e-Galatsi

σερφάροντας στο Γαλάτσι

 

Ο λύκος, λέει ο Λαός, την τρίχα αλλάζει και όχι την περπατησιά του 

Με τα πρόσφατα γεγονότα στην πλατεία Εξαρχείων, όπου κόβονται και τα ελάχιστα δέντρα εκεί και με τις τελευταίες διαρροές που αφορούν την πλατεία Ηνιόχου θυμήθηκα μια παλιά ιστορία.

Πριν από αρκετά χρόνια, Δήμαρχος Αθηναίων είναι ο  Νικήτας Κακλαμάνης και η πλειοψηφία του αποφασίζει το αλσάκι Πατησίων και Κύπρου που με πρωτοβουλία των περιοίκων έχει δεντρο φυτευτεί, να γίνει χώρος στάθμευσης. Και τότε αρχίζει η επιχείρηση τσιμεντοποίησης της οποίας το πρώτο στάδιο είναι το κόψιμο των δέντρων και το ξερίζωμα των θάμνων.

Επικεφαλής των συνεργείων αυτής της επιχείρησης είναι ένας έμμισθος τύπος, γνωστός και τότε Γαλατσιώτης. Πληροφορημένοι οι κάτοικοι μαζί με διάφορες συλλογικότητες περιφρουρούν το χώρο. Αποτέλεσμα αχάραγα μιά μέρα όταν επιπίπτουν με τα πριόνια οι 'κανίβαλοι και οπωσδήποτε φίλοι του πρασίνου, με διευθύνοντα την επιχείρηση τον περί ου ο λόγος Γαλατσιωτη, βρίσκουν μπροστά τους ισχυρή αντίδραση και αντίσταση στα "οικολογικά τους ενδιαφέροντα". Να σημειωθεί ότι από αυτή την επιχείρηση ο συμπαθής κατά τα άλλα Κακλαμάνης απέκτησε το προσωνύμιο " Μίστερ Πριόνης". Τελικά μετά από μακροχρόνιες μάχες με τα ΜΑΤ στο δρόμο καθώς και στα δικαστήρια, αυτός ο χώρος, ελπίζουμε οριστικά, έχει παραμείνει χώρος πρασίνου και αναψυχής. Μια μικρή ανάσα για την βεβαρημένη έτσι κι αλλιώς περιοχή εκεί.

Κατά τη διάρκεια δε αυτής της επιχείρησης και όταν περνούσε το λεωφορείο του Γαλατσίου από εκεί, ο συγκεκριμένος "οικολόγος Γαλατσιώτης, φρόντιζε να κρύβεται πίσω από τις κολώνες για να μην τον βλέπουν.

Ε...λοιπόν αυτούς ο τύπος που  περιγράφεται παραπάνω είναι από το 2014 και με 73% πρόσφατα, ο Δήμαρχος Γαλατσίου Γιώργος Μαρκόπουλος.

 

Γιάννης Κατσώνης του Θανάση

Σχετικά με το μνημείο των 45 εκτελεσμένων από τους Γερμανούς στις 29-9-44 που βρίσκεται στο όρια Γαλατσίου -Π. Ψυχικού, στο παρελθόν έχουν ασχοληθεί Ιστορικοί με θέμα την ταυτοποίηση τους. Από έρευνες και μαρτυρίες των επιζώντων της Εαμικής Εθνικής Αντίστασης, 450 ήταν τότε μόνο τα μέλη του παραρτήματος της ΠΕΑΕΑ Γαλατσίου, ταυτοποιήθηκαν εκ των 45 μόνο οι 10 ως αντιστασιακοί. Οι υπόλοιποι, θεωρούνται συνεργάτες των κατακτητών ( διερμηνείς κλπ) τους οποίους οι Γερμανοί σε κάθε κατεχόμενη χώρα κατά την αποχώρηση τους εκτελούσαν, προκειμένου να μην υπάρχουν ζωντανοί μάρτυρες που γνώριζαν πρόσωπα και πράγματα. Είναι δε εξακριβωμένο ότι το σημείο του μνημείου αποτέλεσε χώρο εκτελέσεων.

Οι δε μαρτυρίες των επιζώντων Αντιστασιακών θεωρούνται οι πλέον αξιόπιστες, αν πάρουμε υπόψη μας ότι πολύ πριν την αποχώρηση των Γερμανών, το ΕΑΜ έλεγχε σε μεγάλο βαθμό σχεδόν όλο το λεκανοπέδιο,  με τις πολιτικές του οργανώσεις και τον ένοπλο βραχίονα του, τον  εφεδρικό ΕΛΑΣ.  

Ένας εξ αυτών των αντιστασιακών με ουσιαστική γνώση επί του προκειμένου είναι και ο Θανάσης Κατσώνης ο οποίος υπήρξε υπεύθυνος της πολιτοφυλακής του ΕΑΜ που είχε αναλάβει την τήρηση της τάξης  μέχρι την έλευση της κυβέρνησης Παπανδρέου από την Ιταλία , αφού η Αστυνομία και η Χωροφυλακή  με ρόλο συνεπικουρίας στις δυνάμεις κατοχής, και εν όψη της αποχώρησης των Γερμανών, είχε εκπέσει ηθικά και είχε αδρανοποιηθεί ως μηχανισμός τήρησης της τάξης και καταστολής. Εξάλλου και σαν απόδοση τιμής στην Αστυνομία της εποχής, πρέπει να αναφερθεί ότι το 70% των αστυνομικών υπήρξαν μέλη του ΕΑΜ. Η τότε Χωροφυλακή δεν διαθέτει τέτοια τιμή, πέρα από ελάχιστους που στις μάχες με τον ΕΛΑΣ ως αιχμάλωτοι, προσχώρησαν  στις τάξεις του. 

Να σημειωθεί ότι ο υποφαινόμενος έχει συμβάλλει κάπως στην σχετική έρευνα της ομάδας προφορικής ιστορίας ως άμεσος απόγονος και κοινωνός ζωντανών μαρτυριών

 

Γιάννης Κατσώνης του Θανάση

 

Αρκετοί δημοσιολογούντες φίλα προσκείμενοι στο κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, προβάλλουν την αγωνία τους για τις αρνητικές εξελίξεις όχι μόνο από το εκλογικό αποτέλεσμα αλλά κυρίως από το δείγμα γραφής του Προέδρου που αντικατέστησε τον χαρισματικό.

Δειλά-δειλά, άλλοι με υπονοούμενα και άλλοι απροκάλυπτα, χρεώνουν στον παραιτηθέντα την μεθόδευση προκειμένου το κόμμα του διά του οποίου έγινε και Πρωθυπουργός να περιέλθει σε ένα πρόσωπο σαν τον Κασελάκη.

"Μπορεί την (προ)ώθηση Κασσελάκη στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να ήθελαν δύο αμερικανικά ιδρύματα κι ένα ελληνικό** αλλά χωρίς τον Αλέξη Τσίπρα δεν θα είχε καμιά ελπίδα. «Με φύτεψε ο Αλέξης», είπε, πριν εκλεγεί, ο Κασσελάκης. Και εξελέγη με την «ουδετερότητα» ή την έμμεση υποστήριξη του προκατόχου του.

Αυτά έγιναν. Το ερώτημα είναι τι γίνεται τώρα. Αν ο Αλέξης Τσίπρας θεωρεί ότι όλα βαίνουν καλώς στο κόμμα που (ουσιαστικά) ο ίδιος ίδρυσε, τότε καλώς σιωπά. Μάλιστα, αν το πιστεύει αυτό, θα ήταν καλύτερο να μιλήσει ανοιχτά υπέρ του νέου αρχηγού, για να τον βοηθήσει.

Όμως, αν γνωρίζει κι αυτός ότι επίκεινται διαλυτικά φαινόμενα, αν βλέπει ότι ο διάδοχός του δεν μπορεί να τα αποτρέψει και ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει την τύχη του ΠΑΣΟΚ της περιόδου 2012-2019 (συνεχής πτώση και μονοψήφια ποσοστά), δεν έχει δικαίωμα να σιωπά. Είναι ο μόνος, ίσως, ακόμα που μπορεί, με μια παρέμβασή του, να αποτρέψει όσα θα ακολουθήσουν.

Αν δεν το κάνει, δεν θα μπορεί μετά ούτε καν να επικαλεστεί τη δικαιολογία «είχα αυταπάτες». Εκτός αν τον εμπνέει η περίφημη ρήση της Μαντάμ ντε Πομπαντούρ «Αpres moi, le deluge» (μετά από μένα η καταστροφή)…"
(Γιώργος Καρελιάς - NEWS  24 7).

Σε περασμένους αιώνες ο ευνουχισμός ήταν διαδεδομένος ανάμεσα σε παρακοιμώμενους στα Παλάτια ηγεμόνων με χαρέμια και στις αυλες εκκλησιαστικών ηγετών για την αποφυγή αμαρτωλών πειρασμών. Στους περισσότερους εξ αυτών η οριστική αστησία καθώς και αναπαραγωγική αδυναμία, ήταν η αιτία που εκδήλωναν ένα είδος εκδικητικής μοχθηρίας και σε κάθε ευκαιρία  "συνωμοτούσαν",  εκδικούμενοι όσους εξακολουθούσαν να διαθέτουν  ότι αυτοί είχαν απωλέσει.

Γιάννης Κατσώνης

**  Σημ. δική μου:   "ΙΔΡΥΜΑ ΝΙΑΡΧΟΥ"

 

Τον τελευταίο καιρό, και δικαιολογημένα, πολλά γράφονται και πολλοί διαξιφισμοί λαμβάνουν χώρα στα κανάλια γύρω από τα τραγικά γεγονότα στην Γάζα.

Τις προάλλες σε κάποιο κανάλι υπήρξε κουβέντα μεταξύ του βουλευτή του ΚΚΕ Γκιόκα και του βουλευτή της Ν.Δ. και πρώην Υπουργού Συρίγου. Σε  μιά αντιπαράθεση που έγινε viral διασταύρωσαν τα ξίφη τους για το κατά πόσο η Χαμάς είναι τρομοκρατική οργάνωση ή όχι. Η σκόπιμη υστεροβουλία  του Κου Συρίγου και των συνεπικούρων του, ΑΡΔ παρουσιαστών είναι να εμφανιστεί το ΚΚΕ και γενικά όποιος υποστηρίζει το δίκαιο του Παλαιστινιακού Λαού, ως θιασώτης της τρομοκρατίας.

Για κάθε καλοπροαίρετο όμως το ερώτημα παραμένει. Είναι ή όχι η Χαμάς τρομοκρατική οργάνωση; Και πως είναι δυνατόν να μην είναι αν έχει διαπράξει την 7η Οκτωβρίου αυτά τα τερατώδη που τις αποδίδονται; Και λέμε «της αποδίδονται» γιατί ακόμα δεν έχουμε πλήρεις αναλυτικές λίστες για τις ηλικίες, το φύλλο και την ιδιότητα των θυμάτων. Για να σχηματίσουμε ασφαλή εικόνα για το έγκλημα πρέπει να ξέρουμε πόσοι από τα 1.400 θύματα ήταν στρατιώτες, πόσοι εκτός υπηρεσίας άνδρες και γυναίκες των υπηρεσιών ασφαλείας, πόσες γυναίκες, πόσα παιδιά, πόσοι ηλικιωμένοι. Για να καταλάβουμε επιτέλους πόσο τέρατα ήταν αυτοί που συμμετείχαν στην επίθεση. Ακούμε γενικά για βιασμούς, αποκεφαλισμούς, βασανισμούς, απαγωγές και εκτέλεση ανυπεράσπιστων ανθρώπων. Είναι δυνατόν αυτά να είναι αποδεκτά και να δικαιολογούμε εκείνους που προέβησαν σε τέτοιες πράξεις; Είναι ποτέ δυνατό να τους ηρωοποιούμε; Φαντάζομαι ο κύριος Συρίγος δεν θα το έκανε ποτέ αυτό. Και επειδή η ιστορία είναι πεισματάρα, ας διαβάσουμε λοιπόν μια σχετική μαρτυρία από ένα οικισμό που βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα:

<<Τα σπίτια που αντιστέκονταν, κυριεύονταν το ένα μετά το άλλο. Και εκεί ακολουθούσε μεγαλύτερη αγριότητα. Γυναίκες, κορίτσια, παιδιά ρίχνονταν από τα παράθυρα στο δρόμο ή από τους εισβολείς, ή από την αλλοφροσύνη της απελπισίας τους και έβρισκαν έτσι ταχύτερο θάνατο από την κατακρήμνιση. Το αίμα έτρεχε από παντού. Οι δρόμοι άρχισαν να καλύπτονται από πτώματα και από τραυματισμένους. Νεαρές παρθένες που δεν είχε δει ποτέ το πρόσωπό τους ανδρικό μάτι, ρίχνονταν γυμνές στους δρόμους. Άλλα σπίτια, καλά αμπαρωμένα εσωτερικά, πυρπολούνταν και οι ένοικοι έπεφταν από τα παράθυρα στους δρόμους για να γίνουν στόχος βολής αυτών που περίμεναν έξω και να κατακρεουργηθούν από τα σπαθιά τους. Εκκλήσεις τρυφερών όντων ακούγονταν, μητέρων για τα παιδιά τους, κοριτσιών για τις μητέρες τους, αλλά δεν εύρισκαν απέναντί τους τίποτε άλλο παρά τον πικρό σαρκασμό των νικητών, την οργή της εκδίκησης, την απάνθρωπη χαρά του αίματος, που όταν αρχίσει γίνεται άγρια, ακόρεστη δίψα>>

Αν τώρα αλλάξουμε την λέξη "εισβολείς" και την αντικαταστήσουμε με τη λέξη Έλληνες, έχουμε την περιγραφή της άλωσης της Τριπολιτσάς το 1821 από τον και συντηρητικό μάλιστα ιστορικό Διονύσιο Κόκκινο:

Σχετικά με τα παραπάνω ο Αρχιστράτηγος της άλωσης Κολοκοτρώνης στα σχετικά απομνημονεύματα του έγραφε:

 <<«Το ασκέρι όπου ήτον μέσα το ελληνικό έκοβε και εσκότωνε από Παρασκευή έως Κυριακή, γυναίκες, παιδιά και άντρες, 32.000, μια ώρα ολόγυρα της Τριπολιτσάς…>>

Και τότε οι συνασπισμένοι στην Ιερά Συμμαχία ηγεμόνες Ρωσίας ,Αυστρίας κλπ χαρακτήριζαν τους Έλληνες που ξεσηκώθηκαν ενάντια στους Τούρκους κατακτητές ως τρομοκράτες. Μετά δε τα γεγονότα της άλωσης της Τριπολιτσάς αντιστράφηκε ευτυχώς προσωρινά, το φιλελληνικό κλίμα που κυριαρχούσε σε όλους τους Λαούς της Ευρώπης.

Πιστεύω αν ερωτηθούν, ο κος Συρίγος και όλοι οι ευρισκόμενοι στην πλευρά του Δυνατού στην περίπτωση της Παλαιστίνης,  θα αναφωνήσουν ότι δεν μπορούμε να δούμε το γεγονός αποσπασματικά. Πρέπει να σκεφτούμε τα 400 χρόνια σκλαβιάς, την δίψα για εκδίκηση ενός για αιώνες καταπιεσμένου πληθυσμού, τα προγενέστερα εγκλήματα των Τούρκων στη συγκεκριμένη σύγκρουση, τις ειδικές συνθήκες της ανθρωπότητας στις αρχές του 19ου αιώνα και πολλά άλλα. Τα ανωτέρω επιχειρήματα είναι πέρα για πέρα βάσιμα και άρα μπορούν και πρέπει να εφαρμοστούν αναλογικά και στην παρούσα κρίση. Η ιστορία δεν ξεκίνησε την 7η Οκτωβρίου του 2023 και όσοι συμμετείχαν στην επίθεση δεν το έκαναν για να ξεπεράσουν την πλήξη τους από μια άνετη και χωρίς εμπόδια ζωή.

Στρατολογήθηκαν στις διάφορες Χαμάς, Χεζμπολάχ κλπ από την πάνω από 50 χρόνια πρακτική του κράτους του Ισραήλ που κατέχει εποικίζοντας τα 3/4 του εδάφους των Παλαιστινίων με γκρέμισμα των σπιτιών, με ξερίζωμα των δένδρων (ελιές κλπ), με τσιμέντωμα των πηγαδιών, με καθημερινές δολοφονιες κυρίως αμάχων  γυναικών και παιδιών που μεγαλώνουν στη φρίκη που τους αναγκάζουν να ζουν στην περίκλειστη Γάζα ελέγχοντας το νερό την ενέργεια και την τροφή τους κατά το δοκούν. Και μετά με ευκολία κάποιοι, ζητούν αυτά τα παιδιά που επιζούν από αυτό το απαρτχάιντ, έχοντας χάσει κάθε ελπίδα για κανονική ζωή από την ώρα που καταλαβαίνουν τον εαυτό τους, να κάτσουν στα αυγά τους και να περιμένουν άπραγα τον φυσικό τους θάνατο, μια και οι κατοχή των Ισραηλινών τους έχει καταδικάσει σε αργό θάνατο.

Και έτσι οι κυρίαρχες δυνάμεις μαζί με τα ΜΜ Επηρεασμού προσπαθούν να μας πείσουν ότι η ιστορία στην Παλαιστίνη άρχισε προχθές και ότι το κράτος τρομοκράτης κατακτητής Ισραήλ είναι το θύμα.

Και από κοντά και το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα με προεξάρχουσα την κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό στηρίζει και δικαιολογεί μεν, αλλά εντελώς "ανθρωπιστικά" ζητάει  η εθνοκάθαρση που κάνει το Ισραήλ 75 χρόνια τώρα να συνεχιστεί με λιγότερα θύματα αμάχων.  "Κατά το ολίγον έγκυος"

 Γιατί ο Μητσοτάκης είναι ανθρωπιστής. Δεν είναι υπάκουο γιουσουφάκι στα θέλω του προτέκτορα που στηρίζει τόσα χρόνια τη αδιαλλαξια του Ισραήλ προκειμένου να μην εφαρμόζει τις αποφάσεις του ΟΗΕ για Παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα του 1967 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ.

Πέρα δε από ανθρωπιστής είναι και θεσμικός, όπως και ο Τσίπρας που την ομόφωνη απόφαση της Βουλής των Ελλήνων το 2015 που αναγνωρίζει το Παλαιστινιακό κράτος δεν την υλοποίησαν ποτέ και την έχουν λησμονήσει. Λέτε το νερό που τους ποτίζει ο συμμαχικός παράγοντας να είναι το νερό της λησμονιάς; Λέτε; 

Ψυχή βαθιά "καλοί μου και δίκαιοι άνθρωποι"

Του Γιάννη Κατσώνη


Το "ατυχές δημοσιευμα" είναι υποκειμενική εκτίμηση και σε συνδυασμό με το εκτιμητή, παντελώς αδιάφορη.

Η "ποιότητα μου" σε σχέση με αυτή ενός λαθροβιούντα ασπάλακα* αλλά και η αναμετάξυ σύγκριση με ένα γαστερόποδο μαλάκιο** συνιστά κλοπή εκ του ασφαλούς.

Το δε "επιστημονικά" είναι λαϊκή παροιμία αιώνων που κατά την εκτίμηση του υποφαινόμενου συνάδει εν προκειμένω. 

Η δε αγανάκτηση είναι εξωτερίκευση που έχει προκύψει μετά από μια σοβαρή διεργασία άξια να την προκαλέσει. Αν τώρα η υπόθεση επανεκλογής της Δημοτικής Διοίκησης με αυτά τα χαρακτηριστικά κάποιοι την θεωρούν σοβαρή περίπτωση είναι θέμα σύγγνωστης άγνοιας. 

Είναι λογικό ένας κουκουλοφόρος με ότι αυτό σημαίνει, να θεωρεί επιφανή  (έξω και μακριά από εμένα) κάποιον που πολύ απλά έχει όνομα και διευθυνση. Όταν είναι ιδεολογικός απόγονος , ακόμα δε περισσότερο αν είναι και εξ αίματος, των δοσίλογων και τω ταγματαλητών της κατοχής, μπορεί αυτή του η ενοχή να μην του επιτρέπει να έχει όνομα. Στην ιατρική επιστήμη αυτό αποκαλείταi σύμπτωμα  ψυχικής διαταραχής.

Είναι λογικό να προσπεράσω τον χαρακτηρισμό "αυτός ο τύπος". Είναι ζήτημα της προσωπικότητας αυτού που σε αποκαλει ετσι. Στη Περίπτωσή του μπορεί να εκληφθεί και ως εύσημο.

Και είναι φυσικό από ένα κουκουλοφοροειδές με το συγκεκριμένο ιδεολογικό προσανατολισμό να μην περιμένω ότι μπορεί να αντιλαμβάνεται τις χιουμοριστικες παρομοιώσεις ως τέτοιες και αποστειρώνοντας  τες από τη σημειολογία τους να τις μετατρέπει σε κατηγόριες.

Για τους κλώνους τώρα.: 

Σοβαρός Γαλατσιώτης που βίωσε την μετατροπή του Γαλατσίου σε αυτό που είναι σήμερα δεν μπορεί να μην θεωρεί υπεύθυνους της κατάντιας δημοτικούς άρχοντες αλλά και τους συνεργάτες τους που έχουν αφήσει το αποτύπωμα σου και αδιάλειπτα μέχρι σήμερα, βρίσκονται σε θέσεις ευθύνης.  Τα συγχωροχάρτια είναι παπαδίστικη πονηριά του μεσαίωνα γιά προσπορισμό εσόδων.

Δεν μπορώ να γνωρίζω την ηλικία του σκαλουμποειδούς που πεζοπορεί χαζοχαρούμενα και ενώ διασχίζει τοπίο Κυψέλης οραματίζεται τοπίο κάτι μεταξύ Π. Ψυχικού και Εκάλης.

Πολλές φορές  η αισθητική του καθένα μας ενδέχεται να έχει σχέση και με την δουλειά του. Αν π.χ είσαι εργολάβος βλέπεις "ομορφιές" στο τσιμέντο. Αν είσαι επιχειρηματίας εστίασης, βλέπεις την κατάληψη των πάντων με τραπεζοκαθίσματα ως πίνακα του Πικάσο. Είναι θέμα εικαστικό. Αλλά αν είναι κοντά στη δική μου ηλικία, ίσως έχει χάσει κάποιες από τις αισθήσεις του. Είναι φυσικό για κάποιους εξ ημών και υμών. Αρκεί να μη προκαλεί τη συμπόνια που δε είναι και αίσθημα που προσδίδει αξιοπρέπεια.

Δεν θα αναφερθώ σε άλλες "ομορφιές" που σηματοδοτούν  την αδιαφορία και την εγκατάλειψη. Δεν θα αναφερθώ στην αβάντα του Δημάρχου προς τη κυβέρνηση επειδή δε διεκδικεί τα περίπου 10 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο που δεν αποδίδει η κεντρική εξουσία στα ταμεία του Δήμου. Και δεν θα τονίσω ότι με αυτά τα χρήματα κάθε χρόνο θα μπορούσε ο Δήμος να αγοράζει και από ένα χώρο όπως  αυτός του Π. Τέρματος χωρίς να επιβάλλει χαράτσι δεκαετίας σε όλους τους Γαλατσιώτες . Έχοντες και μη έχοντες. Οριζόντια.

Δεν θα τονίσω ότι οι καθαρίστριες στα σχολικά συγκροτήματα πρέπει να είναι παρούσες όλες τις σχολικές ώρες και όχι 2 ωρες και 3 ώρες. Είναι θέμα υγείας των παιδιών μας.

Καθώς και οι τραπεζοκόμες στα ολοήμερα. 

Ούτε στην εγκατάλειψη των παλαιών αθλητικών χώρων όπου λόγω διοικητικής ανεπάρκειας, μηδενίζοται σωματεία. Αλλά και στη εμπορευματοποίηση των νέων αθλητικών χώρων σε επιχειρηματίες παραγωγής πολιτιστικών σκουπιδιών. Είναι προτεραιότητα τα λεφτά του Νικολάκη και βαραίνουν περισσότερο στη ζυγαριά σε σχέση με τις ανάγκες της νεολαίας για άθληση. Και να πεις ότι τα λεφτά πηγαίνουν στο ταμείο του Δήμου; Μπορεί με κάποιο τρόπο να επέστρεφαν στην κοινωνία του Γαλατσίου. Πηγαίνουν στους δανειστές για να εισπράξει τα εύσημα του καλού διαχειριστή τους, ο 73τακατό

Δεν θα θίξω το ζήτημα των απευθείας αναθέσεων για να πω ότι και στο Δήμο της Πάτρας Γίνονται αναθέσεις όταν δε γίνεται διαφορετικά, αλλά με ανοιχτή διαδικασία και όχι τηλεφωνικά και κατά μόνας. Γι' αυτό έχουν λυσσάξει οι εκεί εργολάβοι και οι ομογάλακτοι τους εδώ, υποψήφιοι εκπρόσωποί τους  για να βάλουν πόδι και χέρι στη Διοίκηση του Δήμου.

Όλα αυτά και άλλα πολλά που συμπληρώνουν σεντόνι μεγαλύτερο από αυτό που ήταν τα ψηφοδέλτια των εκλογών, θα τα προσπεράσω γιατί σύμφωνα με τη λογική του ομόσταυλου ,το 73τακατό είναι κολυμβήθρα του σιλωάμ. Όπως και το 57τακατό του Μπέου ή και η εκλογή ως γερουσιαστή του βασιλιά της κόκας Εσκομπάρ στη μακρινή Κολομβία.

Απλά τα αναφέρω και επειδή τυγχάνω πεισματάρης, επιμένω να θέλω απαντήσεις επί των συγκεκριμένων ανωτέρω, έστω κι  από τον αβανταδόρο του Δημάρχου γιατί από τον ίδιο δεν περιμένω. Πεισματάρης είμαι, όχι αιθεροβάμων

Όμως,το θέμα της τοποθέτησης του ειρημένου και αμερικανο τσολιά  για τα τελευταία γεγονότα στη Γάζα δεν μπορώ να  προσπεράσω έτσι.

Τοποθέτηση που βρίθει μονόπλευρης δυτικής προπαγάνδας και εδράζεται στα ανόητα και ανιστόρητα "ισλαμοφασισμός και σταλινοφασισμός" που παραπέμπουν σε βολική αποδοχή που εξυπηρετούν την ιδεολογική τύφλα. Αυτή που  πληρωμένες  από τα "ευαγή" του προτέκτορα, γραφίδες επιχειρούν την αναθεώρηση της ιστορίας.

Έτσι για την Ιστορία, χωρίς να έχω την ελπίδα ότι όποιος έχει γεννηθεί ραγιάς μπορεί να σηκώσει τη μέση του και τη αξιοπρέπεια  σε όρθια στάση. Αλλά για τους άλλους που δεν έχουν σφαιρική γνώση αλλά μονόπλευρη πληροφόρηση από τα συστημικά ΜΜΕ και τους ΑΡΔ ψιττακούς τους.

Και το ΚΚΕ επ' αυτού συντάχθηκε με τη σωστή πλευρα των γεγονότων. Με τον Λαό της Παλαιστίνης αλλά και το Ισραηλινό Λαό που οι ηγέτες τους με την απάνθρωπη πρακτική εξόντωσης του Παλαιστινιακού Λαού. στρατολογούν ουσιαστικά στις διάφορες Χαμάς νέους που μεγάλωσαν υπό κατοχή και δεν έχουν τίποτα να χάσουν όταν από 12 χρονών έχουν πάψει να έχουν ελπίδες κανονικής ζωής.

Λεπτομερής ανάλυση του ιστορικού για την Γάζα σε άλλη ανάρτηση.

 Εδώ επιγραμματικά 

Οι Λαοί και ευτυχώς, όταν καταπιέζονται και δολοφονούνται αντιδρούν. Με όποιο τρόπο. Με κάθε τρόπο πρόσφορο. Δεν είναι ψηφοφόροι του Μπέου να τρώνε σφαλιάρες και να ζητάνε συγγνώμη. Αν το 1821 οι Ελληνες ήταν του φυράματος κάποιων "περιπατητών" ακόμα φέσι θα φόραγαμε. 

Και τέλος οι ίσες αποστάσεις ανάμεσα στο δυνατό και τον αδύνατο είναι μονόπλευρες. Είναι υπέρ του Δυνατού. Και όποιος παίρνει θέση υπέρ του αδύνατου βοηθάει σε ενδεχόμενη λύση. Ο ισαποστάκιας ενισχύει την αλαζονεία του δυνατού και συμβάλλει στην διαιώνιση της βαρβαρότητας.

 

ΓΙάννης Κατσώνης απόγονος του Θανάση. ΕΣΥ;

 

* Ασπάλακας (τυφλοπόντικας) ** Γαστερόποδο μαλάκιο (γυμνοσάλιαγκας)