Η καθημερινότητα στη Γαλλία είναι περισσότερη αριστερή από αυτή της Ελλάδας. Ναι, αυτό άκουσα από την κ. Αρβελέρ σε ένα βιντεάκι και μου κίνησε το ενδιαφέρον. Σε διάρκεια, κράτησε περί τα 10 λ. Μόνο ένας αριστερός, συνέχισε θα δεχτεί τον γάμο ομόφυλων ζευγαριών και στο άκουσμα αυτό ανατρίχιασα, διότι αυτό πρότεινε και ο σημερινός πρωθυπουργός της χώρας μας. Αναφέρθηκε στη συνέχεια στην κοιτίδα του γένους -που είναι η Κωνσταντινούπολη- και που δυστυχώς δεν την έχουμε απελευθερώσει ακόμα -όπως σημείωσε-, στη συνέχεια δε αναφέρθηκε στο «άλμα» των Ελλήνων να παρακάμψουν το χιλιόχρονο Βυζάντιο και να πάνε κατευθείαν στην Αθήνα του Περικλή, σημειώνοντας μάλιστα με σκωπτικό τρόπο το «άλμα» αυτό.
Αμέσως ο νους μου έτρεξε λίγο πίσω, στην εποχή που στην πολιτική μεσουρανούσε ο Ιωάννης Κωλέττης, ο πρώτος που διατύπωσε τον όρο «Μεγάλη Ιδέα» στη Συντακτική Συνέλευση του 1844, λέγοντας από το βήμα: «Το βασίλειο της Ελλάδας, δεν είναι όλη η Ελλάδα, αλλά μόνο ένα μέρος της, το μικρότερο και το φτωχότερο. Έλληνας δεν είναι μόνο όποιος ζει μέσα σε αυτό το βασίλειο, αλλά και εκείνος που ζει στα Ιωάννινα, στη Θεσσαλία, στις Σέρρες, στην Αδριανούπολη, στην Κωνσταντινούπολη, στην Τραπεζούντα, στην Κρήτη, στη Σάμο και σε όποια γη συνδέεται με την ελληνική ιστορία και την ελληνική φυλή». Ο αλυτρωτισμός της Μεγάλης Ιδέας, έγινε αργότερα, στα χρόνια του Βενιζέλου, μία από τις κύριες αιτίες του εθνικού διχασμού, ανάμεσα σε βενιζελικούς και βασιλικούς.
Η κ. Αρβελέρ, έξυσε «πληγές» από την πολυθρόνα της στο Παρίσι, συνέχισε όμως ακάθεκτη να μας διδάσκει ιστορία, αναφέροντας στη συνέχεια ότι η Ευρώπη έχει να δει πόλεμο κάπου 80 χρόνια. Σε ερώτηση δε του δημοσιογράφου: μα έγινε πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία, απάντησε: όχι, η Γιουγκοσλαβία δεν ανήκει στην Ευρώπη, επικροτώντας έμμεσα την ολική καταστροφή της πολύπαθης χώρας επί βασιλείας Κλίντον. Η Βουλγαρία όμως και η Ρουμανία ανήκουν στην Ευρώπη για την διανοούμενη κ. Αρβελέρ.
Η αριστερή κ. Αρβελέρ, αυτό δηλώνει, δεν είναι δικό μου αυτό το συμπέρασμα, είπε και κάτι άλλο που με τάραξε, είπε δηλαδή ότι στην Ελλάδα υπάρχει έντονος ρατσισμός αλλά αυτός είναι ενδοφυλετικός, δηλαδή, ο μορφωμένος δεν θα μιλήσει σε έναν αμόρφωτο, ένας πλούσιος δεν θα μιλήσει σε ένα φτωχό, κτλ. Σε αυτό μπορεί και να συμφωνήσω μαζί της, τι στο καλό, δεν μπορείς να διαφωνείς με όλους και για όλα.
Ένιωσα ότι -ακούγοντάς την-, μου δίνει συμβουλές, πως να σκέφτομαι, τι να σκέφτομαι, την άκουγα με στωικότητα και το ομολογώ, περίμενα να κάνει κάποια μικρή έστω νύξη και στο γιατί δεν έχουμε γίνει ακόμα κράτος ανεξάρτητο, γιατί διαρκώς συνεχίζουμε να δείχνουμε την υποταγή μας στην πολιτισμένη Ευρώπη, είτε έχουμε κυβερνήσεις δεξιές, σοσιαλιστικές και αριστερές. Αν και κακός μαθητής στην ιστορία, θυμήθηκα τα ζουμερά λόγια του Σέρ Έντμουντ, Βρετανού πρεσβευτή στην Ελλάδα το 1841, όπου ο άνθρωπος έβαλε τα πράγματα σε τάξη: «Μία ανεξάρτητη Ελλάδα είναι παραλογισμός. Η Ελλάδα μπορεί να γίνει είτε αγγλική είτε ρωσική, και αφού δεν πρέπει να γίνει ρωσική, είναι ανάγκη να γίνει αγγλική».
Αλήθεια, τι ωραία πράγματα μπορείς να μάθεις αν ανοίγεις που και που βιβλία και αντιλαμβάνεσαι ότι το παράλογο στο οποίο βρισκόμαστε, έχει λογική εξήγηση; Τέλος πάντων, ένιωσα ότι άκουγα τον Αδαμάντιο Κοραή να μιλάει, που αν τον παίρναμε στα σοβαρά, ακόμα σκλάβοι στους Οθωμανούς θα ήμασταν.
Σοφότερος σαν ένιωσα απ’ όσα με συμβούλεψε η κ. Αρβελέρ, ετοιμάστηκα για τον ναό της διανόησης, που ειρήσθω έν παρόδω, την παγωμένη αυτή εποχή ούτε σόμπα δεν ανάβει το κατάστημα για να μην μολύνει το περιβάλλον.
Ιωσήφ Στάλιν – Πεζοπόρος
To Οδοιπορικό μου
- Εκλογική ανατροπή προ των πυλών
- Πίκρα...στην πόλη μας και όχι μόνο
- Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως & επανάσταση 1821
- Ποδοσφαιρικός αγώνας στο Άλσος Βέϊκου - Δήμαρχος εναντίον όλων
- Ποδοσφαιρικός αγώνας στο Άλσος Βέϊκου - Δήμαρχος εναντίον όλων
-Πλατεία Ιάκωβου Καμπανέλη...στο Γαλάτσι
- Διανόηση στο καφέ Ιντερνέτ ...
Πρὸ ἡμερῶν, τὸ Christmas Theater, φιλοξένησε στὸ Παλαὶ τοῦ Γαλατσίου τὴν Ὀρχήστρα Μότσαρτ τῆς Βιέννης. Οἱ συναυλίες τῆς Ὀρχήστρας πραγματοποιοῦνται στὶς μεγαλύτερες καὶ διασημότερες αἴθουσες συναυλιῶν τῆς Βιέννης, καὶ συγκεκριμένα στὸ Golden Hall τῆς Musikverein, στὸ Wiener Konzerthaus καὶ στὸ Great Hall τοῦ Hofburg (Αὐτοκρατορικὸ ἀνάκτορο).
Οἱ πενῆντα δεξιοτέχνες μουσικοὶ τῆς Ὀρχήστρας ξεκίνησαν τὸ μουσικό τους ταξίδι μεταφέροντας μας, στὴ Βιέννη τοῦ 18ου αἰῶνα, ἑρμηνεύοντας μερικὰ ἀπὸ τὰ γνωστότερα καὶ πιὸ ἀγαπημένα ἔργα τοῦ Μότσαρτ. Στὴ συνέχεια ἀκολούθησαν τὰ πασίγνωστα βὰλς καὶ οἱ πόλκες τῆς οἰκογένειας τῶν Στράους σὲ ἕνα ρομαντικὸ καὶ ὀνειρικὸ στροβιλισμό. O Ὡραῖος Γαλάζιος Δούναβης, τὸ Αὐτοκρατορικὸ Βάλς, ἡ Εἰσαγωγὴ τῆς Νυχτερίδας, τὸ πασίγνωστο Ἐμβατήριο Radetzky εἶναι μερικὰ μόνο ἀπὸ τὰ ἀριστουργήματα ποὺ ἑρμήνευσαν οἱ αὐθεντίες τοῦ βιεννέζικου μουσικοῦ ἰδιώματος.
Στὴν πόλη μας, ἕνα τόσο σημαντικὸ πολιτιστικὸ γεγονὸς πέρασε ἀπαρατήρητο. Κανένα μέσο δὲν ἀξιώθηκε νὰ ἀφιερώσει μία μικρὴ ἔστω στήλη, κανένας youtuber τύπου Larry King, δὲν ἔβγαλε στὸ γυαλὶ τῆς μειονεξίας κάποιον, ἕναν ἁπλὸ μουσικὸ αὐτῆς τῆς θαυμάσιας ὀρχήστρας. Ναί, μᾶλλον εἶναι ντεμοντὲ τέτοιου εἴδους πολιτιστικὰ δρώμενα.
Ἂν χόρευε κανεὶς Πελοποννήσιος, ἕνας Ρουμελιώτης, ἕνας Ἠπειρώτης ἢ ἕνας Ναξιώτης, θὰ εἶχαν σπάσει τὰ πληκτρολόγια μὲ τὰ τσιφτετελοπανηγύρια τους, στὸ ὄνομα τάχα μου τῆς παράδοσης. Τοὐλάχιστον ἕνας συμπολίτης μας ποὺ δηλώνει ντεμοντὲ ἐπειδὴ εἶναι μουσικὸς τοῦ ρεμπέτικου, εἶναι εἰλικρινής, δὲν πουλάει φούμαρα, τραγουδᾶ τὸν πόνο του καὶ λόγος ἄλλος δὲν μᾶς πέφτει.
Ἂν γινόταν καμιὰ κομματικὴ μάζωξη ὅπου ὁ κάθε πικραμένος πάει γιὰ νὰ νιώσει τὸ χάδι κάποιας, ἔστω καὶ μικρῆς ἐξουσίας, θὰ ἀνατρίχιαζε εἰδησεογραφικὰ ὁ ἀγαπητὸς Larry ἢ τὰ ὑπόλοιπα μέσα τῆς πόλης μας. Μὲ τὸν Μότσαρτ ὅμως καὶ τὸν Στράους, οὐδεμία ἀνατριχίλα παρὰ πλήρης ἀδιαφορία ἢ πλήρης ἄγνοια.
Ἔτσι κινοῦνται τὰ πράγματα, «ἀνατριχιάζουμε» μὲ τὴν καψούρα -ποὺ καὶ αὐτὴ ἀκόμα καλὴ εἶναι-, φουντώνουμε μὲ τὶς «βεργοῦλες», ἀρχίζουμε καὶ μετεωριζόμαστε μὲ τὸν πόνο τοῦ Καζαντζίδη καὶ λοιπῶν παλιῶν, ἀρχίζουμε νὰ πετᾶμε πλέον μὲ τὸ ἆσμα «πιτσιρίκα» τοῦ ἀγαπητοῦ Ματθαίου, ὁδεύουμε πρὸς τὸ διάστημα μέσῳ τῆς νεολαϊκῆς μουσικῆς σκηνῆς ποὺ δὲν ἔχει ἀπολύτως τίποτα, οὔτε μουσικὴ οὔτε στίχους. Τί ἔχει; Τίποτα. Καὶ οἱ μᾶζες κάνουν εἰκονίσματα τὸ «τίποτα».
Ἡ λαϊκή μας μουσικὴ (ἡ δημοτική), εἶναι φανταστική, ἀλλὰ ὅ,τι ἀκούγεται στὸ ὄνομά της στὸν καιρό μας εἶναι ψευδές, παραποιημένο, εὐτελές. Ὁπότε, πρὸς τί καὶ γιὰ ποιό λόγο, ἀλλὰ καὶ γιὰ ποιό κοινὸ νὰ ἀσχοληθεῖ ἀκόμα καὶ ὁ youtuber Larry; Συνέχισε ἐσὺ ἀγαπητὲ Larry νὰ καλεῖς κάθε ἑβδομάδα τὴν πίκρα καὶ τὴν παρακμὴ στὸ studio σου, ἂς συνεχίσουν οἱ «ἐνεργοὶ πολῖτες» νὰ ἀσχολοῦνται μὲ γατάκια καὶ μὲ μποστάνια στὸ δρυοδάσος τοῦ Γαλατσίου, ἐπιτρέψτε ὅμως καὶ σὲ ἐμᾶς, ὅπως ἀγαπᾶμε τὴν δημοτική μας μουσική, ἄλλο τόσο νὰ ἀγαπᾶμε καὶ τὴν κλασικὴ μουσική.
Ἀσχοληθεῖτε ἐσεῖς ἂν ἔκανε βόλτα μὲ τὸ παπί του ὁ δήμαρχος, ποιοὶ τὸν ἔγλυψαν τὴν ἑβδομάδα ποὺ μᾶς πέρασε, μεταλαμπαδεῦστε τὶς «ἰδέες σας» στὶς συναθροίσεις τῶν δέκα ἀτόμων ποὺ κάνετε καὶ ἀλληλοθαυμάζεστε, ἀσχοληθεῖτε μὲ τὸ τί ἄρωμα φόρεσε ὁ Κασελάκης, πόσο γέλασε ὁ Μητσοτάκης, τί ἔφαγε ὁ σύντροφος Κουτσούμπας.
Ναί, τὸ δημοτικὸ λεωφορεῖο περνᾶ ἀνὰ μία ὥρα ἀπὸ κάθε στάση!
Του Πεζοπόρου
To Οδοιπορικό μου
- Εκλογική ανατροπή προ των πυλών
- Πίκρα...στην πόλη μας και όχι μόνο
- Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως & επανάσταση 1821
- Ποδοσφαιρικός αγώνας στο Άλσος Βέϊκου - Δήμαρχος εναντίον όλων
- Ποδοσφαιρικός αγώνας στο Άλσος Βέϊκου - Δήμαρχος εναντίον όλων
-Πλατεία Ιάκωβου Καμπανέλη...στο Γαλάτσι
- Διανόηση στο καφέ Ιντερνέτ ...
Στην Αθηνα και σε άλλες πόλεις της ωραίας πατρίδας μας, συναγωνίζονται τις μέρες των Χριστουγέννων, ποια θα στολίσει μεγαλύτερο έλατο. Ποια πόλη θα τοποθετήσει στα νεκρά κλαδιά ψεύτικα μπιχλιμπίδια, ιλουστρασιόν για να χτυπάνε στο μάτι, άχρηστα αντικείμενα χάριν της παράδοσης.
Αλήθεια έν Χριστώ αδελφοί μου, ζήτησε ποτέ ο Χριστός τέτοιες γελοιότητες από τους ανθρώπους; Προκάλεσε ποτέ με την εμφάνισή του όπως προκαλούν οι σημερινοί παπάδες και δεσποτάδες με τις πλουμιστές πέρσικες φορεσιές τους; Ζήτησε ποτέ ο Μέγας Διδάσκαλος, κάτι υλικό για τη δόξα του ονόματος του;
Κάποτε πρέπει να σταματήσουν τα παραμύθια, όλα αυτά τα άθλια ψεύδη που είναι περιττά διότι σε κανένα από αυτά δεν βρίσκεται ο Χριστός. Αν αναζητήσει κανείς τον Χριστό αυτές τις μέρες (επειδή αυτό απαιτεί η συνήθεια), ας ψάξει να τον βρει αλλού, δίπλα στους πεινασμένους και κατατρεγμένους, κοντά στις πόρνες και στους ναρκομανείς, κοντά σε κάθε άνθρωπο του περιθωρίου που έγινε δακτυλοδειχτούμενος απ’ όλους εμάς τους «καθώς πρέπει», τους βολεμένους, τους τυχερούς, επειδή δεν μας έλαχαν στη ζωή εμπόδια τέτοια που να μας κάνουν να χάσουμε τον προσανατολισμό μας.
Αν παρατηρήσουμε γύρω μας, στη μικρή πόλη που ζούμε, υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ανάγκες, τουλάχιστον αυτές τις «άγιες μέρες», ας βρούμε τρόπους να απαλύνουμε τη φτώχεια τους και κάθε πόνο ψυχοσωματικό που αυτή σέρνει μαζί της. Αλλά δεν θα το κάνουμε.
Θα συνεχίσουμε να λέμε ψέματα στα παιδιά για άη βασίληδες και σάντα κλάους, για έλκηθρα και ταράνδους και φυσικά για τα υλικά άχρηστα αγαθά που κουβαλάνε για να εξάψουν τη παιδική φαντασία, που κι αυτή από πολύ νωρίς μαθαίνει στον ακραίο υλισμό και γίνεται έν δυνάμει άκρως καταναλωτική.
Αν πραγματικά κάποιοι, ελάχιστοι, ζητάνε την Αγάπη, ας πάρουν το παιδί τους από το χέρι, κρατώντας μία σακούλα με τρόφιμα ο γονιός κι άλλη μία σακούλα με τρόφιμα το παιδί και ας πάνε στο δημαρχείο ή όπου αλλού συγκεντρώνουν τρόφιμα για απόρους συμπολίτες μας. Να μάθει το παιδί από νωρίς την έννοια της συμπόνοιας και της αδελφοσύνης, της ανιδιοτελούς προσφοράς, της αγάπης για τον πλησίον του. Αγαπάτε Αλλήλοις δεν φώναξε ο Χριστός; Ακολουθεί κανείς από εσάς που θέλετε να λέγεστε χριστιανοί τα Λόγια του; Τη Διδαχή του;
Πετάξτε στην άκρη την ψευδή παράδοση κι αντικρύστε την ζωντανή πραγματικότητα, αντί να γεμίσετε τα σπίτια σας με στράς και μπιχλιμπίδια, αγοράστε τρόφιμα και ρούχα για όσους τα έχουν ανάγκη. Αποφασίστε κάποτε να γίνεται χριστιανοί στη πράξη και όχι στο όνομα. Αλλά όχι, δεν σας αρέσουν αυτά διότι έχετε μάθει στην υποκρισία, στη μεγάλη αφέντρα του βίου σας.
Λέω μπράβο στο Δήμο Γαλατσίου που διάλεξε ένα λιτό στόλισμα (ούτε αυτό είναι απαραίτητο), για τις μέρες αυτές της υποτιθέμενης αγάπης, μπράβο που φροντίζει απόρους συμπολίτες μας. Μπράβο όμως και στους αφανείς συμπολίτες μας που δίνουν αθόρυβα, χωρίς φανφάρες και λόγια μεγάλα, σ’ αυτούς που δεν βγαίνει τ’ όνομά τους στην επιφάνεια, διότι αυτοί που δίνουν με την καρδιά τους, οι ανιδιοτελείς, είναι ταπεινοί άνθρωποι, δεν πουλάνε τις πράξεις τους χάριν της δημοσιότητας.
Ναι, υπάρχουν στη πόλη μας άνθρωποι της σιωπηλής προσφοράς. Όσοι διαλαλούν τη προσφορά τους, σε όλα τα επίπεδα της ζωής της πόλης μας, είναι όχι μόνο υποκριτές αλλά και συμφεροντολόγοι. Οι περισσότεροι δε συμφεροντολόγοι απαντώνται στις «ιδεολογικές ομάδες».
Έχουμε χρέος να πούμε κάποτε στα παιδιά μας ότι τα Χριστούγεννα, είναι μία πανάρχαια γιορτή και δεν γεννήθηκε τη μέρα αυτή ο Χριστός. Έχουμε χρέος να πετάξουμε στα σκουπίδια την παράδοση που εμπεριέχει ψεύδη. Έχουμε υποχρέωση ως άνθρωποι, να δίνουμε το χέρι μας σε όσους θέλουν βοήθεια. Μπορεί να σας κακοφανεί, αλλά όλοι εμείς είμαστε ΕΝΑΣ.
Καλή Χρονιά σε όλους μας
Του Πεζοπόρου
To Οδοιπορικό μου
- Εκλογική ανατροπή προ των πυλών
- Πίκρα...στην πόλη μας και όχι μόνο
- Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως & επανάσταση 1821
- Ποδοσφαιρικός αγώνας στο Άλσος Βέϊκου - Δήμαρχος εναντίον όλων
- Ποδοσφαιρικός αγώνας στο Άλσος Βέϊκου - Δήμαρχος εναντίον όλων
-Πλατεία Ιάκωβου Καμπανέλη...στο Γαλάτσι
- Διανόηση στο καφέ Ιντερνέτ ...
Ήρθε στην επικαιρότητα η πλατεία Ηνιόχου με αφορμή τα σκοτεινά σχέδια του Δήμου για την αξιοποίησή της. Οι μπροστάρηδες της δημιουργίας του πάρκου αυτού πριν δυό τουλάχιστον δεκαετίες, ίσως και παραπάνω, δικαίως μπορεί να πει κανείς, αντέδρασαν σφόδρα στην απόφαση του Δήμου για υπόγειο πάρκινγκ που θα εξυπηρετήσει έναν καλό αριθμό αυτοκινήτων και θα βελτιώσει το χρονίζον αυτό πρόβλημα. Δεν επιθυμούν καμία υπογειοποίηση διότι, όπως υποστηρίζουν, θα χαθεί οριστικά το πάρκο που τόσο για την ύπαρξή του μόχθησαν.
Οι «προοδευτικοί κύκλοι» της πόλης μας, αντιδρούν στην ιδέα και μόνο κατασκευής υπογείων πάρκινγκ, πόσο μάλλον για την πλατεία Ηνιόχου, το Άγιο Δισκοπότηρο του αγώνα τους. Βέβαια, οι κύκλοι αυτοί έχουν την απόλυτη μειοψηφία στα εκλογικά δρώμενα της πόλης μας, όμως έχουν φωνή, και η φωνή τους πρέπει ν’ ακούγεται. Αυτό ακριβώς κάνει ο δήμαρχος του Γαλατσίου, ακούει, αφουγκράζεται τις αγωνίες ακόμα και των μειοψηφιών, διότι αποτελούν κι αυτές μέρος του συνόλου. Οι διαφωνίες που υπάρχουν μεταξύ των μεν και του δε, ενισχύουν την δημοκρατικότητα που διέπει τον Δήμο μας. Στη σύγχρονη κοινωνία μας, όλες οι απόψεις (οι άγνοιες δηλαδή) πρέπει ν’ ακούγονται κι ας επικρατήσει στο τέλος η χειρότερη ή η καλύτερη άποψη (άγνοια).
Ο δήμαρχος όμως, βλέποντας το μέλλον όσο κανείς άλλος αφενός και αφετέρου από την θέση ισχύος που είναι επειδή τον επέλεξε η μεγάλη πλειοψηφία των συμπολιτών μας, πάει το θέμα του Γαλατσίου, ένα βήμα μπροστά, ή μάλλον, για να είμαι πιο ακριβής, προχωρά παρασάγγας μπροστά, τόσο, που και οι χαρτορίχτρες θα σκίσουν τα πτυχία τους. Τι κάνει;
Φτιάχνει στο Γαλάτσι μία νέα πόλη από τα θεμέλια. Πόλη καινούργια από τα θεμέλια όπως γνωρίζουμε, γίνεται στο Ελληνικό, στο πρώην αεροδρόμιο και στη γύρω περιοχή. Η πόλη του Ελληνικού, η νέα Ριβιέρα όπως την αποκαλούν οι «ειδικοί», θα ωχριά όταν γεννηθεί το νέο Γαλάτσι. Ποιο είναι λοιπόν το σχέδιο;
Σύμφωνα με τα μεγαλύτερα αρχιτεκτονικά γραφεία του κόσμου που ανέλαβαν το έργο, όλη η πόλη του Γαλατσίου, θα ισοπεδωθεί. Θα γκρεμιστεί έκ θεμελίων δηλαδή. Στη συνέχεια, θα προηγηθούν όλες οι απαραίτητες υποδομές που θα είναι φυσικά υπόγειες. Όταν αυτές θα ολοκληρωθούν, κατά μήκος της πρώην Λ. Βέϊκου και των πρώην οδών Καραϊσκάκη & Παπαφλέσσα, θα αναγερθούν από 10 ουρανοξύστες των 222 μ. έκαστος. Σε κάθε ουρανοξύστη θα κατοικούν 5.000 άνθρωποι. Η κατασκευή τους θα απλωθεί κατά μήκος των δρόμων που προανέφερα.
Από εκεί και πέρα, όλο το υπόλοιπο Γαλάτσι, θα γίνει ένα τεράστιο πάρκο, τόσο, που το Άλσος Βέϊκου θα φαντάζει σαν το παρκάκι της Εύας, στα Άνω Πατήσια. Η πλατεία Ηνιόχου και όλες οι άλλες πλατείες θα εξαφανιστούν φυσικά. Οι αυτοκινητόδρομοι, όσοι γίνουν, θα υπογειοποιηθούν κι αυτοί. Επί του εδάφους, θα υπάρχουν αμέτρητοι δρόμοι για πεζούς, ποδηλατοδρόμια για τους ποδηλάτες, χώροι που θα κενώνουν τις ανάγκες τους τα οικόσιτα ζώα κατά την βόλτα τους, μικρά ηλεκτρικά τραίνα που θα ενώνουν την πόλη όλο το 24ωρο. Θέατρα, γήπεδα γκόλφ και τένις, κολυμβητήρια, άμαξες και ηνίοχοι θα συμπληρώνουν την πόλη του μέλλοντος.
Θα γίνουν ακόμα χώροι όπου σωματεία, κόμματα, κοινωνικές ομάδες πάσης φύσεως, θα συγκεντρώνονται για να πουν ελεύθερα τις απόψεις τους, να φέρουν τις αντιρρήσεις τους, να εκδηλώσουν τις αντιδράσεις τους, να εκφωνούν λόγους πύρινους και επαναστατικούς,
Πέραν αυτών των προηγμένων πραγμάτων που θα φανερώνουν κατά τον καλύτερο τρόπο το πάντρεμα της τεχνολογίας με τον παράγοντα άνθρωπο, θα ανοίξει ακόμα μία πύλη στο Άλσος του Βέϊκου στη νότια πλευρά του. Και τούτο διότι, η περιοχή αυτή μέχρι τα υιοθετημένα και τον λόφο Κόκκου, θα φιλοξενήσει πολιτιστικά κέντρα, πολλαπλών χρήσεων. Ένας δε δρόμος θα οδηγεί εντός του Άλσους έως ότου συναντήσει το εκκλησάκι της Κόκκινης Παναγιάς. Της μόνης εκκλησίας που θα σωθεί και η οποία θα γίνει η νέα μητρόπολη. Θα υπάρχει φυσικά και ο Άγιος Γεώργιος, αλλά αυτός θα έχει χαρακτηρισθεί μνημείο παγκόσμιου πολιτισμού από την Unesco.
Είκοσι (20) ουρανοξύστες, 100.000 άνθρωποι, 30.000 οικόσιτα ζώα, ένα αχανές πάρκο, θα συνθέτουν μία πόλη που, αν τη δει κανείς από ψηλά, δεν θα πιστεύει για την αρμονία που θα αντικρύζει. Αυτή η πόλη, το 2031 μ.Χ. θα είναι η πόλη μας. Αλλά τότε, μην μου αρχίσετε πάλι τη γκρίνια όπως κάνετε τώρα που, δεν είστε ικανοποιημένοι με τίποτα. Αμάν πια με τη μιζέρια σας!
Του Πεζοπόρου
To Οδοιπορικό μου
- Εκλογική ανατροπή προ των πυλών
- Πίκρα...στην πόλη μας και όχι μόνο
- Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως & επανάσταση 1821
- Ποδοσφαιρικός αγώνας στο Άλσος Βέϊκου - Δήμαρχος εναντίον όλων
- Ποδοσφαιρικός αγώνας στο Άλσος Βέϊκου - Δήμαρχος εναντίον όλων
-Πλατεία Ιάκωβου Καμπανέλη...στο Γαλάτσι
- Διανόηση στο καφέ Ιντερνέτ ...
Προς κάθε Δημοτική, Κοινωνική και Επικοινωνιακή κατεύθυνση
ΗΛΙΑΣ Ν. ΜΙΜΗΓΙΑΝΝΗΣ
ΝΕΣΤΟΡΑΣ ΧΑΤΖΟΥΔΗΣ
Ο δεύτερος τόμος της ιστορίας του, αποτυπώνει ευκρινέστατα την Δημοτική Ταυτότητα του Γαλατσίου
Γαλατσιώτες-Γαλατσιώτισσες
Πιστεύω, ότι ο δεύτερος τόμος της ιστορίας του Νέστορα Χατζούδη, δεν μελετήθηκε όσο είναι χρήσιμο, από την κοινωνία του Γαλατσίου.
Γι’ αυτό με την τωρινά παρέμβασή μου, θέλω να υπενθυμίσω την ιστορία αυτή με μία αναφορά και με μία πρόταση.
Α’) Με την αναφορά μου θέλω να υπογραμμίσω, ότι ο δεύτερος τόμος της ιστορίας του Νέστορα Χατζούδη, φωτογραφίζει διαφανέστατα και με όλα τα δεδομένα, την Δημοτική Ταυτότητα του Γαλατσίου
Παρενθετικά θέλω να σημειώσω, ότι η Γενική Συγγραφική μορφή , έχει τα χαρακτηριστικά του Α’ τόμου. Δηλαδή
· Η δομή είναι αρχιτεκτονική
· Η γλώσσα του κειμένου αποδοτική και όταν τονίζω αποδοτική εννοώ, ότι αποδίδει ευκρινέστατα και με σαφήνεια την πολιτική, κοινωνική κα Δημοτική κατάσταση εκείνης της εποχής.
Γενικά μπορεί να χαρακτηριστεί, ότι είναι μια Συγγραφή Αναγνωρισμένου ιστορικού, παρ’ ότι δεν έχει τέτοιου είδους σπουδές.
Τώρα ως προς την φωτογράφιση της Δημοτικής Ταυτότητας του Γαλατσίου, περιληπτικά αναφέρω ότι αποτυπώνονται
· Η χωροταξική θέση του Δήμου στο Λεκανοπέδιο
· Η πολεοδομική αναρχία, που γενικά χαρακτηρίζει τον Δήμο
· Η μη λειτουργική κατάσταση των υποδομών, όπως Δρόμοι, Αποχέτευση, Φωτισμός κ.λ.π.
· Τα ιδιαίτερα προβλήματα, των Συνοικιών.
· Μέχρι ποιου σημείου προχώρησε η βελτίωση αυτών και μέχρι που μπορούσε να φτάσει. Ποιες Συλλογικότητες και πρόσωπα λειτούργησαν θετικά ή αρνητικά για την παραπάνω προσπάθεια
· Την ασύνδετη πράσινη περίφραξη του Δήμου, ήτοι την ΛΑΤΟ, το Κτήμα Βέϊκου, το λατομείο Λεβεντάκη, τον Λόφο Αγίου Σπυρίδωνα, τα Σεντούκια, το Τάμα του Παπαδόπουλου.
Επίσης στον 2ο τόμο
· Αναφέρονται τα πολιτικά κόμματα της εποχής. Η Δυναμική τους, η λειτουργία τους και γενικότερα η θέση τους, για την επίλυση των θεσμικών και τοπικών προβλημάτων του Γαλατσίου
· Καταγράφονται οι Δημοτικές Παρατάξεις της περιόδου αυτής. Ο ρόλος τους και η πολύπλευρη Δημοτική πολιτική τους
· Αναφέρονται τα πρόσωπα που είχαν το δικό τους ρόλο στην Δημοτική Κατάσταση, με προεξάρχοντα τον τότε Δήμαρχο Βασίλη Παπαδιονυσίου
· Γενικότερα το όλο περιεχόμενο του 2ου τόμου, προήλθε από πολύχρονη προσπάθεια του Νέστορα Χατζούδη. Η περιγραφή του στηρίζεται σε έγγραφα, μαρτυρίες και πολλά άλλα αδιάσειστα στοιχεία. Είναι η παρουσίασή τους τόσο αντικειμενική, που δεν διστάζει να κάνει αυτοκριτική και κριτική και στην δική του πορεία, δεδομένου ότι είναι ένας από τους βασικούς πρωταγωνιστές της περιόδου εκείνης
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει, ότι ο κάθε πολίτης δεν έχει το δικαίωμα να έχει άλλες απόψεις και άλλες ερμηνείες σε συγκεκριμένα γεγονότα. Π.χ. προσωπικά έχω διαφορετικές απόψεις, διαφορετικές ερμηνείες σε δύο γεγονότα. Όπως τι έπρεπε να γίνει στις Δημοτικές Εκλογές του 1986 και τι δεν έπρεπε να γίνει μετά τις Δημοτικές Εκλογές του 1998, Αλλά αυτά είναι άλλης Κυριακής Ευαγγέλιο…
Αυτό όμως δεν αποδυναμώνει σε τίποτα, ότι ο 2ος τόμος της ιστορίας του Νέστορα Χατζούδη, είναι ένα σημαντικό ιστορικό ντοκουμέντο, που κάθε Γαλατσιώτης και Γαλατσιώτισσα πρέπει να το προμηθευτεί και να το μελετήσει. Γιατί μέσα στην Φωτογράφιση του έργου αυτού, όλοι θα διακρίνουν τον εαυτό τους. Είτε ως Δημότης, είτε ως μέλος κόμματος, είτε ως υποστηρικτής κάποιας Δημοτικής Παράταξης είτε ως συμμετέχων σε διάφορους Συλλόγους είτε σε άλλες Πολιτιστικές ή άλλες κοινωνικές δραστηριότητες. Είτε τέλος ως Αδιάφορος Πολίτης
Για τον λόγο αυτό είναι απαραίτητο , ο τόμος αυτός να γίνει Αντικείμενο Μεγάλης Συζήτησης και πολύπλευρου Διαλόγου, σε πολλές Συλλογικότητες και γενικότερα στην Κοινωνία του Γαλατσίου.
Προς τον σκοπό αυτό προχωρώ στην παρακάτω πρόταση
Β’) Το 2024 να ονομαστεί Δημοτικό Έτος του 2ου τόμου της ιστορίας του Νέστορα Χατζούδη
Αυτό σημαίνει, ότι θα γίνουν διάφορες Συζητήσεις σε πολλές Συλλογικότητες του Γαλατσίου , όπως
· Αναφορές και Διάλογος σε Συνελεύσεις όλων των πολιτικών κομμάτων. Αυτό βέβαια μπορεί να γίνει με πρωτοβουλία των αντίστοιχων Συντονιστικών Επιτροπών.
· Υπογραμμίσεις σε ολομέλειες Δημοτικών Παρατάξεων. Αυτό πάλι μπορεί να γίνει, με ευθύνη των αντίστοιχων Δημοτικών Επιτροπών
· Παρουσίαση σε Γειτονικές Μαζώξεις. Ποια είναι τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της κάθε Γειτονιάς, ποια σημαντικά προβλήματα αντιμετωπίστηκαν και πόσο προχώρησε η επίλυσή τους. Την πρωτοβουλία σε αυτή τη περίπτωση, πρέπει να έχει ομάδα πολιτών της συνοικίας
· Επικροτήσεις σε αντίστοιχες εκδηλώσεις και διάφορα Εθνικοτοπικά Κινήματα, για την παρουσία τους και την δράση τους
· Κλείσιμο αυτών των συζητήσεων προς το τέλος του έτους , με εβδομαδιαία συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο, για την συγκρότηση και λειτουργία τους. Τις Αντιθέσεις και Συνθέσεις την Αρχική εκείνη εποχή και την προοπτική που διαφαινόταν για το μέλλον.
Τώρα σε σχέση με την προσωπικότητα του Νέστορα Χατζούδη, απλά θέλω να υπενθυμίσω, ότι συμμετείχε σε Δημοκρατικούς, Κοινωνικούς, Κινηματικούς και Δημοτικούς Αγώνες. Γενικά είναι μια ξεχωριστή προσωπικότητα του Γαλατσίου και όχι μόνο.
Η προσωπική μας δε γνωριμία, άρχισε από την Μεταπολίτευση. Αρχικά ήταν θεσμική, δεδομένου ότι ο Νέστωρας Χατζούδης ήταν εκπρόσωπος της Δημοτικής Κίνησης του ΚΚΕ κι εγώ Γραμματέας της Τοπικής Οργάνωσης του ΠΑΣΟΚ και Δημοτικός Σύμβουλος. Αυτή η περίοδος ήταν μια περίοδος Συνεργασιών και Αντιθέσεων.
Στην συνέχεια ήταν Συμμετοχική σε διάφορα τοπικά κινήματα και με το Διάβα των χρόνων, σήμερα είναι Φιλική, με όλη την σημασία της λέξης , σε όλες της τις διαστάσεις.
Εύχομαι δε στον φίλο Νέστορα να είναι καλά στην υγεία του. Να συνεχίσει να γράφει πολλά ιστορικά ντοκουμέντα και για μετά τη 2000 περίοδο, καθώς επίσης και να χαίρεται την ζωή του, μαζί με την υπέροχη οικογένειά του. Σημειώνω δε, ότι η σύντροφος της ζωής του Σοφία, συμμετείχε και η ίδια σε πολλούς Δημοκρατικούς και Πολιτικούς Αγώνες.
Κλείνω δε την παρούσα παρέμβαση με την ΕΚΚΛΗΣΗ να προμηθευτούν και να μελετήσουν όλοι οι Γαλατσιώτες…..και προ πάντων νέοι τον 2ο τόμο της ιστορίας του Νέστορα Χατζούδη.
Γαλάτσι Νοέμβριος 2023
Ηλίας Ν. Μιμηγιάννης