Όμως έπρεπε. Το καθήκον καλούσε τον πρόεδρο του ΟΦΙ, δηλαδή τον ίδιο, στην πρωτεύουσα της Πελοποννήσου, στην μεγάλη εκδήλωση << σταφίδα >>όπου θα ήταν εξέχων καλεσμένος και κύριος ομιλητής. .
Είχε ετοιμάσει και τον λόγο που θα εκφωνούσε. Θα ήταν ύμνος στον σταφιδοπαραγωγό της << Κορινθιακής >> , στον οποίο πολλά χρωστάμε, έστω κι αν αυτός και τα κούρβουλα που παρήγαγαν το προϊόν ανήκουν ...αλλού...
Στην διαδρομή, μόνος ,μέσα στο αυτοκίνητο, έκανε πρόβες στον λόγο, διορθώνοντας ξανά και ξανά ουσιώδη κομμάτια του.
Γαλάτσι δεκαετία του 60. Στον ένα και παλαιότερο από τους τέσσερις θερινούς κινηματογράφους, τη Ζαϊρα κάποιες Δευτέρες ο θεατρώνης Κώστας Κοφινιώτης διοργανώνει παραστάσεις τύπου βαριετέ με ηθοποιούς πρόζας και με τραγουδιστές.
Μια Δευτέρα μάλιστα έγιναν και καλλιστεία για την ανάδειξη της Μις Γαλάτσι. Κάποιες θαρραλέες για την εποχή κοπελιές διαγωνίστηκαν και είχαμε νικήτρια που δεν μου επιτρέπεται η αναφορά του ονόματός της. Θυμάμαι την Μαρίκα Νέζερ, κάποιο"Μουστάκα" όχι φυσικα τον Σωτήρη και άλλους που η μνήμη μου δεν μπορεί να εντοπίσει μετά από 6 και πλέον δεκαετίες.
Αυτό όμως που δεν ξεχνιέται ήταν όταν κάποια Δευτέρα ήρθε στο Γαλάτσι η μεγαλύτερη τότε ντίβα του πενταγράμμου η Καίτη Γκρέυ Έγινε το αδιαχώρητο με συνέπεια εμείς οι μικροί αλλά και πολλοί μεγάλοι να περισσεύουμε και να είμαστε ακροβολισμένοι στην πλατεία και στους γύρω δρόμους για να την ακούμε. Μια βραδιά ονειρική στο μυαλό ενός πιτσιρίκου που είδε την φωτογραφία της Καίτη Γκρέυ στις αφίσες αναγγελίας της συμμετοχής της και άκουσε τα τραγούδια της που τα ξέραμε από τα λιγοστα΄τότε ραδιόφωνα στη γειτονιά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΤΣΩΝΗΣ του ΘΑΝΑΣΗ
Από τα τέλη του 19ου αιώνα κτηνοτρόφοι από τα χωριά της ορεινής Φωκίδας είχαν επιλέξει το Γαλάτσι για να ξεχειμωνιάζουν τα κοπάδια τους. Έρχονταν τον Οκτώβρη από τα Βουνά της κεντρικής Ρούμελης και επέστρεφαν το Μάη πίσω στα Βαρδούσια, Γκιώνα, Οίτη, Παρνασσό. Ιδιαίτερα το Γαλάτσι αποτέλεσε "αποικία" των κτηνοτρόφων της Βοστινίτσας. Σλαβικό τοπωνύμιο που μετά το 1927 είναι ο Δάφνος.. Κατσωναίοι, Ασφήδες ,Γεωργίου, Ραπτοδημαίοι , Φιλίππου (ΦΑΓΕ) και άλλοι που δε θυμάμαι αποτέλεσαν την πρώτη μαγιά του Γαλατσιώτικου συνοικισμού στις παρυφές του Δήμου της Αθήνας, μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 50 όταν και έγινε ξεχωριστή κοινότητα και μετέπειτα ο σημερινός Δήμος Γαλατσίου.
Την ώρα τούτη που ο ξεχωριστός ιεράρχης Αναστάσιος δίνει την μάχη της ζωής , ας θυμηθούμε την προσφώνηση της ΔΡΑΣΗΣ, Στις 3/6/18, στην αρχιεπισκοπή Τιράνων, στο πλαίσιο εκδρομής της ΔΡΑΣΗΣ.
Μακαριότατε,
Είμαστε ένας φορέας που δραστηριοποιείται στο Γαλάτσι ,στα Πατήσια ,στην Κυψέλη. Προσερχόμαστε στην αρχιεπισκοπή σας με βαθύ σεβασμό στο κοινωνικό, πολιτιστικό και πνευματικό έργο που παράγετε για τους πολίτες της γειτονικής χώρας, και όχι μόνον .
Ξέραμε ότι η ΔΡΑΣΗ ... ειδικεύεται στα μεγάλα της πόλης – περιοχής και ότι στις εκδρομές δυσκολεύεται , έως ότου τον τομέα αυτόν τον ανέλαβαν << νέες δυνάμεις>>.
Μπορεί να πέρασε από σαράντα κύματα μία εκδρομή στην Αίγινα πριν πραγματοποιηθεί. Όμως πραγματοποιήθηκε με απρόσμενη επιτυχία.