Αρχές Ιουνίου 2010 σε μία κααφετέρια στο Ψυχικό.
Η δαιμόνια Ελένη Ηλία της ομάδας Λόγου και Τέχνης της ΔΡΑΣΗΣ, μαζί με τις αχώριστες της ομάδας Δέσποινα Κουτσίκου και Ρίτσα Βινιεράτου, έχουν κλείσει ραντεβού σε καφετέρια στο Ψυχικό με τον Μάνο Ελευθερίου, τον ποιητή,τον στιχουργό,τον πεζογράφο.Κι εγώ μαζί τους, δυσφορώντας .
Ξεπροβάλλει κάποια στιγμή ένας σκυφτός άνθρωπος που δεν σε προδιαθέτει για πολλά – πολλά .Χρειάστηκε να τραβήξει αρκετά η συζήτηση, για να δώσει την συγκατάθεσή του να ανεβάσουμε το έργο του στο καλοκαιρινό φεστιβάλ του Δήμου Γαλατσίου της χρονιάς του 2010. Η συζήτηση κύλησε επίπεδη ,χωρίς σχήματα και μεγάλες κουβέντες.
Η προετοιμασία της εκδήλωσης "Αναφορά στον Μάνο Ελευθερίου" προχώρησε με αμφίβολη την συμμετοχή του.Κι όμως, την Δευτέρα 28/6/10 , νάτος ο ίδιος ο Μάνος Ελευθερίου ,νωρίς – νωρίς, καταφθάνει στο Γαλάτσι ,συνοδευόμενος από την αδελφή του, την Λιλή ζωγράφου. Τον υποδεχθήκαμε και ήπιαμε καφέ στην "Αλέα" , μέσα στο Άλσος.
Ήταν ένας άλλος άνθρωπος,βατός ,προσηνής,γλυκός. Τον αναγνώρισαν αρκετοί νεαροί μουσικοί και ζήτησαν την συμβουλή του για το πώς πρέπει να πορευτούν στο μέλλον τους. Την ορισμένη ώρα ανεβήκαμε στο θεατράκι της πόλης. Τον ανήγγειλε η Ελένη,τον προσφώνησα κι εγώ αναφερόμενος σε λόγια των έργων του:
"……Κύριε Μ.Ελευθερίου,σ αυτόν τον άρρωστο αιώνα που ζούμε,που τρέχει χωρίς υπερηφάνεια,που είναι `` άλλων τα καράβια κι άλλων τα λιμάνια `` εμείς καταφεύγουμε στην βιωματική και κοινωνική διάσταση του έργου σας ,μελοποιημένου και μη,και μέσα απ αυτό απογειωνόμαστε, ταξιδεύουμε, φανταζόμαστε, αγαπάμε, κλαίμε,τραγουδάμε, εκφραζόμαστε και ανασφαλείς και αβέβαιοι, ανταμώνουμε τις ρίζες μας, αντέχουμε, γινόμαστε αισιόδοξοι για να ξανάρθει η δημιουργική ελπίδα……… "
Έδειχνε να το απολαμβάνει.Παρότι δεν το συνήθιζε,σηκώθηκε ,δέχθηκε το μικρόφωνο,χαιρέτησε και είπε κουβέντες μεστές ,χωρίς όμως στόμφο.
Δεν κατάλαβα να ζήταγε κάτι περισσότερο ο Μάνος Ελευθερίου εκείνη την βραδιά. Έδειχνε ικανοποιημένος.Δέχθηκε και μας ακολούθησε στο green patrk, μετά την παράσταση,όπου στο μέσο μίας μεγάλης παρέας της ΔΡΑΣΗΣ ,δοκίμασε επιλεκτικά τους μεζέδες που παραγγείλαμε. Εγώ,όμως, ήμουν οργισμένος.Ο τεράστιος Μάνος Ελευθερίου ,που τον τραγουδάει όλη η Ελλάδα, που, τον προσκαλούν,ανά την Ελλάδα και αδυνατεί, να έχει έρθει στο Γαλάτσι και το επίσημο Γαλάτσι να απουσιάζει εξοργιστικά.
ΝΑΙ την ημέρα αυτή που η πόλη απένεμε την οφειλόμενη τιμή στον καταξιωμένο στην συνείδηση του λαού, ποητή των `` μελλουσών γενεών``,η τότε Δημοτική αρχή είχε ορίσει Δημοτικό Συμβούλιο!! Και να φανταστεί κανείς ότι η εκδήλωση αυτή είχε ενταχθεί στο "Πολιτιστικό καλοκαίρι του Δήμου" !!.
Ο μόνος που ένιωσε την ανάγκη να απολογηθεί γι αυτή την… απρέπεια, ήταν ο συμπαθέστατος φίλος και μέλος της ΔΡΑΣΗΣ και της θεατρικής ομάδας της, Θανάσης Μπούρας (του οφείλουμε ένα πολιτικό μνημόσυνο).
Στο προσκλητήριο τιμής στον Μάνο Ελευθερίου είχαν,προθύμως, προστρέξει ο Ν.Τάγκας με το συγκρότημά του, οι ηθοποιοί Βίκυ Κολτσίδα και Γιάννης Σταματίου,η τραγουδίστρια Καλλιόπη Βέτα,ο συνθέτης Γ. Ιωάννου και τα `` παιδιά`` της ΔΡΑΣΗΣ, Ναταλία Ηλία και Αλέξανδρος Πενταράς.
Παραθέτω ορισμένα τραγούδια που ακούστηκαν:
`` Παραπονεμένα λόγια``,`` Μες τα βιβλία της αγάπης `` `` Κάπου υπάρχει ένα νησί`` `` Που πηγαίνεις που πηγαίνω`` ``Ποιος τη ζωή μου `` ``Ζούμε αλλού `` ``Κάτω απ τη μαρκίζα `` ``Άλλος για Χίο τράβηξε ..`` `` Η σούστα `` `` Οι ελεύθεροι κι ωραίοι `` ``Του κάτω κόσμου τα πουλιά`` `` Μαλαματένια λόγια `` `` Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες " ``Στα χρόνια της υπομονής ```` ο τραίνο φεύγει στις οκτώ ``
Σημείωση: Το άρθρο γράφεται , κάτω από το βάρος της πρόσφατης απώλειάς του και τις παντοειδείς,ανά την Ελλάδα, αναφορές στο έργο του.
Του Ίκαρου Πετρόπουλου
Διαβάστε περισσότερα του ιδίου
Η ολοκλήρωση της εγκατάστασης του ΠΑΛΑΙ έγινε λίγο πριν τους ολυμπιακούς αγώνες του 2004. Η πονεμένη,όμως, ιστορία του ξεκινάει από το 2002. Την έχουν γράψει πολίτες κινηματικοί,ορισμένοι από τους οποίους έχουν φύγει ( Αστήθα, Ζαφειράκης… ).
Η "χρήση" της εγκατάστασης έχει περάσει από πολλά στάδια : Είχε χωροθετηθεί ως χώρος αθλητισμού – πολιτισμού, όμως η κυβέρνηση Καραμανλή ,το 2005, αλλάζει τη χρήση του ,και με …διεθνή διαγωνισμό, παραχωρείται, για 39 χρόνια , στην κοινοπραξία Sonae Sierra –ACROPOL Χαραγκιώνης για να γίνει εμπορικό κέντρο, τύπου MALL.
Όμως τότε και για πολλά ακόμη χρόνια, το kίνημα της πόλης ήταν εδώ,ενώ εδώ δεν ήταν οι νεόκοποι του 2015 και εντεύθεν,που "παίζουν" με το ΠΑΛΑΙ..
Το κίνημα της πόλης ,όχι μόνον απέτρεψε την επιχειρηθείσα, από την κοινοπραξία, πλαγιοσκόπηση της τοπικής κοινωνίας για να εξασφαλίσει κοινωνική συναίνεση, αλλά με συνεχή παρουσία ,ενέργειες και αξιοποίηση του προστατευόμενου χαρακτήρα της περιοχής,πολέμησε την διάτρητη "μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων " και ακύρωσε παράνομα χορηγηθείσα οικοδομική άδεια .Τελικά κατάφερε και η κοινοπραξία απεσύρθη.
Το καλοκαίρι 2015,μπροστά στον διαφαινόμενο κίνδυνο να παραχωρηθεί στην ΑΕΚ ( δηλώσεις Κοντονή…), η ΔΡΑΣΗ καλεί τον απερχόμενο Δήμαρχο Τσίρο,τον εκλεγέντα Δήμαρχο Μαρκόπουλο και τους ενεργούς πολίτες και ομόθυμα η πόλη αποφασίζει και συνυπογράφει ότι Το ΠΑΛΑΙ (κυψέλη αθλητισμού-πολιτισμού ) ανήκει στην νεολαία και μόνον της περιοχής.
Στη συνέχεια το τοπικό κίνημα,σε συνεννόηση με την νεοεκλεγείσα Περιφέρεια Αττικής, καταφέρνει και από τους τρεις Δήμους Γαλατσίου,Ν. Ιωνίας και του Δήμου Αθήνας λαμβάνονται ομόφωνες αποφάσεις διεκδίκησης και χρήσης της εγκατάστασης. Ταυτόχρονα αξιοποιεί τις αποφάσεις των Δήμων και σε συσκέψεις στην έδρα της αντιπεριφερειάρχου Ερμίνας Κυπριανίδου( παρόντων των Μαρκόπουλου,Γκότση,Βαρελά κι εκπροσώπων του κινήματος),συνομολογείται η αξιοποίηση και η χρήση της εγκατάστασης από τους τρεις Δήμους,ενώ η περιφέρεια δεσμεύτηκε για υλοποίηση μελέτης ενεργειακής αναβάθμισης της εγκατάστασης και την μείωση του κόστους λειτουργίας της.
Φαινεται,όμως,ότι όλοι,εκτός από το κίνημα της περιοχής, άλλα πράγματα είχαν στον νου τους. Έτσι μέσα από δύο "βελούδινες " καταλήψεις της εγκατάστασης από τον Δήμο Γαλατσίου (δήθεν κόντρα στην ΕΤΑΔ), βρέθηκε η φόρμουλα να βολευτούν όλοι.:
Ο Σκάι που πήρε τους περιούσιους χώρους, ο Δήμαρχος που εισπράττει εντυπώσεις και έσοδα(!) από την χρήση ορισμένων χώρων του και η αντιπεριφερειάρχης που απαλλάχτηκε από… ενοχλητικούς κινηματικούς πολίτες.
Πολλά περισσότερα μπορεί να πει κανείς για την ιστορία του ΠΑΛΑΙ,όπως και για την "ακυβερνησία" της λειτουργούσας εγκατάστασης. Δεν θα γίνουν κατανοητά, αν περιοριστεί κανένας στην πράγματι σπουδαία σάλα,όπου πράγματι αθλούνται ορισμένα παιδιά ορισμένων Συλλόγων,ή στο λαμπερό γυμναστήριο,πόσο μάλλον στις φωτισμένες αίθουσες του κεντρικού κτιρίου όπου τα talent show των Σκάι …
Όποιος,όμως, κάνει ένα προσεκτικό περπάτημα στην εγκατάσταση,μέσα κι έξω, θα καταλάβει τι είχαμε,τι αξιοποιούμε και πόσο το ΠΑΛΑΙ θα μπορούσε να "εξυπηρετήσει" τα παρκαρισμένα στις καφετέριες παιδιά μας αλλά και τους πολίτες, τους Συλλόγους.
Εντύπωση,πάντως,προκαλεί ότι ο περιούσιος αυτός χώρος,που αναμφίβολα δεν έχει την δέουσα προσοχή και φροντίδα,έχει αρχίσει να νοιώθει το αποτέλεσμα της έλλειψης ενδιαφέροντος.
Θα το καταλάβει όποιος προχωρήσει κατ ευθείαν από την είσοδο ,χωρίς να στρίψει δεξιά ούτε στην πρώτη πάροδο που οδηγεί στο υπαίθριο γκαράζ ,ούτε στη δεύτερη πάροδο που οδηγεί στις παραχωρημένες στον Σκάι αίθουσες, αλλά συνεχίσει και, πριν στρίψει δεξιά στον βασικό δρόμο του περίβολου, εκεί θα βρεθεί ενώπιον, σεβαστού αριθμού αυτοκινήτων και `` μηχανών``,παρατημένων ,εν πολλοίς.άχρηστων και χωρίς πινακίδες να.. κοσμούν το χώρο.
Νομοτελειακά,με τα χρόνια, ,το ΠΑΛΑΙ , πέραν άλλων σχετικών με την σύμβαση ΕΤΑΔ – Δήμου Γαλατσίου , χωρίς πολιτική υπεύθυνης διαχείρισης και συντήρησης των χώρων του, θα μετατραπεί σε ασθενή της πόλης.
Ποιος ,όμως, ενδιαφέρεται πέραν της μύτης του και της τετραετίας του;
Του Ίκαρου Πετρόπουλου
Διαβάστε περισσότερα του ιδίου
Το "αντί" γενικά δεν είναι καλός οδηγός στη ζωή.
Όμως, Δικαιωμά σου να είσαι και να δηλώνεις αντιΣΥΡΙΖΑ.
Ίσως νιώθεις προδομένος,ίσως να έχεις ακόμη και τύψεις, επειδή το πρώην κόμμα σου ,μεταξύ άλλων , δεν έδιωξε τους δανειστές και την τρόικα ( έγιναν εταίροι και θεσμοί!), δεν εντόπισε και δεν καταδίκασε τους υπεύθυνους της Ελληνικής τραγωδίας ( εθνικής ταπείνωσης ) ,μεταξύ των οποίων, εδώ και καιρό, συγκαταλέγεται πλέον, και ο ΣΥΡΙΖΑ .
Εγώ δεν σε κατηγόρησα γιατί, με αγαθή μεν προαίρεση ,χωρίς όμως σοβαρή κοινωνική και οικονομική προσέγγιση του προβλήματος της χώρας,πίστεψες άκριτα ότι προεκλογικά σου σέρβιραν.
Ούτε, γιατί σου απέκρυψαν την δύναμη των άτεγκτων δανειστών ,των ανεξέλεγκτων αγορών, του αδίστακτου κεφαλαίου ,και κάτω από ποιες προϋποθέσεις θα μπορούσε να προβάλλει αντιστάσεις η καταχρεωμένη Ελλάδα.
Κάποιοι,σε κάποιες άκρες, τα έλεγαν,εσύ,όμως,…εκεί!!.
Ποιο συγκροτημένο κίνημα με μελετημένες θέσεις και προετοιμασμένο λαό έβλεπες εσύ,που εγώ δεν διέκρινα; Αναφέρεσαι στο ΟΧΙ του 2015. Πράγματι, μπορούσε να ήταν αφετηρία για την "ώρα Ελλάδας", χρειάζονταν,όμως κι άλλα πολύ περισσότερα πράγματα,όχι μόνον από τον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί αυτός ,δεν αρκούσε.Ήταν λίγος.
Αδικείς,όμως,τον εαυτό σου, όταν με εγκαλείς ως κρυφοΣΥΡΙΖΑ , επειδή δεν σκέπτομαι και δεν κρίνω τα πράγματα όπως εσύ.
Αγαπητέ φίλε,Για να γυρίσει ο Ήλιος θέλει δουλειά πολύ. Και ο Ήλιος δεν θα γυρίσει με εγωκεντρικούς μωροφιλόδοξους αρχηγίσκους που δεν σπανίζουν ,ούτε στην αριστερά. Είναι μοιραίο ο λαός να απαγοητεύεται, όταν άκριτα στοιχισμένος πίσω από τον χαρισματικό, ή όχι, ηγέτη, διαπιστώνει την πραγματική πλευρά των πραγμάτων.Από τις διασπάσεις που ακολουθούν και τις αποχωρήσεις, προκύπτουν μικρές συλλογικότητες , όπου δεν απουσιάζουν,οι καπετάνιοι, οΙ αυλές ,η γραφειοκρατία. (ενδημικό φαινόμενο στην αριστερά)
Χρειαζόμαστε, πριν και πάνω απ όλα, όχι αρχηγούς,αλλά πραγματικά αριστερούς πολίτες που μοχθούν να μάθουν ,να καταλάβουν,να κρίνουν και μετά να αποφασίζουν και να δρουν. Χρειαζόμαστε αριστερούς πολίτες,κι όχι οπαδούς αρχηγών, γιατί οπαδοί υπάρχουν και στα γήπεδα όπου, άλλωστε, εκεί δεν προσδοκούν κάτι προσωπικό.
Μα δεν αντιλαμβάνεσαι ότι είναι πολύ φτωχό να ορίζεις, με απολυτότητα, την πολιτική σου στάση και θέση, σε συγχορδία με όλους αυτούς που καννιβαλίζουν τον ασθενή που οι ίδιοι έχουν στείλει στην εντατική; Δεν βλέπεις ότι,έτσι, γίνεσαι συνοδοιπόρος, αυτών που παίζουν με την ασθενική μνήμη του μόνιμα προδομένου λαού για να ξεχάσει τα ανομήματά τους;
Δεν εκνευρίζεσαι,βλέποντάς τους να στοιχίζονται δουλικά υπό τον Αυτιά- Σκάι, για λίγη δημοσιότητα και να διαμορφώνουν συνειδήσεις ;
Θέλουν να ξαναγυρίσουν, γιατί αυτή είναι η δουλειά τους,είναι ``επαγγελματίες`` οι άνθρωποι. Εσύ,όμως,είσαι μία άδολη ψυχή που παίζεις στο γήπεδό τους.Κι αυτό είναι άδικο για σένα.
Και το ερώτημα : Είμαστε ανήμποροι, καταδικασμένοι.Όχι βέβαια.Η κοινωνία ποτέ δεν πεθαίνει. Ο καθένας ,στην γενηά του, δουλειά μυρμηγκιού και η μεγάλη ώρα δεν θα αργήσει.Αν δεν προλάβει εμάς ,τους επόμενους.Άλλωστε ,το "σύστημα" έχει τόσες αδυναμίες. Θυμήσου τη ρήση του μεγάλου τιμονιέρη: "χάρτινη τίγρης". Και ο μεγάλος ΜΆΟ δεν κρίνεται στα γεράματά του,όπως ο μεγάλος ΜΙΚΗΣ δεν θα κριθεί από τη θέση του έναντι του σκοπιανού.
.
Ας κλείσουμε και λίγο… φιλοσοφικά:
Αντί να γίνεσαι δέκτης της κατακλυσμιαίας κομματικής προπαγάνδας,ένθεν κι εκείθεν, στάσου σ εκείνα που συμβαίνουν γύρω σου. Στον τόπο σου,στην γειτονιά σου.Στο Δήμο σου. Θα καταλάβεις πολύ περισσότερα αν ενεργήσεις και μερικές φορές αυτενεργήσεις γύρω απ αυτά.Καταντά βολικό αλλά και δηλητηριώδες να πιστεύεις ως δικές σου απόψεις- θέσεις που άλλοι με …πολύ λογική μας περνάνε..Σκέψου το λίγο.Φέρε στο νου σου τις τοπικές εκφράσεις του κομματικού συστήματος .Τέλος,σκέψου ότι μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να έγινε σαν τα μούτρα τους,ουδόλως , όμως,τούτο σημαίνει ότι ορισμένοι άνθρωποί του στο Γαλάτσι και αλλού ,δεν είναι καλοί πολίτες με αξιοσημείωτο παρελθόν.
Του Ίκαρου Πετρόπουλου
Διαβάστε περισσότερα του ιδίου