e-Galatsi

σερφάροντας στο Γαλάτσι

Δεκαετία του 50 στο Γαλάτσι. Ένας ασφαλίτης σταματάει ένα παιδάκι 9 χρονών στη Γαλατσίου στο ύψος της Λιναρά και το ρωτάει με ανάλογα ασφαλίτικο ύφος.

-Πώς λέγεσαι;

 -Κατσώνης. 

-Ποιανού Κατσώνη; ( ήταν και οι Γιώργος και Βασίλης )

-Του Θανάση.

Αααα του Θανάση εεε.. Με ύφος απαρέσκειας και απειλής συνάμα.

Αν και παιδάκι δεν φοβήθηκα. Μόνο ενοχλήθηκα. Και ύστερα στο σπίτι.

-Πατέρα έτσι κι έτσι με ένα ασφαλίτη με κόκκινη μούρη. 

-Είναι το καθίκι ο Παπα@@ωνης.

Μεγαλώνοντας αργότερα και ακούγοντας ορυμαγδό  προπαγάνδας  από τους Γεωργαλάδες, τους Κωνσταντόπουλος, κάτι δασκάλους που είχα όπως τον παππού Υφυπουργού της σημερινής κυβέρνησης  και την θεατράλε ραδιοφωνική εκπομπή του σταθμού των Ενόπλων δυνάμεων ¨στα δίχτυα της αράχνης",  προβληματίστηκα σφόδρα. 

Τι μου λένε τώρα όλοι αυτοί;. Ότι ο πατέρας μου που πολέμησε στην Αλβανία, που αντιστάθηκε μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ και που στη διάρκεια της κατοχής από προπολεμικά συντηρητικός, διέκρινε ότι αυτοί που πριν μάχονταν ήταν οι πραγματικοί πατριώτες και αυτοί με τους οποίους συντάσσονταν πολιτικά μέχρι τότε, ήταν προδότες συνεργάτες και στην καλύτερη απόντες και έγινε κομμουνιστής, είναι ο εχθρός της πατρίδας; Και είναι πατριώτες υγειοσκέψιοι κατά Σκαρίμπα, οι συνεργάτες και οι λαδέμποροι;

Και γι’ αυτόν το ακέραιο και ανυποχώρητο στις αξίες του έπρεπε εγώ να ντρέπομαι και όχι να  θαυμάζω. 'Οπως και όλους σαν αυτόν που γνώριζα; 

Σαν επίλογος. Όλοι αυτοί οι ασφαλίτες που στη διάρκεια της θητείας τους έπραξαν σημεία και τέρατα και ήταν κάτοικοι Γαλατσίου, μέχρι το 1981 κυκλοφορούσαν ανάμεσα μας με κάποια σχετική άνεση Και αυτοί που διέθεταν ψήγματα ενσυνείδησης και αυτοί που παρέμειναν μπάτσοι - ασφαλίτες μέχρι το τέλος τους. Όταν μετά άλλαξαν κάπως τα πράγματα άρχισαν να αποφεύγουν την έκθεσή τους στην πιάτσα. Περιφρονημένοι, κατάντησαν ίδια κοινωνικά φαντάσματα    Και απολογούμενοι για την συνέργειά τους στην υπερβάλλουσα αθλιότητά, επικαλούνταν ότι ακριβώς και οι Ναζί στη δίκη της Νυρεμβέργης.

"Εντολές της υπηρεσίας εκτελούσαμε."

 

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΤΣΩΝΗΣ του ΘΑΝΑΣΗ

 

Στο πραξικόπημα του 2014 για την ανατροπή του νόμιμα εκλεγμένου Γιανουκόβιτς φιλορωσικής κατεύθυνσης και την άνοδο στην εξουσία των δυτικών ανδρείκελων που κατέληξε στην εκλογή του Ζελένσκι, ουσιαστικό  ρόλο έπαιξε ο αμερικανικός παράγοντας με επικεφαλής και ενορχηστρωτή τον εκεί πρέσβη των ΗΠΑ Πάιατ. Αμέσως μετά ο Πάιατ μετατέθηκε στην Ελλάδα για να συνεχίσει την βρωμοδουλειά. Κύρια επιδίωξη των ΗΠΑ ήταν η επέκταση των βάσεων στη χώρα μας και κυρίως η δημιουργία της βάσης της Αλεξανδρούπολης. Σε αυτή δε την επιχείρηση βρήκε πρόθυμο το τότε κυβερνητικό προσωπικό πρωτίστως (Τσίπρας - Κοτζιάς- Καμμένος) αλλά και την μείζονα αντιπολίτευση, το οποίο και υλοποίησε τις γεωστρατηγικές επιδιώξεις του προτέκτορα. Τότε μάλιστα ο Πάιατ είχε αποκαλέσει την Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ, μεντεσέ της αμερικανικής πολιτικής στην περιοχή αφού μέσα στα άλλα υλοποιήθηκε και η συμφωνία με τα Σκόπια που αποσκοπούσε στην περικύκλωση της Ρωσίας ενόψει της πολέμου στην Ουκρανία. Και σε όλη τη διάρκεια του πολέμου, από την βάση της Αλεξανδρούπολης προωθείται  στο Ουκρανικό μέτωπο, πάσης φύσης πολεμικό υλικό.

Στην "επιχείρηση" λήξης του πολέμου, οι μάσκες πέφτουν και το δήθεν διεθνές δίκαιο στο όνομα του οποίου άνθρωποι σκοτώνονται και μιά χώρα έγινε φάντασμα, ξεμασκαρεύται.

Και φτάνουμε στο σήμερα και στον Τραμπ που ζητάει γη και ύδωρ, κυρίως γη, ως ανταπόδοση. Ουσιαστικά  απαιτεί ΚΑΙ την οικονομική κατοχή τους 80% της Ουκρανίας, αφού στη επερχόμενη συμφωνία το υπόλοιπο 20% του εδάφους της, θα περιέλθει στη Ρωσία. 

Και στην αποκατάσταση της κατεστραμμένης Ουκρανίας, από Ελληνικής πλευράς θα πάρουν μέρος και κάποιες γνωστές εταιρείες. Φυσικά ο Ελληνικός λαός θα μείνει με τις οικονομικές επιπτώσεις που προκαλεί ο πόλεμος στο βαλάντιό του. Ακριβή ενέργεια, ακριβά γεωργικά προϊόντα και πάει λέγοντας.

. Γιατί ο πόλεμος είναι μπίζνα με κερδισμένους τους λίγους που τον προκαλούν  και χαμένους τους πολλούς που "πληρώνουν τον βαρκάρη". Και στο προτεκτοράτο του ΑΙγαίου, οι πολιτικές μαριονέτες σε αφθονία, προς εξυπηρέτηση αλλότριων συμφερόντων. 

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΤΣΩΝΗΣ του ΘΑΝΑΣΗ 

 

Γαλάτσι δεκαετία του 60. Στον ένα και παλαιότερο από τους τέσσερις θερινούς κινηματογράφους, τη Ζαϊρα κάποιες Δευτέρες ο θεατρώνης Κώστας Κοφινιώτης διοργανώνει παραστάσεις τύπου βαριετέ με ηθοποιούς πρόζας και με τραγουδιστές.
 Μια Δευτέρα μάλιστα έγιναν και καλλιστεία για την ανάδειξη της Μις Γαλάτσι. Κάποιες  θαρραλέες για την εποχή κοπελιές διαγωνίστηκαν και είχαμε νικήτρια που δεν μου επιτρέπεται η αναφορά του ονόματός της. Θυμάμαι την Μαρίκα Νέζερ, κάποιο"Μουστάκα" όχι φυσικα τον Σωτήρη και άλλους που η μνήμη μου δεν μπορεί να εντοπίσει μετά από 6 και πλέον δεκαετίες.

Αυτό όμως που δεν ξεχνιέται ήταν όταν κάποια Δευτέρα  ήρθε στο Γαλάτσι η μεγαλύτερη τότε ντίβα του πενταγράμμου η Καίτη Γκρέυ Έγινε το αδιαχώρητο με συνέπεια εμείς οι μικροί αλλά και πολλοί μεγάλοι να περισσεύουμε και να είμαστε ακροβολισμένοι στην πλατεία και στους γύρω δρόμους για να την ακούμε. Μια βραδιά ονειρική στο μυαλό ενός πιτσιρίκου που είδε την φωτογραφία της Καίτη Γκρέυ στις αφίσες αναγγελίας της συμμετοχής της και άκουσε τα τραγούδια της που τα ξέραμε από τα λιγοστα΄τότε ραδιόφωνα στη γειτονιά.

 

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΤΣΩΝΗΣ του ΘΑΝΑΣΗ

 

 Όμως έπρεπε. Το καθήκον    καλούσε τον πρόεδρο  του ΟΦΙ, δηλαδή τον ίδιο,  στην πρωτεύουσα της Πελοποννήσου, στην μεγάλη εκδήλωση << σταφίδα >>όπου  θα ήταν  εξέχων καλεσμένος και κύριος ομιλητής.  .

 Είχε ετοιμάσει και τον λόγο που θα εκφωνούσε. Θα ήταν  ύμνος στον σταφιδοπαραγωγό της << Κορινθιακής >> , στον οποίο  πολλά χρωστάμε, έστω  κι αν αυτός και τα   κούρβουλα που παρήγαγαν το  προϊόν ανήκουν ...αλλού...

Στην διαδρομή, μόνος ,μέσα  στο αυτοκίνητο, έκανε πρόβες στον λόγο,   διορθώνοντας ξανά και ξανά    ουσιώδη κομμάτια του.

Την ώρα τούτη που ο ξεχωριστός ιεράρχης Αναστάσιος  δίνει την μάχη  της ζωής , ας θυμηθούμε την προσφώνηση της ΔΡΑΣΗΣ, Στις 3/6/18,  στην αρχιεπισκοπή  Τιράνων, στο πλαίσιο εκδρομής της ΔΡΑΣΗΣ.

Μακαριότατε,

Είμαστε ένας φορέας που δραστηριοποιείται στο Γαλάτσι ,στα Πατήσια  ,στην  Κυψέλη. Προσερχόμαστε στην αρχιεπισκοπή σας  με βαθύ σεβασμό στο κοινωνικό, πολιτιστικό  και πνευματικό έργο που παράγετε για τους πολίτες της γειτονικής χώρας,  και όχι μόνον .