- Πληροφοριακά Στοιχεία
Αδέποτο 9781010817199473, γεννημένο το 2016 , κάτοικος Δήμου Γαλατσίου, περιοχή Λόφου Κόκκου-γκαράζ.
Για τους φίλους Λουίζα.
Ήρθα στην ζωή πριν 7 χρόνια και όταν διαβάζετε αυτές τις γραμμές, δεν θα είμαι πια μαζί σας, έχοντας όμως βιώσει αγάπη και πολύ αδιαφορία.
Τους τελευταίους μήνες της ζωής μου βασανίστηκα από πληγές στο σώμα μου αρχικά και αργότερα από τα νεφρά μου, από μόλυνση και τσιμπούρι.
Λίγοι οι φίλοι που μου συμπαραστάθηκαν σ’ αυτή την περιπέτεια, σίγουρα όμως όχι η Αδιαφοροζωική του Δήμου Γαλατσίου.
Έχοντας πληγές στο σώμα, μεταφέρθηκα σε συμβεβλημένο κτηνίατρο στην….Ηλιούπολη, ο οποίος περιποιήθηκε τις πληγές μου και μου ζήτησε να επανέλθω εν ευθέτω χρόνο για στείρωση και κατόπιν για φιλοξενία σε κέντρο αποκατάστασης.
Ακουγόταν καλό, με τη μόνη διαφορά ,ότι ήμουν στειρωμένη χρόνια πριν…Ουφφφφ ευτυχώς κάποιοι το κατάλαβαν και απέφυγα μια δεύτερη «στείρωση»
Αυτό όμως είχε αντίκρισμα στην μετέπειτα πορεία μου, καθώς όταν με ξαναπήγαν, πάλι με πληγές, αποφάνθηκε ο ίδιος ο κτηνίατρος , ότι ήμουν μια χαρά και επέστρεψα, χωρίς καμιά φροντίδα στον χώρο μου (στους δρόμου), χωρίς να διαμαρτυρηθεί κανείς από την Αδιαφοροζωική του Δήμου, για την αντιμετώπιση που είχα.
Αργότερα αρρώστησα πάλι από τα νεφρά μου.
Αυτή τη φορά οι λίγοι αλλά πολύ καλοί φίλοι, με πήγαν σε γιατρούς στο Γαλάτσι, αναλαμβάνοντας μάλιστα και τα έξοδα.
Δυστυχώς όμως η κατάστασή μου επιδεινώθηκε και χρειάστηκε και κλινική υποστήριξη, την οποία η Αδιαφοροζωική του Δήμου αρνήθηκε.
Πλέον είμαι σε έναν άλλον κόσμο, μακριά από τους φίλους που αγάπησα, αλλά ήσυχη από κακούς και αδιάφορους και θα αντικρύζω τον δικό μου ήλιο…χωρίς γυαλιά!!!
Με αγάπη και πολλά φιλικά γαυγίσματα
Λουίζα
Παράδεισος 2023
- Πληροφοριακά Στοιχεία
Ο λύκος, λέει ο Λαός, την τρίχα αλλάζει και όχι την περπατησιά του
Με τα πρόσφατα γεγονότα στην πλατεία Εξαρχείων, όπου κόβονται και τα ελάχιστα δέντρα εκεί και με τις τελευταίες διαρροές που αφορούν την πλατεία Ηνιόχου θυμήθηκα μια παλιά ιστορία.
Πριν από αρκετά χρόνια, Δήμαρχος Αθηναίων είναι ο Νικήτας Κακλαμάνης και η πλειοψηφία του αποφασίζει το αλσάκι Πατησίων και Κύπρου που με πρωτοβουλία των περιοίκων έχει δεντρο φυτευτεί, να γίνει χώρος στάθμευσης. Και τότε αρχίζει η επιχείρηση τσιμεντοποίησης της οποίας το πρώτο στάδιο είναι το κόψιμο των δέντρων και το ξερίζωμα των θάμνων.
Επικεφαλής των συνεργείων αυτής της επιχείρησης είναι ένας έμμισθος τύπος, γνωστός και τότε Γαλατσιώτης. Πληροφορημένοι οι κάτοικοι μαζί με διάφορες συλλογικότητες περιφρουρούν το χώρο. Αποτέλεσμα αχάραγα μιά μέρα όταν επιπίπτουν με τα πριόνια οι 'κανίβαλοι και οπωσδήποτε φίλοι του πρασίνου, με διευθύνοντα την επιχείρηση τον περί ου ο λόγος Γαλατσιωτη, βρίσκουν μπροστά τους ισχυρή αντίδραση και αντίσταση στα "οικολογικά τους ενδιαφέροντα". Να σημειωθεί ότι από αυτή την επιχείρηση ο συμπαθής κατά τα άλλα Κακλαμάνης απέκτησε το προσωνύμιο " Μίστερ Πριόνης". Τελικά μετά από μακροχρόνιες μάχες με τα ΜΑΤ στο δρόμο καθώς και στα δικαστήρια, αυτός ο χώρος, ελπίζουμε οριστικά, έχει παραμείνει χώρος πρασίνου και αναψυχής. Μια μικρή ανάσα για την βεβαρημένη έτσι κι αλλιώς περιοχή εκεί.
Κατά τη διάρκεια δε αυτής της επιχείρησης και όταν περνούσε το λεωφορείο του Γαλατσίου από εκεί, ο συγκεκριμένος "οικολόγος Γαλατσιώτης, φρόντιζε να κρύβεται πίσω από τις κολώνες για να μην τον βλέπουν.
Ε...λοιπόν αυτούς ο τύπος που περιγράφεται παραπάνω είναι από το 2014 και με 73% πρόσφατα, ο Δήμαρχος Γαλατσίου Γιώργος Μαρκόπουλος.
Γιάννης Κατσώνης του Θανάση
- Πληροφοριακά Στοιχεία
Σχετικά με το μνημείο των 45 εκτελεσμένων από τους Γερμανούς στις 29-9-44 που βρίσκεται στο όρια Γαλατσίου -Π. Ψυχικού, στο παρελθόν έχουν ασχοληθεί Ιστορικοί με θέμα την ταυτοποίηση τους. Από έρευνες και μαρτυρίες των επιζώντων της Εαμικής Εθνικής Αντίστασης, 450 ήταν τότε μόνο τα μέλη του παραρτήματος της ΠΕΑΕΑ Γαλατσίου, ταυτοποιήθηκαν εκ των 45 μόνο οι 10 ως αντιστασιακοί. Οι υπόλοιποι, θεωρούνται συνεργάτες των κατακτητών ( διερμηνείς κλπ) τους οποίους οι Γερμανοί σε κάθε κατεχόμενη χώρα κατά την αποχώρηση τους εκτελούσαν, προκειμένου να μην υπάρχουν ζωντανοί μάρτυρες που γνώριζαν πρόσωπα και πράγματα. Είναι δε εξακριβωμένο ότι το σημείο του μνημείου αποτέλεσε χώρο εκτελέσεων.
Οι δε μαρτυρίες των επιζώντων Αντιστασιακών θεωρούνται οι πλέον αξιόπιστες, αν πάρουμε υπόψη μας ότι πολύ πριν την αποχώρηση των Γερμανών, το ΕΑΜ έλεγχε σε μεγάλο βαθμό σχεδόν όλο το λεκανοπέδιο, με τις πολιτικές του οργανώσεις και τον ένοπλο βραχίονα του, τον εφεδρικό ΕΛΑΣ.
Ένας εξ αυτών των αντιστασιακών με ουσιαστική γνώση επί του προκειμένου είναι και ο Θανάσης Κατσώνης ο οποίος υπήρξε υπεύθυνος της πολιτοφυλακής του ΕΑΜ που είχε αναλάβει την τήρηση της τάξης μέχρι την έλευση της κυβέρνησης Παπανδρέου από την Ιταλία , αφού η Αστυνομία και η Χωροφυλακή με ρόλο συνεπικουρίας στις δυνάμεις κατοχής, και εν όψη της αποχώρησης των Γερμανών, είχε εκπέσει ηθικά και είχε αδρανοποιηθεί ως μηχανισμός τήρησης της τάξης και καταστολής. Εξάλλου και σαν απόδοση τιμής στην Αστυνομία της εποχής, πρέπει να αναφερθεί ότι το 70% των αστυνομικών υπήρξαν μέλη του ΕΑΜ. Η τότε Χωροφυλακή δεν διαθέτει τέτοια τιμή, πέρα από ελάχιστους που στις μάχες με τον ΕΛΑΣ ως αιχμάλωτοι, προσχώρησαν στις τάξεις του.
Να σημειωθεί ότι ο υποφαινόμενος έχει συμβάλλει κάπως στην σχετική έρευνα της ομάδας προφορικής ιστορίας ως άμεσος απόγονος και κοινωνός ζωντανών μαρτυριών
Γιάννης Κατσώνης του Θανάση
- Πληροφοριακά Στοιχεία
Τον τελευταίο καιρό, και δικαιολογημένα, πολλά γράφονται και πολλοί διαξιφισμοί λαμβάνουν χώρα στα κανάλια γύρω από τα τραγικά γεγονότα στην Γάζα.
Τις προάλλες σε κάποιο κανάλι υπήρξε κουβέντα μεταξύ του βουλευτή του ΚΚΕ Γκιόκα και του βουλευτή της Ν.Δ. και πρώην Υπουργού Συρίγου. Σε μιά αντιπαράθεση που έγινε viral διασταύρωσαν τα ξίφη τους για το κατά πόσο η Χαμάς είναι τρομοκρατική οργάνωση ή όχι. Η σκόπιμη υστεροβουλία του Κου Συρίγου και των συνεπικούρων του, ΑΡΔ παρουσιαστών είναι να εμφανιστεί το ΚΚΕ και γενικά όποιος υποστηρίζει το δίκαιο του Παλαιστινιακού Λαού, ως θιασώτης της τρομοκρατίας.
Για κάθε καλοπροαίρετο όμως το ερώτημα παραμένει. Είναι ή όχι η Χαμάς τρομοκρατική οργάνωση; Και πως είναι δυνατόν να μην είναι αν έχει διαπράξει την 7η Οκτωβρίου αυτά τα τερατώδη που τις αποδίδονται; Και λέμε «της αποδίδονται» γιατί ακόμα δεν έχουμε πλήρεις αναλυτικές λίστες για τις ηλικίες, το φύλλο και την ιδιότητα των θυμάτων. Για να σχηματίσουμε ασφαλή εικόνα για το έγκλημα πρέπει να ξέρουμε πόσοι από τα 1.400 θύματα ήταν στρατιώτες, πόσοι εκτός υπηρεσίας άνδρες και γυναίκες των υπηρεσιών ασφαλείας, πόσες γυναίκες, πόσα παιδιά, πόσοι ηλικιωμένοι. Για να καταλάβουμε επιτέλους πόσο τέρατα ήταν αυτοί που συμμετείχαν στην επίθεση. Ακούμε γενικά για βιασμούς, αποκεφαλισμούς, βασανισμούς, απαγωγές και εκτέλεση ανυπεράσπιστων ανθρώπων. Είναι δυνατόν αυτά να είναι αποδεκτά και να δικαιολογούμε εκείνους που προέβησαν σε τέτοιες πράξεις; Είναι ποτέ δυνατό να τους ηρωοποιούμε; Φαντάζομαι ο κύριος Συρίγος δεν θα το έκανε ποτέ αυτό. Και επειδή η ιστορία είναι πεισματάρα, ας διαβάσουμε λοιπόν μια σχετική μαρτυρία από ένα οικισμό που βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα:
<<Τα σπίτια που αντιστέκονταν, κυριεύονταν το ένα μετά το άλλο. Και εκεί ακολουθούσε μεγαλύτερη αγριότητα. Γυναίκες, κορίτσια, παιδιά ρίχνονταν από τα παράθυρα στο δρόμο ή από τους εισβολείς, ή από την αλλοφροσύνη της απελπισίας τους και έβρισκαν έτσι ταχύτερο θάνατο από την κατακρήμνιση. Το αίμα έτρεχε από παντού. Οι δρόμοι άρχισαν να καλύπτονται από πτώματα και από τραυματισμένους. Νεαρές παρθένες που δεν είχε δει ποτέ το πρόσωπό τους ανδρικό μάτι, ρίχνονταν γυμνές στους δρόμους. Άλλα σπίτια, καλά αμπαρωμένα εσωτερικά, πυρπολούνταν και οι ένοικοι έπεφταν από τα παράθυρα στους δρόμους για να γίνουν στόχος βολής αυτών που περίμεναν έξω και να κατακρεουργηθούν από τα σπαθιά τους. Εκκλήσεις τρυφερών όντων ακούγονταν, μητέρων για τα παιδιά τους, κοριτσιών για τις μητέρες τους, αλλά δεν εύρισκαν απέναντί τους τίποτε άλλο παρά τον πικρό σαρκασμό των νικητών, την οργή της εκδίκησης, την απάνθρωπη χαρά του αίματος, που όταν αρχίσει γίνεται άγρια, ακόρεστη δίψα>>
Αν τώρα αλλάξουμε την λέξη "εισβολείς" και την αντικαταστήσουμε με τη λέξη Έλληνες, έχουμε την περιγραφή της άλωσης της Τριπολιτσάς το 1821 από τον και συντηρητικό μάλιστα ιστορικό Διονύσιο Κόκκινο:
Σχετικά με τα παραπάνω ο Αρχιστράτηγος της άλωσης Κολοκοτρώνης στα σχετικά απομνημονεύματα του έγραφε:
<<«Το ασκέρι όπου ήτον μέσα το ελληνικό έκοβε και εσκότωνε από Παρασκευή έως Κυριακή, γυναίκες, παιδιά και άντρες, 32.000, μια ώρα ολόγυρα της Τριπολιτσάς…>>
Και τότε οι συνασπισμένοι στην Ιερά Συμμαχία ηγεμόνες Ρωσίας ,Αυστρίας κλπ χαρακτήριζαν τους Έλληνες που ξεσηκώθηκαν ενάντια στους Τούρκους κατακτητές ως τρομοκράτες. Μετά δε τα γεγονότα της άλωσης της Τριπολιτσάς αντιστράφηκε ευτυχώς προσωρινά, το φιλελληνικό κλίμα που κυριαρχούσε σε όλους τους Λαούς της Ευρώπης.
Πιστεύω αν ερωτηθούν, ο κος Συρίγος και όλοι οι ευρισκόμενοι στην πλευρά του Δυνατού στην περίπτωση της Παλαιστίνης, θα αναφωνήσουν ότι δεν μπορούμε να δούμε το γεγονός αποσπασματικά. Πρέπει να σκεφτούμε τα 400 χρόνια σκλαβιάς, την δίψα για εκδίκηση ενός για αιώνες καταπιεσμένου πληθυσμού, τα προγενέστερα εγκλήματα των Τούρκων στη συγκεκριμένη σύγκρουση, τις ειδικές συνθήκες της ανθρωπότητας στις αρχές του 19ου αιώνα και πολλά άλλα. Τα ανωτέρω επιχειρήματα είναι πέρα για πέρα βάσιμα και άρα μπορούν και πρέπει να εφαρμοστούν αναλογικά και στην παρούσα κρίση. Η ιστορία δεν ξεκίνησε την 7η Οκτωβρίου του 2023 και όσοι συμμετείχαν στην επίθεση δεν το έκαναν για να ξεπεράσουν την πλήξη τους από μια άνετη και χωρίς εμπόδια ζωή.
Στρατολογήθηκαν στις διάφορες Χαμάς, Χεζμπολάχ κλπ από την πάνω από 50 χρόνια πρακτική του κράτους του Ισραήλ που κατέχει εποικίζοντας τα 3/4 του εδάφους των Παλαιστινίων με γκρέμισμα των σπιτιών, με ξερίζωμα των δένδρων (ελιές κλπ), με τσιμέντωμα των πηγαδιών, με καθημερινές δολοφονιες κυρίως αμάχων γυναικών και παιδιών που μεγαλώνουν στη φρίκη που τους αναγκάζουν να ζουν στην περίκλειστη Γάζα ελέγχοντας το νερό την ενέργεια και την τροφή τους κατά το δοκούν. Και μετά με ευκολία κάποιοι, ζητούν αυτά τα παιδιά που επιζούν από αυτό το απαρτχάιντ, έχοντας χάσει κάθε ελπίδα για κανονική ζωή από την ώρα που καταλαβαίνουν τον εαυτό τους, να κάτσουν στα αυγά τους και να περιμένουν άπραγα τον φυσικό τους θάνατο, μια και οι κατοχή των Ισραηλινών τους έχει καταδικάσει σε αργό θάνατο.
Και έτσι οι κυρίαρχες δυνάμεις μαζί με τα ΜΜ Επηρεασμού προσπαθούν να μας πείσουν ότι η ιστορία στην Παλαιστίνη άρχισε προχθές και ότι το κράτος τρομοκράτης κατακτητής Ισραήλ είναι το θύμα.
Και από κοντά και το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα με προεξάρχουσα την κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό στηρίζει και δικαιολογεί μεν, αλλά εντελώς "ανθρωπιστικά" ζητάει η εθνοκάθαρση που κάνει το Ισραήλ 75 χρόνια τώρα να συνεχιστεί με λιγότερα θύματα αμάχων. "Κατά το ολίγον έγκυος"
Γιατί ο Μητσοτάκης είναι ανθρωπιστής. Δεν είναι υπάκουο γιουσουφάκι στα θέλω του προτέκτορα που στηρίζει τόσα χρόνια τη αδιαλλαξια του Ισραήλ προκειμένου να μην εφαρμόζει τις αποφάσεις του ΟΗΕ για Παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα του 1967 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ.
Πέρα δε από ανθρωπιστής είναι και θεσμικός, όπως και ο Τσίπρας που την ομόφωνη απόφαση της Βουλής των Ελλήνων το 2015 που αναγνωρίζει το Παλαιστινιακό κράτος δεν την υλοποίησαν ποτέ και την έχουν λησμονήσει. Λέτε το νερό που τους ποτίζει ο συμμαχικός παράγοντας να είναι το νερό της λησμονιάς; Λέτε;
Ψυχή βαθιά "καλοί μου και δίκαιοι άνθρωποι"
Του Γιάννη Κατσώνη
- Πληροφοριακά Στοιχεία
Αρκετοί δημοσιολογούντες φίλα προσκείμενοι στο κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, προβάλλουν την αγωνία τους για τις αρνητικές εξελίξεις όχι μόνο από το εκλογικό αποτέλεσμα αλλά κυρίως από το δείγμα γραφής του Προέδρου που αντικατέστησε τον χαρισματικό.
Δειλά-δειλά, άλλοι με υπονοούμενα και άλλοι απροκάλυπτα, χρεώνουν στον παραιτηθέντα την μεθόδευση προκειμένου το κόμμα του διά του οποίου έγινε και Πρωθυπουργός να περιέλθει σε ένα πρόσωπο σαν τον Κασελάκη.
"Μπορεί την (προ)ώθηση Κασσελάκη στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να ήθελαν δύο αμερικανικά ιδρύματα κι ένα ελληνικό** αλλά χωρίς τον Αλέξη Τσίπρα δεν θα είχε καμιά ελπίδα. «Με φύτεψε ο Αλέξης», είπε, πριν εκλεγεί, ο Κασσελάκης. Και εξελέγη με την «ουδετερότητα» ή την έμμεση υποστήριξη του προκατόχου του.
Αυτά έγιναν. Το ερώτημα είναι τι γίνεται τώρα. Αν ο Αλέξης Τσίπρας θεωρεί ότι όλα βαίνουν καλώς στο κόμμα που (ουσιαστικά) ο ίδιος ίδρυσε, τότε καλώς σιωπά. Μάλιστα, αν το πιστεύει αυτό, θα ήταν καλύτερο να μιλήσει ανοιχτά υπέρ του νέου αρχηγού, για να τον βοηθήσει.
Όμως, αν γνωρίζει κι αυτός ότι επίκεινται διαλυτικά φαινόμενα, αν βλέπει ότι ο διάδοχός του δεν μπορεί να τα αποτρέψει και ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει την τύχη του ΠΑΣΟΚ της περιόδου 2012-2019 (συνεχής πτώση και μονοψήφια ποσοστά), δεν έχει δικαίωμα να σιωπά. Είναι ο μόνος, ίσως, ακόμα που μπορεί, με μια παρέμβασή του, να αποτρέψει όσα θα ακολουθήσουν.
Αν δεν το κάνει, δεν θα μπορεί μετά ούτε καν να επικαλεστεί τη δικαιολογία «είχα αυταπάτες». Εκτός αν τον εμπνέει η περίφημη ρήση της Μαντάμ ντε Πομπαντούρ «Αpres moi, le deluge» (μετά από μένα η καταστροφή)…"
(Γιώργος Καρελιάς - NEWS 24 7).
Σε περασμένους αιώνες ο ευνουχισμός ήταν διαδεδομένος ανάμεσα σε παρακοιμώμενους στα Παλάτια ηγεμόνων με χαρέμια και στις αυλες εκκλησιαστικών ηγετών για την αποφυγή αμαρτωλών πειρασμών. Στους περισσότερους εξ αυτών η οριστική αστησία καθώς και αναπαραγωγική αδυναμία, ήταν η αιτία που εκδήλωναν ένα είδος εκδικητικής μοχθηρίας και σε κάθε ευκαιρία "συνωμοτούσαν", εκδικούμενοι όσους εξακολουθούσαν να διαθέτουν ότι αυτοί είχαν απωλέσει.
Γιάννης Κατσώνης
** Σημ. δική μου: "ΙΔΡΥΜΑ ΝΙΑΡΧΟΥ"
