Πάσχα των Ελλήνων, λέει κάποιο τραγουδάκι ωραίο, υπάρχει το Πάσχα των Καθολικών και βέβαια το καθαυτό Πάσχα των Εβραίων, που θυμούνται τη σκλαβιά και τις ταλαιπωρίες τους στους παλιούς καιρούς. Η νηστεία, το τροπάριο της Κασσιανής, τα 12 Ευαγγέλια, το Γλυκύ μου Έαρ, η χαρμολύπη, ο Επιτάφιος, η Ανάσταση, όλα αυτά τα σημαντικά κι άλλα τόσα ασήμαντα, συνθέτουν την αναγέννηση της Φύσης.
Στους παλιούς καιρούς, εδώ στη πόλη μας υπήρχε χρώμα τις μέρες αυτές, στην ανάσταση στην Αγία Γλυκερία, τα βαρελότα ήσαν ελάχιστα διότι οι ψυχασθενείς συμπολίτες μας δεν ήταν πολλοί, το εμπόριο των κεριών ανθούσε, ο κόσμος καλοντυμένος και μετά το πέρας του «Χριστός Ανέστη», αναχωρούσε βιαστικά για το σπίτι και την αχνιστή μαγειρίτσα, ο παπάς συνέχιζε μόνος του σχεδόν τη λειτουργία για καμιά ώρα ακόμα και στη συνέχεια τραβούσε κι αυτός για το σπίτι του. Η μεγάλη Εβδομάδα είναι πολύ κουραστική για τον παπά, ο υπόλοιπος χρόνος του έτους είναι χαλαρός. Δεν έχει πίεση.
Ανήμερα το Πάσχα, από πολύ πρωί, η σούβλα με τον οβελία έμπαιναν στη φωτιά, σε κάθε σπίτι, σε κάθε αυλή η τσίκνα υψωνόταν, το κοκορέτσι σιγοψηνόταν, η γαρδούμπα το ίδιο, τα μεζεδάκια πηγαινοέρχονταν γύρω από τη σούβλα και το κρασί έρρεε άφθονο να σβήσει το κάρβουνο που κυριαρχούσε στον χώρο.
Αυτές οι εικόνες χάθηκαν οριστικά από την πόλη μας, μεταφέρθηκαν στην επαρχία που κατακλύζεται από πιστούς, έν δυνάμει τρομοκράτες που πετάνε σαν σε πόλεμο βαρελότα και άλλα «ωραία κόλπα», οι γκουρμέ ταβέρνες έχουν το μενού τους αλά κάρτ με ψητό αρνί, στενάζει η Αράχωβα και όλα τα πολιτιστικά χωριά μας στα ορεινά από τη μπότα του «πρωτευουσιάνου», κατακλύζει τον χώρο μία επιτηδευμένη ευφορία, μία υποκριτική κατάνυξη, η οικονομία κινείται, και η ζωή τραβά την ανηφόρα.
Ευτυχώς που δεν υπάρχει ο Χριστός (ή υπάρχει;) να δεί το δούναι και λαβείν που γίνεται δήθεν στο όνομά του, στους ιερούς ναούς, και όπου αλλού ανθεί το εμπόριο. Τους τσάκισε τους εμπόρους ο Χριστός, αλλά ποιος τον άκουσε, ποιος ακολούθησε τον Λόγο του; Μήπως τον κατάλαβε ο Παύλος, ο πανέξυπνος θεμελιωτής της κοσμοθεωρίας του Χριστιανισμού;
Αγαπάτε αλλήλοις εδίδαξε. Και λοιπόν; Πόσοι αλήθεια χριστιανοί ακολουθούν τον Λόγο του; Τούτες ειδικότερα τις μέρες η υποκρισία γιγαντώνεται, ο παπάς από άμβωνος φαντάζει σαν δεσπότης, σαν Πέρσης βασιλιάς, όλα κινούνται κατά πως πρέπει και η παράδοση συνεχίζεται.
Ό,τι λοιπόν μας παραδόθηκε, όσο παλιό κι αν είναι αυτό, εμείς το συνεχίζουμε. Είμαστε εγκλωβισμένοι στο παιχνίδι του παρελθόντος που επί της ουσίας απολύτως καμία αξία δεν έχει αλλά δρα πάνω μας πολύ έντονα μιάς και κυριαρχούν τα συναισθήματα. Αν δεν ακολουθήσει σήμερα ο άνθρωπος την παράδοση, τι θα του συμβεί; Τίποτα απολύτως, απεναντίας, δεν θα ζεί στο παρελθόν αλλά στο σήμερα, στο τώρα, στο παρόν. Μονάχα το παρόν έχει αξία, το παρελθόν και το μέλλον είναι καταστάσεις που προκαλούν βλάβες, φόβους, ανασφάλειες, και αποτέλεσμα όλων αυτών των εντάσεων είναι το άγχος.
Σαν δημιουργοί που είμαστε, εφόσον φτιάχνουμε τον μικρόκοσμό μας, έχουμε την δυνατότητα να τον αλλάξουμε μιάς και δεν τον στήσαμε καλά. Έχουμε όμως και την θέληση να κάνουμε την αλλαγή και να προχωρήσουμε; Μάλλον όχι, διότι η παράδοση κυριαρχεί ακόμα πάνω μας πολύ έντονα, όσα ειπώθηκαν -ανεξάρτητα τι είναι και τι όχι- έχουν ακόμα δύναμη.
Σημασία σε όλα αυτά έχει ότι ο Χριστός, δεν ζει στους ναούς του εμπορίου, αν ζεί, βρίσκεται στην καρδιά και στο μυαλό, βρίσκεται στις πράξεις και στη νοοτροπία. Είναι στο γίγνεσθαι και όχι στο φαίνεσθαι. Ούτε φυσικά ζήτησε να τον «εκπροσωπούν επί της γης» οι θρησκείες και οι αιρέσεις.
Καλή Ανάσταση σε όλο τον Κόσμο.
======
Δήμαρχε, σιδερένιος! Το κράνος σώζει ζωές.
Του Πεζοπόρου
Τo Οδοιπορικό μου
Ανήμερα το Πάσχα, από πολύ πρωί, η σούβλα με τον οβελία έμπαιναν στη φωτιά, σε κάθε σπίτι, σε κάθε αυλή η τσίκνα υψωνόταν, το κοκορέτσι σιγοψηνόταν, η γαρδούμπα το ίδιο, τα μεζεδάκια πηγαινοέρχονταν γύρω από τη σούβλα και το κρασί έρρεε άφθονο να σβήσει το κάρβουνο που κυριαρχούσε στον χώρο.
Αυτές οι εικόνες χάθηκαν οριστικά από την πόλη μας, μεταφέρθηκαν στην επαρχία που κατακλύζεται από πιστούς, έν δυνάμει τρομοκράτες που πετάνε σαν σε πόλεμο βαρελότα και άλλα «ωραία κόλπα», οι γκουρμέ ταβέρνες έχουν το μενού τους αλά κάρτ με ψητό αρνί, στενάζει η Αράχωβα και όλα τα πολιτιστικά χωριά μας στα ορεινά από τη μπότα του «πρωτευουσιάνου», κατακλύζει τον χώρο μία επιτηδευμένη ευφορία, μία υποκριτική κατάνυξη, η οικονομία κινείται, και η ζωή τραβά την ανηφόρα.
Ευτυχώς που δεν υπάρχει ο Χριστός (ή υπάρχει;) να δεί το δούναι και λαβείν που γίνεται δήθεν στο όνομά του, στους ιερούς ναούς, και όπου αλλού ανθεί το εμπόριο. Τους τσάκισε τους εμπόρους ο Χριστός, αλλά ποιος τον άκουσε, ποιος ακολούθησε τον Λόγο του; Μήπως τον κατάλαβε ο Παύλος, ο πανέξυπνος θεμελιωτής της κοσμοθεωρίας του Χριστιανισμού;
Αγαπάτε αλλήλοις εδίδαξε. Και λοιπόν; Πόσοι αλήθεια χριστιανοί ακολουθούν τον Λόγο του; Τούτες ειδικότερα τις μέρες η υποκρισία γιγαντώνεται, ο παπάς από άμβωνος φαντάζει σαν δεσπότης, σαν Πέρσης βασιλιάς, όλα κινούνται κατά πως πρέπει και η παράδοση συνεχίζεται.
Ό,τι λοιπόν μας παραδόθηκε, όσο παλιό κι αν είναι αυτό, εμείς το συνεχίζουμε. Είμαστε εγκλωβισμένοι στο παιχνίδι του παρελθόντος που επί της ουσίας απολύτως καμία αξία δεν έχει αλλά δρα πάνω μας πολύ έντονα μιάς και κυριαρχούν τα συναισθήματα. Αν δεν ακολουθήσει σήμερα ο άνθρωπος την παράδοση, τι θα του συμβεί; Τίποτα απολύτως, απεναντίας, δεν θα ζεί στο παρελθόν αλλά στο σήμερα, στο τώρα, στο παρόν. Μονάχα το παρόν έχει αξία, το παρελθόν και το μέλλον είναι καταστάσεις που προκαλούν βλάβες, φόβους, ανασφάλειες, και αποτέλεσμα όλων αυτών των εντάσεων είναι το άγχος.
Σαν δημιουργοί που είμαστε, εφόσον φτιάχνουμε τον μικρόκοσμό μας, έχουμε την δυνατότητα να τον αλλάξουμε μιάς και δεν τον στήσαμε καλά. Έχουμε όμως και την θέληση να κάνουμε την αλλαγή και να προχωρήσουμε; Μάλλον όχι, διότι η παράδοση κυριαρχεί ακόμα πάνω μας πολύ έντονα, όσα ειπώθηκαν -ανεξάρτητα τι είναι και τι όχι- έχουν ακόμα δύναμη.
Σημασία σε όλα αυτά έχει ότι ο Χριστός, δεν ζει στους ναούς του εμπορίου, αν ζεί, βρίσκεται στην καρδιά και στο μυαλό, βρίσκεται στις πράξεις και στη νοοτροπία. Είναι στο γίγνεσθαι και όχι στο φαίνεσθαι. Ούτε φυσικά ζήτησε να τον «εκπροσωπούν επί της γης» οι θρησκείες και οι αιρέσεις.
Καλή Ανάσταση σε όλο τον Κόσμο.
======
Δήμαρχε, σιδερένιος! Το κράνος σώζει ζωές.
Του Πεζοπόρου
Τo Οδοιπορικό μου
- Ποδοσφαιρικός αγώνας στο Άλσος Βέϊκου - Δήμαρχος εναντίον όλων
- Ποδοσφαιρικός αγώνας στο Άλσος Βέϊκου - Δήμαρχος εναντίον όλων
-Πλατεία Ιάκωβου Καμπανέλη...στο Γαλάτσι
- Διανόηση στο καφέ Ιντερνέτ ...
Ό Σωκράτης αναγνώριζε πρώτον ότι είναι άνθρωπος, δεύτερον ότι είναι Έλληνας καί τρίτον ότι θέλει νά γίνει Δίκαιος.
Ό Σωκράτης δέν ωμιλεί διά τούς Έλληνες, δέν θαυμάζει τούς Έλληνες, εάν τούς θαύμαζε δέν θά τούς κατηγορούσε, δέν θά τούς καταλαλούσε καί δέν θά καταδικάζετο είς θάνατον!
Ο Σωκράτης ωμιλεί καί θαυμάζει τούς Δίκαιους Ανθρώπους , σ’ αυτήν τήν Εθνικότητα νοιώθει ότι ανήκει καί δή ψυχικώς, διότι σωματικώς γνώριζε μέ σαφήνεια ότι ανήκει είς τούς Έλληνες.
Όταν τόν ερώτησαν ποίος είναι ό εχθρός όλων τών Ελλήνων υπέδειξε τούς Ιουδαίους, αλλά δέν είπε διατί, ούτε εάν είχαν δίκαιον ή άδικον, πιθανώς επειδή ίσως γνώριζε ότι έν μέρει είχαν δίκαιον καί έν μέρει άδικον, όπως καί σέ κάθε άλλον διεθνικόν, αλληλεθνικόν καί αμφοτερεθνικόν μίσος!
Συνεπώς, γνώριζε τούς εχθρούς όλων τών Ελλήνων, αλλά γνώριζε επίσης ότι εχθροί τών Ελλήνων ήσαν οί Έλληνες.
Μία Πατρίδα όπως η Ελλάδα η οποία καυχιέται ότι έχει δώσει καί «εφεύρει» τό φώς είναι ώς νά καυχιέται ότι έχει δώσει καί «εφεύρει» τό δίκαιον!
Εάν καχιεύται διά τό φώς τής χωρίς νά ενδιαφέρεται διά τό δίκαιον τής τότε τό φώς τής είναι κάλπικον.
Τό φώς τής Ελλάδος δέν τό έδωσαν όλοι οί Έλληνες αλλά οί φωτεινοί Έλληνες δηλαδή οί δίκαιοι ΆΝΘΡΩΠΟΙ Έλληνες!!!!!
Τοιουτοτρόπως εκφράζεται και ο γενναίος Πλούταρχος!!!!
Dim Pontios
Ακούστε αυτό το άσμα ..
iΣΤΟΡΙΚΗ ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Ο Ιωάννης Ράλλης υπήρξε ο πιό μισητός πρωθυπουργός από συστάσεως του Ελληνικού κράτους.
Διορίστηκε από τις Γερμανικές κατοχικές δυνάμεις και πέθανε υπόδικος περιμένοντας το δικαστήριο για τους δοσίλογους.
Πέθανε με το στίγμα του δοσιλογισμού πριν προλάβουν οι Άγγλοι προτέκτορες να τον ξεπλύνουν όπως τόσους και τόσους ομοίους του.
Κυριακή 25 Μαρτίου 1981 εν όψη της παρέλασης.
Ο Κων/νος Καραμανλής από το 1980 και αφού για να του βγουν τα κουκιά, έχει απορροφήσει την ακροδεξιά Εθνική παράταξη , γίνεται Πρόεδρος της Δημοκρατίας και στην εσωκομματική ψηφοφορία η Ν.Δ. μεταξύ του γιού του Ιωάννη Ράλλη Γεώργιου και του Ευάγγελου Αβέρωφ, εκλέγεται ο πρώτος και ταυτόχρονα αντικαθιστά τον Κ.Καραμανλή στην πρωθυπουργία της χώρας.
Το πρωτόκολλο για την συμμετοχή στην παρέλαση δεν επιτρέπει τη συμμετοχή των Εαμογεννών αντιστασιακών που το παράρτημα της ΠΕΑΕΑ στο Γαλάτσι απαριθμεί τότε 450 μέλη.
Εξάλλου τότε και μέχρι το 1982 που αναγνωρίστηκε η Εαμική Αντίσταση, οι μόνοι επίσημοι αντιστασιακοί ήταν οι ταγματασφαλίτες και οι συμμορίες των Βουρλάκηδων των Μαγγανάδων και των Σουρλαίων, σύμφωνα με το νόμο 159/1969 της χούντας ο οποίος εξακολουθούσε να ισχύει.
Στο ξεκίνημα της παρέλασης οι αστυνομικές δυνάμεις αρχίζουν να απωθούν και να προπηλακίζουν τους αντιστασιακούς προκειμένου να τους απομακρύνουν από την γραμμή και να αποτρέψουν την συμμετοχή τους.
Στο σημείο των επεισοδίων (Αγ. Γλυκερίας και Γαλατσίου ) ο αείμνηστος Νικολαϊδης και ο κουμπαρος μου Βασίλης φωτογραφίζουν τα γεγονότα.
Από το τσούρμο των οργάνων της τάξης και της αταξίας, ένας αστυφύλακας αντιλαμβάνεται τον Βασίλη και με άλμα βολ-πλανε΄επιχειρεί να του πάρει την μηχανή με τα πειστήρια της αστυνομικής βαρβαρότητας και αφού τον ρίχνει στο έδαφος με τις απαραίτητες "φιλικές" μπουνιές και κλωτσιές, με τη συνδρομή των συναδέλφων του συλλαμβάνεται και οδηγείται στο αστυνομικό τμήμα ματωμένος και πρησμένος από την "περιποίηση".
Την άλλη μέρα Δευτέρα πρωϊ ο Βασίλης αλλά και άλλοι συλληφθέντες από άλλους Δήμους, προσάγονται στον εισαγγελέα με μια σειρά ψεύτικες, ως συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις διαχρονικά κατηγορίες, μεταξύ των οποίων αντίσταση κατά της αρχής, νόμος 4000 περι τεντυμποϊσμου. Στο Βασίλη ο μπατσούλης έχει προσάψει και την κατηγορία της πρόκλησης σωματικής βλάβης για να δέσει η προσχηματική παραπομπή του.
Κατά τη διαδικασία του αυτοφώρου οι κατήγοροι υπέστησαν τον εξευτελισμό τους από τους συνήγορους όλων των κατηγορουμένων.
Στις ερωτήσεις των συνηγόρων άρχισαν να μπερδεύονται .- ως γνωστόν το ψέμα έχει κοντα ποδάρια - να εξευτελίζονται πέφτοντας συνεχώς σε αντιφάσεις με αποτέλεσμα να γίνονται καταγελαστοι στο ακροατήριο.
Από τότε έχουν περάσει 43 χρόνια. Κι όμως οι αστυνομικές πρακτικές δεν έχουν αλλάξει στο παραμικρό.
Κάθε φορά που παρανομούν λένε ψέματα πάντα με την κάλυψη της πολιτικής και υπηρεσιακής τους ηγεσίας, που το μόνο που καταφέρνουν είναι να απαξιώνονται στα μάτια και τη συνείδηση του κόσμου.
Και μόνο οι πρόσφατες περιπτώσεις του Ινδαρε, του ινδιάνου της Ν.Σμύρνης και άλλων περιπτώσεων, ων ουκ έστι αριθμός, επιβεβαιώνουν την απαξία τους.
Και για την 25η Μαρτίου 1821
Αιώνια τιμή στα τσαρούχια της Πελοποννήσου και της Ρούμελης που κόντρα στην κραταιά Οθωμανική αυτοκρατορία, την ιερή συμμαχία των Βασιλιάδων της εποχής ( κάτι σαν το ΝΑΤΟ την Ε.Ε. και την Ε.Κ.Τράπεζα σήμερα), το ανάθεμα της ηγεσίας της εκκλησίας, τους τουρκοχριστιανούς κοτζαμπάσηδες συνεταίρους στο γδάρσιμο του φτωχού ραγιά και όλης της Ευρωπαϊκής αντίδρασης, πέτυχαν να κάνουν το αδύνατο δυνατό και να φτιάξουν μια πατρίδα που είχε σχεδόν σβηστεί από τον χάρτη.
Δυστυχώς, μια Εθνική και κοινωνική επανάσταση στο ένα σκέλος της πέτυχε. Στο άλλο σκέλος της το κοινωνικό απέτυχε.
Ως προτεκτοράτο συστήθηκε μετα την επανάσταση και ως τέτοιο, συνεχίζει με άλλους προτέκτορες σήμερα
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ - ΨΥΧΗ ΒΑΘΙΑ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΤΣΩΝΗΣ του ΘΑΝΑΣΗ
ΥΓ.η φωτό ,από την απαγορευμένη παρέλαση των αντιστασιακών στην Θεσσαλονίκη(επεισόδια κι εκεί)
.