Πληροφοριακά Στοιχεία

Δημιουργήθηκε : 23 Μάιος 2019

Στις 2:30 τα ξημερώματα της Τετάρτης ,άγνωστοι έσπασαν τα τζάμια των γραφείων του Σύριζα ,επί της οδού Λέσβου στο Γαλάτσι.Σύμφωνα με μαρτυρίες, πέρασαν με μηχανάκι και χρησιμοποιώντας κάποιο  λοστό, έσπασαν τις τζαμαρίες του ημιυπογείου που φιλοξενεί την Ο.Μ. του Σύριζα.

Έρευνες διενεργεί το τμήμα ασφαλείας...

Πληροφοριακά Στοιχεία

Δημιουργήθηκε : 13 Μάιος 2019

Η ύπαρξη του Ιερού Ναού εις την αυτή θέση, εις την οποία σήμερα ευρίσκεται μαρτυρείται και εις αναφορά της "Ιστορίας των Αθηνών" του Καμπούρογλου, ο οποίος αναφέρει τον μικρό Ναό της Αγίας Γλυκερίας στο κοντινό προς την Αθήνα χωριό του Γαλατσίου. Τοποθετεί αυτόν στα μέσα του 14ου αιώνα. Μια άλλη αναφορά στο ναό γίνεται σε δημοσίευμα της εφημερίδας "ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ" της 17/2/2002, του λαογράφου κ. Γ. Λεγάκη. Το παραπάνω δημοσίευμα λέει ότι το έτος κοιμήσεως της Αγίας Φιλοθέης της Αθηναίας, το 1590, ολοκληρώθηκε  η ανέγερση Ιεράς Μονής αφιερωμένης στην Αγία Γλυκερία. Για περισσότερα από 300 χρόνια, ο χώρος χρησιμοποιήθηκε ως Παρθεναγωγείον (γυναικεία μονή) και κρυφό σχολειό. 

Από τα αρχεία του Ιερού Ναού προκύπτει ότι το έτος 1924 ο Ιερός Ναός (Καθολικόν) Ιεράς Μονής, έγινε ενοριακός Ναός. Το παλαιό κτίσμα κατεδαφίστηκε πλήρως το 1927, έτος κατά το οποίο άρχισε η ανοικοδόμηση  του σημερινού κυρίως ναού. Σύμφωνα με μαρτυρίες παλαιών κατοίκων της πόλης, ο τρούλος ολοκληρώθηκε το 1937 ή 1938 και ο Ναός το 1946 αποπερατώθηκε και ανακαινίσθηκε από τον προϊστάμενό του, αρχιμανδρίτη κ. Χρυσόστομο Κουή, ζηλωτή κληρικό ο οποίος με διάφορους τρόπους εκοπίασε για την πρόοδο της περιοχής του Γαλατσίου. Με τα συνεχή δε κηρύγματά του και την ευρεία φιλανθρωπική και κοινωνική δράση του ακτινοβόλησε την εύκλεια, την δόξα, την αξία και την αλήθεια της πίστεώς μας. 

Το κωδωνοστάσιο ανεγέρθη το 1965, έτος κατά το οποίο κατασκευάσθηκε και ο γυναικωνίτης. Ο ρυθμός στον οποίο ανήκει ο Ιερός Ναός είναι Τρίκλιτη Σταυροειδής Βασιλική μετά τρούλου. Το 1995 έγιναν έργα επέκτασης του Ναού με προσθήκη νέου Ιερού Βήματος, Βορειοανατολικώς και έσω και έξω Νάρθηκος Νοτιοδυτικώς.

Ένας γοητευτικός θρύλος περί της ευρέσεως της θαυματουργού Ιεράς εικόνος της Αγίας Γλυκερίας

Ήταν περασμένα τα μεσάνυχτα. Φωνή καμιά! Κανένα ζωντανό δεν έβγαζε φωνή στα ρημαγμένα μέρη. Και αν κάπου κάπου κανένα τριζόνι έκανε πως θα αρχίσει το παραπονιάρικο σκοπό του, ως κι αυτό σώπαινε από το φόβο του. Μακριά ακούστηκε και ένα πετεινάρι να λαλεί πίσω από κάτι χαλάσματα, μα και αυτού η φωνή τρομαγμένη πνίγηκε στο λαρύγγι του. Οι Τούρκοι κλεισμένοι στο Κάστρο. Οι Βενετσιάνοι τριγυρίζουν σαν τ' αγρίμια στην χώρα. Οι Αθηναίοι είναι τρυπωμένοι στα σπίτια τους.

Βρισκόμαστε στα 1687. Σβηστό ήταν το καντήλι της Αγίας Γλυκερίας στο Γαλάτσι, κοντά στην Αθήνα. Κανείς δεν πηγαίνει να προσκυνήσει. Και μόνο το κυπαρίσσι της εκκλησίας, που το φυσούσε ο άνεμος, πήγαινε και ερχότανε, και ο ίσκιος του στον τοίχο έμοιαζε σαν καλόγηρος τυλιγμένος στο ράσο του. Το αγιασμένο νερό κατρακυλούσε μουρμουρίζοντας τον κατήφορο και πότιζε ότι εύρισκε στο δρόμο του. Να, να και από κάτω από της όμορφης εκκλησιάς το δρόμο κάποιος προβάλλει. Φτάνει σε κάτι χαλάσματα, βγάζει βαθύ αναστεναγμό, και ακούει πέρα από τον βράχο τον αντίλαλο του μόνο. Έρχεται γύρω γύρω από τα χαλάσματα, κουνώντας λυπημένα το κεφάλι του. Ποιος άλλος από σένα, άμοιρε Αθηναίε, θα μπορούσε να γνωρίσει το σπίτι του; Χαϊδεύει το αγιόκλημα, που είχε φυτεμένο με την δύστυχη την αδελφή του, σκύβει, παραμερίζει τις πέτρες σαν κάτι να γυρεύει. Ύστερα φεύγει από κεί. Πάει κατά την εκκλησία, στέκεται, γονατίζει σε έναν τάφο εμπρός και φιλεί το μάρμαρο του. Χορτάριασε του γονιού ο τάφος!

-Μα γιατί κλαις σαν μικρό παιδί: τάχα θα ζεις και συ αύριο; Τα αγριολούλουδα χύνουν γύρω την μυρωδιά τους. Ξαπλώνεται στη γη, ακουμπά το κεφάλι του στον τάφο και, κοιτάζοντας τον ουρανό, ρωτά τι έφταιξε και έμεινε έρημος και μοναχός στον κόσμο! Αίφνης από τα Τουρκοβούνια κάποιος άλλος προβάλει. Οι νυχτερίδες τρελά φτερουγίζουν και τρίζουν γύρω του. Κατεβαίνει μονοπάτι μονοπάτι, πηδά έναν έναν τους βράχους και κοιτάζει παντού σαν κάτι να ζητεί. Η αγριεμένη όψη του φαίνεται πιο άγρια μέσα στο σκοτάδι. Αλίμονο σ' εκείνον που θα τον βρει στο δρόμο του! Μα όσο πλησιάζει στην εκκλησιά κοντά, τόσο μερώνει. -Γιατί κιτρίνισες και τρέμεις σαν κορίτσι, άγριε Γενίτσαρε; Σε λίγο βλέπει ένα μαύρο πράγμα να έρχεται από το κάτω μέρος. Βαθύ σκοτάδι και δεν διακρίνει τι να είναι. Μα σε μια ξαφνική αστραπή βλέπει πως ήταν άνθρωπος. Ήταν Βενετσιάνος! Ο Γενίτσαρος έγινε πάλι Γενίτσαρος, βγάζει το χατζάρι του και χύνεται καταπάνω του. Μα να, και ο Βενετσιάνος δεν χωρατεύει. Πιάνει με το αριστερό χέρι του το δεξί του Γενίτσαρου. Σκουντιούνται σαν αγρίμια και με τα πολλά έρχονται κοντά στον τάφο. Πετιέται ο Αθηναίος με το σπαθί στο χέρι και βρίσκεται μπροστά τους.

-Εμένα βοήθα, πατριώτη, φωνάζει ελληνικά ο Βενετσιάνος, να σκοτώσουμε τον Τούρκο τον άπιστο! -Κανέναν δεν βοηθώ! Τους Τούρκους και τους Βενετσιάνους ας τους αγαπούν οι άμυαλοι λαϊκοί. Εγώ και τους δυο τους ξέρω εχθρούς της πατρίδας μου. Όποιος είναι πιο γερός, ας φάει τον άλλο, και τους δυο ας τους φάνε τα σκυλιά και τα κοράκια. Μα τραβηχτείτε από δω! Δεν θα αφήσω να χυθεί αίμα ανθρώπινο στου πατέρα μου, του γέρο Χωραφά, τον τάφο! Γιατί με φωνή από δυο στόματα ακούγεται: «Αδελφέ μου!»; Γιατί μεμιάς πέφτουν τ' άρματα κάτω; Γιατί ανοίγονται τρεις αγκαλιές; Ποιος το' λπιζε, ο πρώτος, που μικρό τον πήραν οι Γενίτσαροι, ο δεύτερος, που παιδάκι τον εξαγόρασαν οι Βενετσιάνοι, και ο μικρός, που στάθηκε πιο τυχερός, για πρώτη φορά να σμίξουν, και σαν εχθροί, στου πατέρα τους τον τάφο;

Κοντεύει να ξημερώσει. Τα πουλάκια μέσα στα χαμόκλαδα τινάζουν τα φτερά τους, βγάζοντας χαρωπή λαλιά. Το νυχτοπούλι κρύφτηκε στα χαλάσματα, να μην το βρει η μέρα. Τα άστρα τρεμοσβήνουν. Η νυχτερίδα έγινε άφαντη. Πόσο θα σάστιζε ο διαβάτης, αν περνώντας έβλεπε ένα Γραικό, ένα Γενίτσαρο και ένα Βενετσιάνο γονατισμένους σιμά σιμά, να χύνουν μαύρο δάκρυ σ' ένα τάφου λιθάρι!

Λίγο αργότερα βρέθηκε στο σημείο εκείνο, πιο πέρα από τον τάφο του πατέρα των τριών παιδιών η εικόνα της Αγίας Γλυκερίας, που υπάρχει μέχρι σήμερα. Η αναγνώρισις των τριών αδελφών, που ήταν έτοιμοι να αλληλοσφαγούν και η συμφιλίωσίς τους συνδυάσθηκε με την ανεύρεσιν της Αγίας Εικόνος. Το γεγονός αυτό απεδόθη σε θαύμα. Και οι αγαθοί Χριστιανοί χωρικοί που ζούσαν την εποχή εκείνη στο κατάφυτο και δροσόλουστο Γαλάτσι, έκτισαν το μικρό και γραφικό εξωκκλήσι, για να τιμήσουν τη μνήμη της αγνής Κόρης που μαρτύρησε για την αγάπη του Χριστού, που είναι ο Θεός της Αγάπης, της συγχωρήσεως και της ευσπλαγχνίας. 

Κάτωθεν του Ιερού Βήματος της Αγίας Τραπέζης, αναβλύζει διαυγές ύδωρ, αγίασμα ιαματικόν εις τους προστρέχοντας ευλαβείς Χριστιανούς.

Σύμφωνα με λαϊκή παράδοση η Αγία Γλυκερία θεωρείται προστάτιδα των μικρών παιδιών και η πίστη του λαού στην Αγία για την γιατρειά των μικρών παιδιών ήταν δεδομένο με πλατειά αποδοχή. << Της Αγίας Γλυκερίας εώρταζον χάριν των μικρών παιδιών. Κι όταν πονούσαν οι γλυτσαρίδαις των (αμυγδαλές), έπαιρναν λάδι από το καντήλι της και επερνούσαν>>

Πηγη:agiaglykeriagalatsiou.blogspot.com

Πληροφοριακά Στοιχεία

Δημιουργήθηκε : 25 Απρίλιος 2019

Στην εκκλησία του διασώζονται εξαιρετικής τέχνης τοιχογραφίες του 13ου αιώνος μ.Χ., με κυριότερη εκείνη του επιβλητικού Παντοκράτορα του τρούλλου.

Ο ναός  του Αγίου Γεωργίου είναι γνωστός ως «Ομορφοεκκλησιά» ή «Εύμορφη Εκκλησία»,  για την αρχιτεκτονική του κομψότητα, για τις θαυμάσιες τοιχογραφίες του και τον αξιοπρόσεκτο γλυπτό του διάκοσμο.

Σήμερα η εκκλησία είναι επισκέψιμη μόνο κατά την παραμονή και ανήμερα της μεταφερομένης εορτή του Αγίου Γεωργίου, (23 Απριλίου ή επομένη του Πάσχα) κάθε έτους, που τελούνται ο πανηγυρικός εσπερινός και η Θεία Λειτουργία αντίστοιχα.

"Πανηγυρικός εσπερινός και Λιτανεία στον Άγιο Γεώργιο (Ομορφοκκλησιά) Γαλατσίου στις 7μ.μ. την Κυριακή του Πάσχα.

Τη Δευτέρα του ΠΑΣΧΑ ο Όρθρος και στη συνέχεια η πανηγυρική Θεία  Λειτουργία στις 7π.μ. και το απόγευμα στις 7μ.μ. ο Μεθέορτος Εσπερινός και η παράκληση του Αγίου."

Χρονολογία ανεγέρσεως ναού: γ΄ τέταρτο 12ου αι. μ.Χ..

​Δυστυχώς, η ιστορία του ναού παραμένει άγνωστη λόγω της παντελούς ανυπαρξίας σχετικών γραπτών πηγών και επιγραφών.

Ο ναός πάντως,  φέρεται να κτίστηκε στα τέλη του 12ου αιώνος μ.Χ. (γ΄ τέταρτο 12ου αιώνος μ.Χ.),  πάνω σε παλαιοχριστιανική εκκλησία, η οποία με την σειρά της είχε ανεγερθεί σε αρχαίο ναό.

Κάποιοι αρχαιολόγοι, τοποθετούν την ανέγερση του βυζαντινού ναού στις αρχές του 13ου αιώνος μ.Χ., προκειμένου να δικαιολογήσουν τα νεοφανή δυτικά στοιχεία επίδρασης (λόγω Αλώσεως της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας από τους Δυτικούς Σταυροφόρους), που εμφανίζονται τόσο στο παρεκκλήσιο όσο και στον κυρίως ναό του Αγίου Γεωργίου. Σε οποιαδήποτε περίπτωση η ανέγερση του ναού και του παρεκκλησίου πρέπει να συντελέσθηκε ταυτόχρονα.

Μόλις το 1921 μ.Χ. ο ναός ανακηρύχθηκε διατηρητέο μνημείο, τόσο για την αρχιτεκτονική του ομορφιά, όσο και για τις υψηλοτάτης τέχνης αγιογραφίες του. Οι ειδικοί φθάνουν σε σημείο να αποκαλούν την Ομορφοεκκλησιά Μουσείο Αγιογραφίας, εξαιτίας ακριβώς της καλλιτεχνικής δεξιότητας των άγνωστων για εμάς σήμερα, αγιογράφων της εποχής εκείνης.

Τύπος: Σταυροειδής εγγεγραμμένος τρουλλαίος ναός στηριζόμενος σε τέσσερις πεσσούς, με προσκολλημένο παρεκκλήσι νοτίως και ενσωματωμένο νάρθηκα δυτικώς.

Πρόκειται για ένα σταυροειδή εγγεγραμμένο τρουλλαίο ναό με τέσσερις πεσσούς, διαστάσεων 10,52 x 11,02 μέτρων, που  εντυπωσιάζει ακόμα και σήμερα με την αρχιτεκτονική του εμφάνιση και την άριστη διατήρησή του. Η Ομορφοεκκλησιά έχει νάρθηκα με τετραμερή στέγαση και στη νότια πλευρά προσαρτημένο ένα μονόκλιτο παρεκκλήσιο, με καταφανείς φραγκικές επιδράσεις. Ειδικά οι ισχυρές νευρώσεις των δύο σταυροθολίων του μονοκλίτου παρεκκλησίου δεν αφήνουν αμφιβολία για τον γοτθικό τους χαρακτήρα.

Το παρεκκλήσιο , επικοινωνεί με το ναό με ένα μεγάλο τοξωτό άνοιγμα στην νότια πλευρά του, ενώ λεπτές παραστάδες στους τοίχους κρατούν τόξα, πού χωρίζουν το χώρο σε τρία μέρη: το ‘Ιερό Βήμα με καμάρα και τα άλλα δυο με σταυροθόλια με ραβδώσεις. Σημειωτέον ότι το κλειδί του δυτικού σταυροθολίου τονίζεται με γλυπτό ρόδακα γοτθικής τέχνης. Το ‘Ιερό Βήμα, είναι ελαφρώς υπερυψωμένο σε σχέση με το υπόλοιπο δάπεδο. Δυστυχώς, δεν έχει διατηρηθεί κανένα ίχνος του τέμπλου του. Το παρεκκλήσιο επικοινωνεί απευθείας και με το νάρθηκα μέσω του μεγάλου τοξωτού ανοίγματος του δυτικού σταυροθολίου.

Αντίθετα, με την ταπεινή του εξωτερική κατασκευή, ο μακρόστενος νάρθηκας εσωτερικά παρουσιάζει ενδιαφέρον καθότι  διαρθρώνεται με αντικριστές παραστάδες σε μικρότερους χώρους, οι οποίοι στεγάζονται  με καμάρες και τυφλούς τρούλλους.

Το πλευρικό παρεκκλήσι και ο θολοσκεπής νάρθηκας παρά τις διάφορες θεωρίες που έχουν κατά καιρούς αναπτυχθεί από τους ειδικούς, φαίνεται ότι πιθανότατα ανεγέρθηκε σε σύγχρονη ή σχεδόν σύγχρονη φάση με τον κυρίως Ναό.

Η άριστη πλινθοπερίκλειστη τοιχοδομή των ανωτέρω μερών του ναού σε συνδυασμό με την αντίστοιχης  αξίας λιθοξοϊκή τοιχοδομή των παραθύρων και των γείσων, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την αμελή πλινθοπερίκλειστη τοιχοποιία των χαμηλοτέρων μερών, που καταλήγουν σε μεγάλους πολυγωνικούς λίθους και την απρόσεκτη και φτωχική τοιχοδομία του νάρθηκα αποτελούμενη από μικρές πέτρες, πλίνθους και άφθονο κονίαμα.

Παρόμοια αναντιστοιχία, παρατηρείται και εσωτερικά του ναού μεταξύ των περίτεχνων γλυπτών και των κτιστών πεσσών, που εμφανώς μαρτυρούν οικονομική ένδεια.

Αντίθετα, ο πανέμορφος λυγερός και ανάλαφρος τρούλλος του ναού διατηρείται σε άψογη κατάσταση και ακολουθεί το συνήθη αθηναϊκό οκτάπλευρο πρότυπο.

Στην  εξωτερική άποψη της  Ομορφοεκκλησιάς  διακρίνεται η άψογη πλινθοπερίκλειστη τοιχοδομή, λιθοξοϊκή λιδομή των παραθύρων και κεραμική διακόσμηση.

Στην ανατολική της όψη προβάλλουν δύο τρίπλευρες αψίδες, των ιερών του κυρίου ναού και του παρεκκλησίου. Από την λιτή γλύπτη εξωτερική διακόσμηση του ναού ξεχωρίζει το μαρμάρινο γείσο κάτω από τις ποδιές των παραθύρων της ανατολικής πλευράς. Εξίσου περιορισμένη είναι και ή κεραμική διακόσμηση, με οδοντωτές ταινίες στα τόξα των παραθύρων και «σκυφία» στα τύμπανα τους·

Η εκκλησία έχει στους τοίχους της και αρκετά ακιδογραφήματα (χαραγμένες σημειώσεις), που εκράζουν ικεσίες πιστών, όπως: μνήσθητι Κε Εν τι βασιλία σου Δημητρίου του καμηλλ; και δος αυτό Κε άφεσην αμαρτιών εν τι ημέρα της κρίσεως αμήν .

.

Διαβάστε περισσότερα στην Ορθοδοξία

πηγή: http://www.byzantineathens.com