα ξεχνάμε. Κάπου αλλού λέει: «η σχολική χρονιά της πρώτης Γυμνασίου έφτανε στο τέλος της. Όσον αφορά της αθλητικές δραστηριότητες, είχα σταματήσει από τον Α.Ο. Γαλατσίου, γενικώς δεν έδωσα καθόλου σημασία στο ποδοσφαιρικό μου μέλλον. Αν και μου δόθηκαν πολλές ευκαιρίες από τον προπονητή μου τον Κούλη (εννοεί τον Κούλη Γιαννικόπουλο), είχα ήδη πάρει τις αποφάσεις μου. Θα αφοσιωνόμουν στη μουσική και στις παρέες μου».
Εν τέλει, διαβάζοντας το βιβλίο του Ηλία Χορταριά, κάνεις νοερά μία βόλτα στο Γαλάτσι, όχι το παλιό, όχι αυτό της μιζέριας και της συνεχούς από τότε τσιμεντοποίησης. Και εδώ γεννιέται και το ερώτημα, «πως μία συνοικία που στο μεγαλύτερο μέρος της αποτελείται από προοδευτικούς ανθρώπους, επέτρεψε την δίχως τέλος κατρακύλα της;». Μία πρόχειρη απάντηση ίσως να είναι: «διότι οι σοβαροί άνθρωποι δεν ασχολούνται με το παρακμιακό πολιτικό σύστημα από την δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια κι εντεύθεν».
Στο έντονα γκρίζο χρώμα της πόλης μας, το βιβλίο «Όνειρα & Αυταπάτες», προβάλει το φως και την πεποίθηση ότι τίποτα ακόμα δεν έχει χαθεί. Η βιωματική πορεία ενός συμπολίτη μας μέσα από μουσικές ατραπούς τη δεκαετία 1980-90, έχει τη δύναμη και διαλύει κάθε τι γκρίζο και ασαφές.
Ο Πεζοπόρος του Hard Rock
To Οδοιπορικό μου
-O μετροπόντικας στο Γαλάτσι, έπεσε πάνω στη μεγάλη στοά?
-Ειδικό αφιέρωμα στους νησιώτες του Γαλατσίου
-Από το Γαλάτσι, στα Διαπόντια νησιά
-Oι καλοί άνθρωποι της πόλης μας
-Στη θέση του ΠΑΛΑΙ..ουρανοξύστης?
- Εκλογική ανατροπή προ των πυλών
- Πίκρα...στην πόλη μας και όχι μόνο
- Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως & επανάσταση 1821
- Ποδοσφαιρικός αγώνας στο Άλσος Βέϊκου - Δήμαρχος εναντίον όλων
- Ποδοσφαιρικός αγώνας στο Άλσος Βέϊκου - Δήμαρχος εναντίον όλων
-Πλατεία Ιάκωβου Καμπανέλη...στο Γαλάτσι
- Διανόηση στο καφέ Ιντερνέτ ...
Όπως πληροφορούμαι εκ του μακρόθεν (που λένε), η ζωή στην αγαπημένη μας πόλη κινείται από το κακό στο χειρότερο. Θα αναρωτηθεί εδώ κάποιος: για να μιλήσεις για το κακό γνωρίζεις το καλό; Εδώ όπως αντιλαμβάνομαι, τα πράγματα κινούνται υποκειμενικά, ο καθένας από εμάς όταν λέει «καλό» έχει στο νού του κάτι διαφορετικό από έναν άλλον που σκέφτεται το ίδιο. Το ίδιο συμβαίνει και με το «κακό». Υπάρχει όμως καλό και κακό, ή αυτοί είναι πλαστοί συναισθηματικοί όροι;
Παραδείγματα πολλά. Εκτελούνται με ρυθμούς εντατικούς τα έργα στη Ζαΐρα και οι γνώμες συγκρούονται. Είναι αυτοί που θεωρούν το έργο χρήσιμο και αυτοί που έχουν διαφορετική άποψη. Θα αποκτήσει η πόλη μας έναν πολυχώρο πολιτισμού και παράλληλα θα δώσει ανάσα στην γύρω περιοχή με τις καινούργιες θέσεις στάθμευσης που θα δημιουργήσει, λένε οι μεν, οι δε ισχυρίζονται ότι το έργο δεν θα προσφέρει τίποτα στον πολίτη, ότι έχει μεγάλο κόστος, κτλ. Που βρίσκεται η αλήθεια σε όλα αυτά;
Πάνω σε άγνωστα μονοπάτια κινείται η ψυχή του ανθρώπου που, ειρήσθω εν παρόδω, ζυγίζει 21 γραμμάρια όπως λένε οι γνωρίζοντες. Η ψυχή της πόλης πόσο να ζυγίζει άραγε, γνωρίζουμε;
Μιάς και έπιασα τα περί ψυχών, γνωστή στους παλιούς κάτοικους τουλάχιστον είναι η μεγάλη στοά με κατεύθυνση από βορά προς νότο. Σ’ αυτή φυλάγεται η ψυχή της πόλης μας, τα μυστικά της, και μάλλον δεν επιτρέπει στους βέβηλους να την προσεγγίσουν. Με τον μετροπόντικα να προχωρά αργά και ν’ ανοίγει νέα στοά, προς στιγμή είχα ταραχθεί ότι θα πέσει πάνω στην αρχαία στοά. Όμως όχι, ακολούθησε σχεδόν παράλληλη πορεία.
Διάβασα όμως χθές-προχθές ότι ο μετροπόντικας έκανε λάθος και πήρε άλλο υπόγειο μονοπάτι για 160 μέτρα. Γρήγορα όμως έφυγε η ταραχή μου διότι δεν πήρε το στραβό δρόμο ο δικός μας αλλά αυτός που βρίσκεται κάπου στην Κατεχάκη. Οπότε, η στοά μας είναι καλά κρυμμένη, μη ορατή για τους έχοντες περιορισμένη σκέψη και καταναλώνουν ενέργεια άνευ σημασίας με τη μίζερη πολιτική τους.
Για την ανάλυση της πολιτικής όμως, όχι μόνο της τοπικής αλλά της παγκόσμιας, η διανόηση έχει τον λόγο. Αν οι παγκόσμιοι ηγέτες της επέτρεπαν για μία μέρα ν’ αναλάβει τα ηνία του κόσμου, πολλά κακώς κείμενα θα είχαν βρει τη λύση τους. Αλλά οι παγκόσμιοι ηγέτες και οι συν αυτώ, οι «με τη σωστή πλευρά της ιστορίας» ή και με την λάθος πλευρά, είναι άπληστοι. Έπεσαν στο μέλι και δεν δίνουν ούτε του αδερφού τους. Λιγούρηδες!
Πληροφορούμαι επίσης ότι πρωτάθλημα τάβλι αρχίζει σύντομα στο Hasta Luego με μεγάλη μάλιστα συμμετοχή παικτών. Αν δημοσιευθεί το ακριβές πρόγραμμα των αγώνων, ίσως επιστρέψω στην πόλη μόνο και μόνο για τον αγώνα μεταξύ του κυρίου καθηγητή και του υιού του Δαίδαλου. Και φυσικά για τον μοναδικό εσπρέσο του καταστήματος.
Εν αναμονή …
"Ο Πεζοπόρος των Οθωνών"
To Οδοιπορικό μου
-Ειδικό αφιέρωμα στους νησιώτες του Γαλατσίου
-Από το Γαλάτσι, στα Διαπόντια νησιά
-Oι καλοί άνθρωποι της πόλης μας
-Στη θέση του ΠΑΛΑΙ..ουρανοξύστης?
- Εκλογική ανατροπή προ των πυλών
- Πίκρα...στην πόλη μας και όχι μόνο
- Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως & επανάσταση 1821
- Ποδοσφαιρικός αγώνας στο Άλσος Βέϊκου - Δήμαρχος εναντίον όλων
- Ποδοσφαιρικός αγώνας στο Άλσος Βέϊκου - Δήμαρχος εναντίον όλων
-Πλατεία Ιάκωβου Καμπανέλη...στο Γαλάτσι
- Διανόηση στο καφέ Ιντερνέτ ...